Dexamethason

Tot woensdag 25/8 trouw m'n pillen slikken en dan zit de 2e kuurperiode erop. Ik zit nu dus halverwege. Dat ik er nu al over schrijf, geeft aan dat ik het allemaal erg spannend vind. Ik ben er-rug benieuwd hoe de waarde van het M-proteïne er na deze 2e kuurperiode zal uitzien. 'k Kan bijna niet wachten op die uitslag. Deze 2e uitslag wordt definitief bepalend over de behandelstrategie. Indien de huidige positieve lijn (de opmerkelijke daling van het M-proteïne) doorzet, dan is er geen enkele twijfel meer over de inzet van de voorgenomen autologe STC. Die zal ik dan begin oktober ondergaan.

Waar ik ook naar uitkijk is het stoppen met de dexamethason! Wat'n pruttel is dat zeg! In verband met deze kuur slik ik elke woensdag zo'n dexamathason-pil à 40 mgr. Dat is een behoorlijke hoeveelheid per tablet. Nou, dat is goed te merken.
Kort na het slikken verschiet ik helemaal van kleur en word ik grauw/geel. Verder merk ik er nog niets van. Maar, dat is slechts van korte duur. 's-Avonds begint het al. Ik word helemaal hyper en heb energie te over. Ik kan daardoor de slaap niet vatten en na twee à drie uren woelen en draaien sta ik alweer naast m'n bed. 10 minuten later zit ik achter m'n pc te surfen of de krant te spellen.

chemische structuur van dexamethason

Donderdag jl werd m'n nieuwe laptop bezorgd, dus daar kon ik mij deze keer mooi mee vermaken. Had ik mooi alle tijd voor :)

Dat hyper zijn duurt ongeveer tot vrijdagavond/zaterdagmorgen. Daarna voel ik dat het is uitgewerkt en keer ik geleidelijk terug naar een normale fysieke situatie.  

Dat was gisteren dus ook het geval. Zaterdagmorgen had ik nog energie voldoende voor allerlei huis-tuin- en keukenklusjes. Maar 's-avonds kwam 'de man met de hamer' langs en was ik compleet gebroken. M'n lichaam begon van alle slaaptekort en inspanningen te protesteren.

We hadden juist een kaartavond met vrienden gepland. Dat zeggen we niet snel af, want dat vinden wij altijd er-rug gezellie :)............

Dat hadden we misschien beter wel kunnen doen, want ik haalde het einde van de avond niet. Tjonge, wat kan een mens moe zijn zeg!

'k Heb nog verloren ook :(:(

6 oftewel -8

Oftewel -8

Vanzelfsprekend hing ik gisteren, 6/8, klokslag 09.00 uur aan de telefoon. om naar de definitieve uitslag van het M-proteïne (kahleractiviteit) te informeren. Zoals ik in de vorige blog schreef ging ik uit van een spectaculaire daling. Van 14 naar 1 mgr/ltr bloed. Het bleek 6 te zijn. "Goh, dat valt toch tegen", was mijn eerste reactie. Maar, m'n contactpersoon bleef onverminderd enthousiast en vond het een uitstekend resulaat.

"In de eerste drie weken van de 3-maanden durende kuur meer dan gehalveerd is een prima en veelbelovend resulaat", vertelde ze. "We blijven vooralsnog bij ons nu voorgenomen behandelscenario. Dus een autologe STC.", was haar afsluitende reactie op de uitslag.

Ze heeft mij helemaal overtuigd en ik slik de komende twee maanden in volle verwachting door :)

Lenalidomide: Good Stuff

Enkele blogs terug schreef ik over de start van een drie maanden durende Lenalidomide-kuur in verband met de stijging van m'n M-proteïne. Die waarde was onlangs in korte tijd gestegen naar 14. Een voor mij sinds de autologe stamceltherapie ongekend hoog niveau. Deze kuur moest het tij keren, maar was ook bedoeld als voorbereiding op een noodzakelijke vervolgbehandeling. De vraag was alleen: welke behandeling is het verstandigst ?? Nu al een allogene stamceltherapie of toch kiezen voor een andere minder ingrijpende therapie. Of zelfs helemaal geen therapie en verder gaan met een onderhoudsdosis Lenalidomide? Tot voor kort wezen de adviezen van het behandelingsteam in de richting van een allogene therapie.

Gisteren (3/8) werd ik bij m'n behandelend arts verwacht voor de eerste evaluatie van de lenalidomide-kuur. Ik hoopte dat ik tijdens dit bezoek ook antwoord kreeg op de hierboven gestelde vraag:  'welke behandeling gaan we na de kuur inzetten ? '.
Het bezoek werd mooier dan Marlies en ik hadden kunnen verwachten :)

Het bloedonderzoek liet een spectaculaire daling van het totaal aan eiwitten in mijn bloed zien. In dit 'totaal' zitten ook de zgn. m-proteïnen, want dat zijn ook eiwitten.

FAQ:
Vraag: Was de waarde van alleen dat M-proteïne dan nog niet bepaald?
Antwoord: Nee, want ik had de dag vóór het artsbezoek (2/8) pas bloed laten prikken en het bepalen van het M-proteïne duurt minimaal 5 dagen. Vandaar :)

Het totaal aan eiwitten was dus spectaculair gedaald.
"Een opmerkelijk goed resultaat", noemde mijn arts dit.Vervolgens vertelde hij: "Ik vermoed met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat deze daling betrekking heeft op het M-proteïne. Dit lijkt mij gezien de gebruikte medicijnen het meest voor de hand liggend. In dat geval is uw M-proteïne in drie weken gedaald van 14 naar 1. Een uitstekend resultaat!! ".

Oké, het is nog even wachten op een definitieve bevestiging van het bovenvermelde sterke vermoeden. Dit wordt vrijdag a.s. duidelijk wanneer de waarde van het M-proteïne is bepaald. Maar op basis van de thans beschikbare gegevens is een conclusie onder voorbehoud gerechtvaardigd.

Kennelijk reageer ik zeer goed op Lenalidomide. Nog beter dan op al mijn voorgaande medicijnen, waaronder o.a. het bij veel patiënten bijzonder effectieve medicijn Velcade
Dit is bijzonder hoopgevend en dus erg goed nieuws voor meneer ten Voorde!
Deze ontwikkeling heeft namelijk direct invloed op de behandelingsstrategie op korte en (middel)lange termijn. Mijn arts is ervan overtuigd dat hij met dit middel in staat is om de waarde van het M-proteïne, zowel nu maar ook in toekomstige situatie's waar dat bij de toepassing van stamceltherapieën noodzakelijk is, sterk terug te dringen of zelfs tot nul te reduceren.

Tot voor kort was m'n arts daar niet zo zeker van en overwoog hij daarom nu al een allogene stamceltherapie in te zetten.

DAT IS NU DUS NIET MEER NOODZAKELIJK!

Onder voorwaarde dat de bovenvermelde ontwikkeling zich doorzet, zal ik voorlopig GEEN allogene stamceltherapie, maar een autologe stamceltherapie ondergaan. Ook geen wellness-behandeling uitgevoerd door sensueel masserende playboy-babes. Maar in ieder geval veel minder riskant en met minder kans op vervelende complicaties dan een allogene therapie.
Mijn startpositie voor die autologe therapie is zeer waarschijnlijk goed. Een zeer lage of zelfs niet meetbare waarde van het M-proteïne. Daarmee is de kans op een goed rendement (langere in-activiteit van de ziekte) groter. Ter vergelijking: bij aanvang van mijn eerste autologe therapie in december 2006 had ik een M-proteïnewaarde van 13 !
En wanneer de ziekte weer terug komt, want dat is bij deze vervelende ziekte de enige zekerheid!, heeft mijn arts er vertrouwen in dat met hulp van Lenalidomide de ziekte weer opnieuw voldoende teruggedrongen zal worden. Vervolgens kan dan (zonodig) een 3e autologe of een allogene therapie ingezet worden.
Een voorlopige planning voor de start van de autologe therapie is al gemaakt: de 1e week in oktober 2010.

Dus, voorlopig kan ik op deze blog nog even doortypen :)
Nu rap een nieuwe laptop kopen, want die heb ik dan dringend nodig!
Ik overweeg een Dell.
Met een lekkere Dell in de isoleer kom ik er wel :):)

Juni 1996 / juli 2010

Onze afgelopen vakantie in Renesse hebben wij doorgebracht op camping De Wijde Blick . We hadden nog goede herinneringen uit het verleden aan deze camping. In juni 1996 waren we er namelijk ook geweest met de toen 5-jarige Mark en 4-jarige Jasper.

Wij herinnerden ons een foto waarop zij destijds, zittend naast elkaar, eendjes aan het voeren waren.
Die foto hebben wij vorige week (bij benadering) nogmaals gemaakt. Zie hieronder het resultaat :) :)
Op beide foto's zit Mark links.

Juni 1996

Juli 2010

Pech en zeer goed bericht

Pech:

't Zijn motorvoertuigen waarvoor rijbewijs B vereist is !

Als sensationele afsluiter van onze vakantie hadden we een verrassing voor onze jongens in petto. Samen met hun vriendinnen een buggytour in de omgeving van Renesse. We hadden twee van die dingen voor vrijdag 30/7 gereserveerd.

En ja hoor ! Rijdt op donderdag 29/7 een brokkenpiloot er eentje in de prak :(

Potverdorie. Dat gaat natuurlijk niet werken. Er kunnen slechts twee passagiers tegelijk in en om de beurt in zo'n ding toeren is natuurlijk niet leuk. Dat ging dus niet door. Gelukkig kunnen Mark en Jasper goed met dit soort teleurstellingen omgaan en waardeerden ze het idee.

We hebben ze allebei een grote ballon gegeven. Vonden ze helemaal te gek :):)

Einde vakantieblog

Zeer goed bericht:
Enkele blogs terug schreef ik over het donoronderzoek bij mijn broer Wim en zus Ine. Vanmorgen (31/7) kwam mijn zus Ine 'even op de koffie'. Altijd leuk als je elkaar een poosje niet hebt gezien. Kennelijk was zij wel heel erg blij om mij weer te zien, want ze had zelfs een fles heerlijke rosé meegenomen. En daar bleef het niet bij.... aan de verpakking van die fles zag ik een envelop hangen.......

Gezien de titel van dit stukje voelt u hem al aankomen. In die envelop zat de brief die zij van het ziekenhuis had ontvangen en waarin werd verteld dat zij een geschikte donor voor mij kan zijn.

MIJN ZUS INE KAN DUS DONOR VOOR MIJ ZIJN!!

Dat is natuurlijk fantastisch. Zeer goed bericht dus. Ik moest wel even slikken kan ik u zeggen. M'n zus trouwens ook, want zij vond het meer dan prachtig dat zij dit eventueel voor mij kan doen.

Mijn broer Wim bleek helaas niet geschikt. Emotioneel is dat jammer, want ook hij had bijzonder graag dit gebaar naar mij willen maken. Ik heb vanzelfsprekend geen voorkeur en waardeer hun bereidheid evenveel!

Ik schreef zojuist het woordje 'eventueel'. Dat schrijf ik niet zomaar, want vlak voor ons vertrek naar Zeeland belde mijn contactpersoon van het ziekenhuis op.

Die week hadden Marlies en ik in verband met deze hele situatie een uitgebreid gesprek met haar gehad. Niet alleen wij, maar ook zij vond het kennelijk een goed gesprek, want het heeft erin geresulteerd dat mijn situatie binnenkort nogmaals binnen het team hematologen besproken zal worden. Met name de vraag of het nu wel of niet het juiste moment is om al zo'n zware therapie in te zetten, zal worden behandeld.

Omdat ik met beiden al een uitvoerig gesprek hed gehad en, voor zover ik heb begrepen, alles in de richting van die therapie wees, had ik deze wending niet verwacht. Toch ben ik er wel blij mee, want hierdoor heb ik het gevoel dat er een gedegen overweging wordt gemaakt in het adviseren van de volgende stap.

Dat mijn zus nu dus een geschikte donor blijkt te zijn blijft natuurlijk prachtig. Maar de kans is aanwezig dat dit pas later dan verwacht van belang is.

Maar,..........misschien ook niet. Want juist doordat zij donor kan zijn, kan het ook zomaar zijn dat het team  juist daarom adviseert om die therapie te ondergaan.

Het beste is om niet verder te speculeren en af te wachten wat er uit het teamoverleg komt. Er zijn daarnaast nog zoveel andere factoren die hierin een rol kunnen spelen.  Het kan nu alle kanten nog op.

Vandaag ben ik door mijn zus Ine erg blij gemaakt en daar ga ik even lekker van genieten :) :) PROOST!

Wordt vanzelfsprekend vervolgd.

Einde vakantie Zeeland nadert

Dit is de laatste vakantieblog vanaf de camping. Morgen vertrekken we weer richting ons mooie Twente.
Morgen (30/7) gaan onze jongens eerst nog iets spannends doen. Daar schrijf ik komend weekeinde over :)
Vanaf vanmiddag gaat dat niet meer, want dan heb ik geen laptop meer. 'k heb'em verkocht!
Onze vrienden op deze camping vonden het een leuk ding en wilden hem/haar wel adopteren. Dat komt dan goed uit, want ik wil er graag eentje met iets meer capaciteit en mogelijkheden. Deal!
En omdat zij vanmiddag al vertrekken, zit ik even zonder :(

'k Zat vanmorgen om 05.30 uur al voor de caravan!
Gisteren was mijn dexamatheson-dag. Daar word ik de daarop volgende twee dagen zo hyper van dat ik er moeilijk van kan slapen. 'k Lag rond 04.00 uur al naar de klok te turen en om 05.30 uur vond ik het welletjes.
Om 08.00 uur was ik (alweer) de eerste klant bij de campingwinkel voor m'n dagelijkse krantje 'k Was er nog eerder dan de kassière :)
"Goeiemorge juffrouw Jannie"... begroette ik haar jolig.
"Goedemorgen. Maar ik heet geen Jannie. Ik ben karin ", antwoordde ze......

Die heeft kennelijk nog nooit naar de het prachtige programma 'Debiteuren/Crediteuren" van Jiskefet gekeken :)

Paard & Eend

Paard:
Vandaag hadden Mark&Naomi, Naomi, Jasper& Mirthe en een bevriend stel gepland om te gaan paardrijden. Paardrijden...... Mirthe is de enige met enige ervaring. Maar Mark, Jasper en Naomi hebben uitsluitend paardenervaring in de vorm van 'Amerigo' het paard van Sinterklaas en rookvlees. Alle overige kennis en ervaring met paarden is hen vreemd. Jullie begrijpen dat wij ons enorm verheugden op de nadere kennismaking met die edele dieren.

v.l.n.r: Mark, Jasper en Naomi

Om 13.30 uur werden wij bij de Stoeterij te Renesse verwacht. Ik ging ervan uit dat als je verwacht wordt,  de Stoeterijmensen de nodige voorbereidingen hadden getroffen. Misschien was het slim om bijvoorbeeld de 7 gereserveerde paarden alvast klaar te zetten en te zadelen. 't Is maar een idee wat mij als paardenleek zo te binnen schiet. 7 paarden zadelen is toch gauw een klusje van 30 á 45 minuten. Maar nee hoor. Deze Stoeterijorganisatie niet. Die ging dat pas doen nadat het gezelschap was gearriveerd. Na 45 minuten toekijken en een onafgebroken geneuzel door de 'zadelaar van dienst' over de Stoeterijenconcurrentie en andere prijsdrukkende zaken, werd de eerste knol uit zijn stal gehaald en naar 'de bak' geleid. Ruiter nr. 1 kon in het zadel. Slechts 1 uur en 15 minuten verder zat iedereen op zijn/haar 'Amerigo' en kon de dressuur beginnen.

Marlies verbood mij om het stiekem meegenomen vuurwerk af te steken, dus het programma verliep helaas volgens schema..... Ik had nog gehoopt op een leuk filmpje voor youtube.......

Na een stroef begin nam de paardenfluisteraar vervolgens alle tijd en hebben ze een mooie route gereden door de bossen. Het bleek een leuke en vermakelijke (rij)ervaring.

Jasper vond het erg leuk en is blij met deze ervaring, maar geeft toch de voorkeur aan het rookvlees :)

Eend:

Die eenden weten ons inmiddels te vinden.

Enkele blogs geleden schreef ik nog over twee campingeenden. Inmiddels hebben ze kennelijk hun hele familie van zowel de warme als koude kant gemobiliseerd en komen er 10!! Dat moet niet gekker worden. Dat kost ons bijna een half brood per dag!

Eind deze week moeten we hen helaas teleurstellen, want dan zit onze vakantie erop!

We zullen nog even overleggen met onze nieuwe buren, want die blijven nog twee weken :):) 

Vandaag waren Mark en Jasper aan de beurt om te voeren :)

Strand en vinden

Terwijl het in Twente/Enschede behoorlijk regende, brak in Zeeland kort na de middag de zon door. We zijn hier nu anderhalve week en hadden nog geen strand en zee gezien. Dat kan natuurlijk niet. Als je op vakantie naar Zeeland gaat, moet je toch minimaal een keer met je voeten in het zeewater hebben gestaan.

Dat hebben wij gecombineerd met een bijzonder aangenaam verblijf bij een strandtent.......hik :)

En ja hoor. Speurneus Marlies weer.Verlaten we voldaan en wat euries lichter die strandtent en lopen vervolgens het strand op.  Honderden strandgangers zijn hier al gepasseerd, maar niemand viel iets op. Toen kwam Marlies en die zag het € 0,50 muntstuk meteen in het zand liggen.

Op zich niet zo bijzonder. Maar, ingeval van Marlies weer wel, want die vindt namelijk ALTIJD geld op straat of welke plek dan ook.Waar iets van waarde ligt, vindt Marlies het geheit!  Ze is een wandelende metaaldetector.

Jaren geleden liepen we over de Dune du Pilat in Frankrijk. Dit is de grootste duin van Europa. Het is één grote zandbak. En wie vindt er tussen het zand een Fr.10,- muntstuk.......Juist! Marlies :)

Fietsen en wandelen

Vandaag was het een uitstekende dag voor een mooie fietstocht. Het was volop zonnig en er stond weinig wind. En juist dat laatste is erg bijzonder in Zeeland. Van die zeldzame combinatie hebben we dan ook gebruik gemaakt. We hebben onze fietsen op de fietsendrager naar Burgh-Haamstede gebracht en van daaruit hebben we een mooie route gereden. Juist deze omgeving (Slot Haamstede en de Zeepeduinen) vinden wij mooi, omdat dit het meest bosrijke deel van Zeeland is. Hierdoor is er een prachtige afwisseling van bos- en duinlandschap.

En ja, die duinen. Die maken deze fietsroute voor Marlies voor een deel ook tot een wandelroute :)

Het uitgaan eist z'n tol

In de vakantie is het voor dit gezelschap elke dag weekend en dan moet je zo nu en dan even bijslapen :)

Lekker tuffen door Walcheren

Terwijl het in Renesse en dus ook op onze camping behoorlijk plensde (werd ons naderhand verteld) tuften wij lekker comfortabel in de zon op onze huurscooters vanuit Goes richting Middelburg en omgeving. Leek ons leuk en dat bleek uiteindelijk ook het geval. We hadden ze voor een hele middag gehuurd. We hebben er ongeveer 3 1/2 uren op rondgereden. Dat bleek toch wel iets teveel voor onze bipsjes. Houten konten en verkrampte benen hielden we er aan over. Maar, het was ondanks dat toch zeker de moeite waard. 't Was gezellie en we reden door een mooie omgeving. 

Bijzonder vriendelijke duitse toeristen wilden wel even een foto van ons maken.

PS: Nee, die jongen rechts is niet Jasper, maar Bas. Een vriend van Mark.

Familie Duck

We kunnen de klok erop gelijk zetten. Alsof ze met een poothorloge lopen. Elke avond rond 17.30 uur komen ze aangewaggeld. Twee campingeenden. Zonder enige schroom en vastberaden lopen ze rechtstreeks naar onze caravan en gaan pal voor onze luifel op het tenttapijt staan. Vervolgens kijken ze ons aan met hun vragende blik: Daar zijn we weer. Kom maar op met het brood'.

Ik vermoed dat vorige bewoners van onze plek zijn begonnen met het voeren. Die eenden zien geen verschil. Die zien nog steeds een caravan staan en gaan er als vanzelfsprekend vanuit dat het voeren onverminderd doorgaat.

En gelijk hebben ze, want dat gaat inderdaad door. Wij houden er bij het ontbijt nu al rekening mee. Als er nog twee plakken over zijn, is het brood voor ons op. Nog trek? Helaas! Die twee plakken zijn niet beschikbaar!! De Duck-family moet vanavond ook nog eten :)

Toch internet !

Test, test, test,1,2,3, test, test, test. Ja, het internet doet het toch. En nog een dijk van een verbinding ook!!

Bel ik enkele dagen voor onze vakantie naar de camping: "Nee, helaas meneer. Wij hebben geen WiFi op onze camping. Het spijt me".......Wel dus! Die Zeeuwen. Onbetrouwbaar volk. :)

Ik hoef dus niet elke dag hamburgers te eten bij McDonalds om gebruik te kunnen maken van het daar aanwezige gratis WiFi.. Dat scheelt een hoop calorieën.
Geen WiFi. Ik vermoed dat die campingmevrouw helemaal niet weet wat WiFi is. Misschien dacht ze hierbij aan een oplaadpunt voor een elektrieke fiets of zoiets, want dat hebben ze inderdaad niet.

Maar het maakt nu allemaal niet meer uit. Ik heb internet en daar gaat het om. Ik zal regelmatig een (kort) stukje schrijven over onze vakantie, onze jongens en wat we zoal beleven. Vind ik leuk. Ik hoop dat u dat ook vindt.

Zo, nu eerst een Bavaria in de vorm van een sprankelend glaasje rosé. :)

Vakantie

In verband met de nieuwste ontwikkelingen waren het spannende weken. U hebt het in de voorgaande blogs kunnen lezen. Hoog tijd voor ontspanning.

Vandaag vertrekken wij, samen met onze jongens en hun vriendinnen (ze willen nog steeds graag met ons mee !), richting Zeeland. Even lekker uitwaaien. Dat zal vandaag zeker lukken, want de wind blaast daar nu met een kracht van ongeveer 5 bfr.

Ik had een vakantieblog willen bijhouden. Elke dag een korte blog. Maar nu blijkt dat de camping waar wij naartoe gaan geen WiFi heeft. Daar had ik bij het reserveren even niet op gelet. Maar, desondanks zal ik van mij laten 'horen', want ik weet in ieder geval een(1) plek in de buurt waar wel vrij toegankelijk WiFi is. :):)

Indien u ook op vakantie gaat, wens ik u ook een fijne tijd en naderhand een behouden thuiskomst.

2 potentiële donoren. Geen 4 ??

Even een aanvulling op de voorgaande mail.

Lezers die onze familie (goed) kennen weten dat ik niet slechts een (1) broer en een(1)zus heb, maar van beide soorten 2. Ik heb nog een broer (Hans) en zus (Carla). Toch komen zij in de vorige blog niet voor. "meneer ten Voorde. Hoe zit dat!".

Het antwoord is simpel. Om als donor in aanmerking te komen dien je gezond te zijn. Iets van voorbijgaande aard (verkouden of griep) is geen probleem, maar als het een ingrijpende aandoening betreft is donorschap, althans voor mijn situatie, niet mogelijk. Tja, en juist op dat gebied zijn er in ons gezin nu dus 3 van de vijf broers en zussen behoorlijk de klos. Naast mij hebben ook Hans en Carla die pech. Gelukkig geen kankervorm o.i.d.! Wat het wel is, laat ik in het midden omdat ik in deze blog hun aandoeningen niet wil etaleren, maar het is in ieder geval een belemmering om als donor op te kunnen optreden. Die vallen daardoor dus af.

Gelukkig heb ik er maar eentje nodig....:)

Donorbloed van broer en zus

Sinds de dag dat borstkanker bij Marlies en de diagnose kahler bij mij is vastgesteld, is elke dag voor ons bijzonder. Meer bijzonder dan alle dagen en jaren ervoor.

Daarvoor beleefden wij de dagen min of meer als vanzelfsprekend. Als volstrekt normaal dat er weer een 'morgen' is en het leven gewoon doorgaat. Wij stonden er niet elke dag bij stil dat wij een rijk bezit hadden: een gezond lichaam!. Niets bijzonders aan. Net zoals wij het normaal vonden dat we een baan hadden en in het ultiem rijke Nederland met z'n uitstekende medische en sociale voorzieningen leven.
Maar natuurlijk is dat allemaal niet vanzelfsprekend! Daar kunnen ze bij de pillenfabriek Organon nu over meepraten. Denk je als hoogopgeleide Drs. P, - X of -Y een goed betaalde vaste baan te hebben, mag je van je werkgever ineens onbeperkt met vakantie! Binnenkort dus werkloos. Ruim 2100 extra 'vakantiegangers' erbij. samen met de duizenden die hen in deze crisis al voorgingen. Zo heb je een baan en zo heb je niets!
En dan het belangrijkste. Je gezondheid. Ook dat is bij iedereen een moment van de dag. Als je beseft wat er aan chemische en andere processen per seconde in je lichaam plaatsvinden, dan is het een wonder dat het allemaal goed gaat. Enig idee hoeveel stamcellen een lichaam per seconde aanmaakt??....gemiddeld 5 miljoen! PER SECONDE! Dus, wanneer het fout gaat, is het eerder begrijpelijk dan vreemd!
Dus jongens en meisjes. Als je nog gezond bent, daag het kwetsbare systeem niet uit met een onverantwoorde levenstijl... 't Is natuurlijk maar een vrijblijvende tip :)

Vooral als je nog jong(er) bent sta je daar tijdens de doordeweekse dagen niet altijd bij stil.
Het leven kabbelt dan in volle tevredenheid voort, tenminste wanneer er geen pieken, in welke richting dan ook, gebeuren.
Het is ook niet voor niets dat je pas deze luxe situaties en omstandigheden waardeert als je ze moet missen.

Materiële zaken moeten missen kan vervelend zijn. Lastig zelfs. Maar daar valt op de een of andere wijze wel mee te leven. Als je geen auto hebt, kun je altijd nog met de fiets, bus of met de trein. Het wordt pas echt vervelend als het je gezondheid betreft.
Nou, ik hoef u niet te vertellen dat wij op dit gebied ruime ervaring hebben. Je bent echt steenrijk als je een gezond lichaam (en geest) hebt.
En juist daarom is nu elke dag voor ons bijzonder. Wij weten en beseffen heel goed wat wij missen!

In de rij van bijzondere dagen was er vandaag (7/7) een uitschieter. Het was de dag dat er een feitelijk begin werd gemaakt met het relatief lange traject van een mogelijke allogene stamceltherapie: Mijn broer Wim en zus Ine hebben bloed gegeven voor het onderzoek dat moet uitwijzen of zij een geschikte donor voor mij kunnen zijn. Voor mij toch wel een gedenkwaardig moment!..toch?

De wijze waarop zij zich als donor bereid hebben verklaard maakte op mij al behoorlijke indruk: Ik had mijn verhaal over het donorschap nog niet afgerond of ik hoorde hen al zeggen: "Het maakt mij niet uit over het hoe en wat ik er allemaal voor moet doen. Als ik geschikt ben, sta ik voor je klaar!"

(Beiden in iets andere bewoording, maar met deze overduidelijke strekking.)

Natuurlijk had ik medewerking verwacht. Maar als je het op die manier hoort, waaruit een grote mate van liefde voor hun broer spreekt, doet het je toch wel wat moet ik zeggen. Alleen al hun bereidheid vind ik top!
Nu is het enkele weken wachten op de uitslag. Er-rug spannend allemaal!

Indien één van de twee (of misschien allebei) geschikte donoren kunnen zijn, draagt dit zeker bij in het nemen van een beslissing.........maar ik weet nu nog niet welke :(

Bezoek aan blogcollega en Pillen

Bezoek aan blogcollega:
Dinsdag 29/6 was ik samen met Marlies op bezoek bij blogcollega Sander van der Pol. Een banner naar zijn weblog staat ook op de linkerzijde van deze blog.

Ik had Sander nog niet eerder uitgebreid gesproken. We hadden elkaar een paar keer gezien tijdens contactbijeenkomsten, maar tot uitvoerige gesprekken is het toen niet gekomen. Nu dus wel. Het bezoek was ook wel enigszins vreemd. Je hebt elkaar eigenlijk nog niet eerder uitgebreid gesproken, maar toch weet je door die blogs al behoorlijk veel van elkaar.

Dat bleek al meteen bij binnenkomst in het uitzonderlijk mooi gelegen huis van Sander en z'n Els, dat ook nog eens is voorzien van een parkachtige tuin geheel omringd door water. Om jaloers op te worden :)
Maar alles is relatief. Als kahlerpatiënt ben je bereid om dit alles onmiddellijk in te leveren voor een gezond lichaam!

Maar dit even terzijde. Het bezoek was gezellig, hartelijk en leerzaam. Goed om elkaar ontmoet te hebben. Als lotgenoot, maar ook om de persoon Sander.

Bij het maken van deze afspraak had Sander ons een tochtje in zijn boot beloofd. Dat leek ons wel lekker met deze temperaturen. Al dagen is het onafgebroken droog en smacht Nederland naar water. En uitgerekend als de Ten Voordetjes een dagje uit zijn, GAAT HET REGENEN!!
Niet in heel Nederland. Nee, alleen in de omgeving van Broek op Langedijk. Bij Sander dus. En niet slechts een paar druppels en na een paar minuten weer droog. Nee, behoorlijk veel en onafgebroken tot het einde van ons bezoek. Op de foto is het inderdaad droog, maar dat is dus aan het eind van ons bezoek. Even poseren voor de blog :)

Het had, zoals Sander op zijn blog ook schrijft, nog leuker kunnen zijn. Maar helaas. Dat ging dus niet door.

Maar ons gesprek maakte alles goed en daarom reden we tevreden in slechts 4 uurtjes (tot aan Apeldoorn langzaamrijdend verkeer en file) weer naar Twente!

Pillen:
Gisteren, 30/6, was de eerste dag dat ik hoogstwaarschijnlijk de rest van m'n leven zal doen: pillen slikken.
Gisteren begon ik met slechts 1 pilletje. Dexamethason. Een iets heftiger broertje van het bekendere prednison.

Leuk spul. Je wordt er bij frequent gebruik hyperactief van. Gelukkig hoef ik er slechts een (1) pil per week van. Dan valt die hyperactiviteit wel mee..... Marlies balen :)

Maar woensdag 7 juli begint het echte werk. Dan moet ik dagelijks 4 pillen slikken waaronder de Lenalidomide (merknaam Revlimid). En om enkele bijwerkingen tegen te gaan moet ik daarnaast nog twee andere pillen en een poedertje gebruiken. Dit pillenmenu vormt een kuur van een maand, waarbij de 4e week een rustweek (geen lenalidomide) is. Daarna volgen nog twee dezelfde kuren.

Als deze kuren effect hebben en mr kahler goed is teruggedrongen moet ik dus beslissen wat ik doe: wel of geen allogene stamceltherapie.
Hiervoor ben ik mij al druk aan het oriënteren. Vandaar o.a. ook het bezoek aan Sander van der Pol. En misschien bezoek ik nog meer lotgenoten die ervaringen hebben met deze therapie.
Ik heb inmiddels ook besloten om een second opinion / infogesprek aan te vragen bij het team van dr. Lokhorst van het UMC te Utrecht. Dat is de arts die eventueel deze stamceltherapie gaat uitvoeren. M'n 'eigen' arts stelde dat al voor.

Lijkt me eigenlijk ook niet zo handig om dit NIET te doen. Vandaar.

Dit pillenmenu kost ruim € 200,- per couvert

Bedankt

Wat ik aanvullend op m'n vorige blogs nog even wil zeggen is:

ALLEMAAL BEDANKT VOOR DE MEELEVENDE REACTIES.

DAT DOET ERG GOED !

Het vervolggesprek met de hematoloog

M'n arts nam er uitgebreid de tijd voor. Ruim een uur heeft hij alle voors en tegens van de verschillende behandelmogelijkheden met ons besproken. Dát er iets moet gebeuren is met de huidige waarde van het M-proteïne ( 14!) onvermijdelijk. Binnen enkele weken is het gehalte behoorlijk gestegen. Dit gaf nogmaals duidelijk aan dat mr. kahler behoorlijk actief is.

Ik ben nog niet gewend aan deze nieuwe situatie. Vooral na zo'n gesprek met m'n arts waarin ik weer geconfronteerd word met de feitelijkheden. Het gaat bij mij gepaard met uiteenlopende emoties van hoop, angst en mentale strijdlust.
Als ik bijvoorbeeld de blogs van collega-patiënten lees, dan voel ik hoop en strijdlust. Strijdlust om er (ook) tegenaan te gaan. Maar als ik naar m'n jongens en Marlies kijk, dan word ik bevangen door de angst hen vroegtijdig te moeten achterlaten. In m'n onrustige dromen heb ik al verschillende keren m'n begrafenis voorbij zien komen. Door dit alles veroorzaak ik thans een piek in het verbruik van papieren zakdoekjes. Maar die kopen we bij de Aldi, dus de extra kosten vallen mee.

Op dit moment liggen alle behandelmogelijkheden nog open. De autologe stamceltherapie, de allogene stamceltherapie of de minder ingrijpende behandeling met Lenalidomide (verbeterde softenon). M'n arts gaf aan dat het belangrijk is om de ziekte opnieuw zo goed mogelijk terug te dringen. Hierdoor is de kans het grootsts dat deze voor langere tijd wegblijft.
Het nadeel van de beschikbare medicijnen is, dat het meestal niet mogelijk is om daarvoor telkens hetzelfde medicijn toe te passen. Wanneer een bepaald medicijn is ingezet, is de kans groot dat kahler na verloop van tijd een mate van resistentie tegen dat middel ontwikkelt. Daardoor is de kans groot dat het medicijn bij een volgende recidive (terugkeer van de ziekte) niet meer werkt. Nu is dat nog niet aan de orde, maar juist daarom is het nu wel van belang om de juiste keuze te maken.

Daarnaast is het toepassen van een stamceltherapie alleen mogelijk wanneer het, daaraan voorafgaand, lukt om de ziekte tot nul of bijna nul terug te dringen. Indien de ziekte resistent is geworden voor verschillende medicijnen en dit niet meer mogelijk is, is de mogelijkheid van een stamceltherapie dus een gepasseerd station.

Nu sta ik dus voor een keuze:
M'n arts heeft er thans vertrouwen in dat hij de kahler met Lenalidomide tot nul kan terugdringen. Dit neemt drie maanden in beslag. Begin juli begin ik met dit middel. Indien het inderdaad lukt, moet ik eind september/ begin oktober beslissen welke vervolgactie er wordt ingezet. Of een stamceltherapie of een onderhoudsdosis Lenalidomide (zie afbeedling = chemische structuur lenalidomide).

Misschien is van alle opties de allogene stamceltherapie de beste keuze. Maar aan deze 'beste keuze' kleven ook de meest ingrijpende nadelen. Gemiddeld 20% van deze patiënten overlijdt tengevolge van deze therapie en gemiddeld 50% krijgt vervelende bijwerkingen.

Deze situatie heeft direct invloed op de kwaliteit van leven...........als je het al overleeft!
Het grote voordeel van deze therapie is dat de donor(beenmerg)cellen bijzonder effectief (kunnen) zijn in het bestrijden van de kahlercellen...... Dat dan weer wel!

Tja, wat is in deze situatie de beste keus?
Vanzelfsprekend ben ik er nog niet uit. Gelukkig hoef ik dat niet op korte termijn te beslissen. Daar moet ik eerst nog maar eens een paar glazen wijn en gesprekken met medische - en ervaringsdeskundigen aan wijden.

7 juli a.s. start ik in ieder geval met Lenalidomide en nog een viertal ondersteunende tabletten, waaronder eentje tegen rood staan op de giro :)
Dus eerst maar eens kijken wat het effect daarvan is.

Uitslag MRI en bloedonderzoek

Op deze zonovergoten dag ging ik vanmorgen samen met Marlies goedgemutst naar m'n behandelend hematoloog.
Hoewel wij belangrijke uitslagen zouden horen, had ik enig vertrouwen in een goede afloop. Ik voelde mij namelijk onafgebroken goed en had geen zorgwekkende klachten. Zelfs de bult op m'n rug, van die kahlerhaard, was na de bestraling duidelijk afgenomen. Ook voelde ik op die plek geen pijn of irritatie meer. Zelfs niet tijdens het niezen.
Alles leek erop te wijzen dat de arts zou vertellen: "Meneer ten Voorde. Het ziet er (weer) goed uit en we houden het voorlopig bij uw huidige recept: "Genieten van het leven en rode wijn"!

Maar niets bleek minder waar. De mededelingen van m'n arts waren minder rooskleurig dan ik had gehoopt!
Mr. kahler is toch duidelijk actief. Er zijn zelfs ontwikkelingen van 3 kahlerhaarden in verschillende ruggewervels ontdekt. Dat heeft aandacht nodig.
Op de begeleidende aanvraag voor het bloedonderzoek was per ongeluk vergeten om ook naar het belangrijke M-proteïne te kijken. Dat kan natuurlijk gebeuren. Het blijft tenslotte mensenwerk,. Maar dat kwam nu wel erg slecht uit. Daardoor was de mate van kahleractiviteit niet exact vast te stellen.
Maar, aan de hand van de stijging van het totaal aan eiwit kon met enige zekerheid worden geconcludeerd, dat ook het M-proteïne opnieuw was gestegen.

Tja, na jaren van relatieve rust, zie ik nu toch de eerste rimpeling in het water. M'n arts gaf aan dat er, mede gezien de ontwikkeling van die kahlerhaarden, ingegrepen dient te worden. Daarvoor kreeg ik (als huiswerk) de keuze uit twee meest waarschijnlijke scenario's
Of het protocol volgen dat in deze situatie gebruikelijk is. Dat is het toepassen van medicatie (Bortezomib, Thalidomide (softenon) of Lenalidomide (verbeterde versie softenon).
Of meedoen aan een nog op te starten zgn. Hovon 108-onderzoek. Dat betreft een intensieve allogene stamceltherapie, waarbij een nieuwe combinatie van relatief nieuwe mediciijnen wordt toegepast/getest. Over het hoe en waarom en de voor- en nadelen van deze therapie horen wij vrijdag 25 juni a.s. Omdat het een nog op te starten Hovon-studie betreft, was er nog geen patiënteninformatie beschikbaar.

In 2006 heb ik al een autologe stamceltherapie ( met lichaamseigen stamcellen) ondergaan (zie ook de blogs van 2006). Maar dit betreft een allogene therapie en dat is toch een andere therapie waar grotere risico's op vervelende bijwerkingen aan kleven. In deze therapie worden stamcellen van een donor (dus lichaamsvreemde stamcellen) toegepast. En juist daar zit'em de kneep. Die kunnen o.a. afstotingsverschijnselen veroorzaken met vervelende bijwerkingen als gevolg en daarnaast nog een reeks vervelende zaken die je liever niet krijgt!

Tja, wat is wijsheid in deze situatie. Vanzelfsprekend ben ik er nog niet uit. Ik weet deze situatie nog maar sinds vandaag en er ontbreekt nog veel belangrijke informatie. Volgende week vrijdag (25/6) hebben wij hierover een uitgebreid gesprek met m'n arts.
Maar dat er iets moet gebeuren, is nagenoeg zeker. De uitslag van het M-proteïne zal volgende week de definitieve doorslag geven.

Wordt vanzelfsprekend vervolgd.

Mierenlokdoosjes en Nederland-Denemarken

Mierenlokdoosjes:

Vanaf begin juni is het echt zomer. Er zijn dagen met opvallende pieken en dalen in temperatuur, maar gemiddeld is het toch heerlijk weer. Wat mij betreft hoeft het niet warmer te worden dan 21 à 22 graden. Een lekkere temperatuur in de schaduw en niet te warm voor een fysieke inspanning.

In deze tijd is het ook dè groeiperiode voor insecten, waaronder mieren. Overal zie je van die zandhoopjes op het trottoir en dus ook op ons terras achter ons huis. Op zich vind ik mieren fascinerende beestjes en wil ik ze waar mogelijk ongemoeid laten.

Dat doe ik trouwens met alles wat leeft. Zelfs spinnen. Ik bedoel JUIST spinnen!! Want als insecten al nuttig zijn, dan zijn het zeker spinnen. Oké, een spin is dan geen insect. Het heeft in tegenstelling tot insecten 8 in plaats van 6 poten, maar vangt daarentegen wel heel wat ongemak aan irritante insecten uit de lucht.

Marlies is het wat dat laatste betreft volledig met mij eens, maar is verder panisch voor spinnen.

Daarover heb ik nog een leuke anekdote:

Zat Marlies een tijd geleden rustig en ontspannen op de bank naar de tv te kijken. Die bank staat met de achterzijde tegen een witte muur van onze kamer. Kruipt er vlak achter Marlies, maar buiten haar gezichtsveld, opeens een enorm grote huisspin tevoorschijn. Zo'n dikke zwarte met die grote kromme poten (zie foto). Het beest schrikt kennelijk van Marlies en blijft doodstil op de muur zitten. Marlies kijkt nog steeds tv en heeft niets in de gaten. Ik wel, want ik zit tegenover haar en zag in m'n ooghoeken iets bewegen. Die spin dus.

Ik zag op dat moment de reactie van Marlies al voor me en begon me al te verkneuteren. Dàt zag Marlies weer wèl!

"Wat is er? Waarom lach je nu opeens?", vroeg Marlies

"Ik lach om wat zeer spoedig gaat komen", antwoordde ik.

"Wat bedoel je. Doe niet zo geheimzinnig. Wat ben je van plan", antwoordde Marlies duidelijk ongerust.

Op het moment dat Marlies dit uitsprak verplaatste ik mijn blik langzaam naar de plaats op de muur waar die spin zat. Dat zag Marlies en begreep meteen wat ik bedoelde! Ze sprong onmiddellijk gillend op en zag tegelijkertijd die grote spin.

"Rotzak. Hoe lang zit die daar al?", gilde Marlies op grote afstand van die spin.

"Net zo lang als het programma op tv. Ik denk dat die spin die serie ook volgt", grapte ik terug.

Die opmerking kon Marlies niet echt waarderen. Zij stond erop dat ik die spin onmiddellijk zou vangen en naar buiten zou doen, anders ging ze op onze slaapkamer verder tv kijken.

Doodslaan is natuurlijk zonde en onnodig. Maar om er toch zeker van te zijn dat die snelle rakker me niet zou ontglippen, plaatste ik er een glas overheen. Hier schrikken spinnen van en springen dan pardoes in het glas. Hand of bierviltje erop en klaar is Kees.

De toon was gezet. Het werd verder nog een gezellige avond :):)

Maar, verder laat ik al die beesten meestal ongemoeid........tenzij ze mijn belangen dreigen te schaden. Ik sta natuurlijk bovenaan in de rangorde van al het (dierlijke) leven in en rond onze woning.

Tja, dat heeft soms nare consequenties voor sommige beestjes.

Zo ook de mieren op, of beter gezegd, onder ons terras. Als ik ze hun gang laat gaan, ondermijnen ze na verloop van tijd de bestrating en daar gaan stoelen en tafels van wiebelen. Dat kunnen we natuurlijk niet hebben als er bijvoorbeeld een glas kostelijk 'druivensap' op staat. Hoogstwaarschijnlijk kent u de gevolgen van deze ijverige tunnelgravers.

Vroeger bestreed mijn moeder die mierennesten met kokend water. Dat vond ik toch een te wrede manier van verdelgen. Dat kan ook op een meer diervriendelijke manier. Ik heb het geprobeerd met biologisch veranwoorde korrels, maar dat doodt die mieren niet. Dat jaagt de mieren alleen maar weg, waardoor het probleem naar een ander deel van ons terras werd verplaatst. Dat werkte dus niet.

Er restte mij niets anders dan mierenlokdoosjes te plaatsen. Simpel en effectief!

Twee doosjes leek mij afdoende voor twee grote nesten. De dag nadat ik de twee doosjes had geplaatst keek ik of er al minder mieren-activiteit was.

Hé....Ik had die doosjes toch bij die nesten geplaatst?... Weg doosjes!

Ik keek nog wat rond in de veronderstelling dat ze waren weggewaaid of anderszins verschoven, maar waar ik ook keek en zocht, geen mierenlokdoosjes te vinden. Foetsie. Allebei!!
Ik heb nog even navraag gedaan bij Marlies en onze jongens, maar die wisten zelfs niet dat ik die doosjes had geplaatst.'k Heb verschillende mogelijkheden bedacht en bleef uiteindelijk steken bij onze tuinmuis, want die hebben, of hoogstwaarschijnlijk 'hadden' we ook. In de stapel openhaardhout achter ons huis woont elk jaar een muizenfamilie. Als we 's-avonds rustig achter ons huis zitten wil er nog wel eens eentje tevoorschijn komen.

Hoe onwaarschijnlijk het ook leek, het kan haast niet anders dan dat die muis er met onze lokdoosjes vandoor is gegaan. Het moet in ieder geval een beest zijn geweest dat sterk genoeg is om die doosjes over een behoorlijke afstand te verslepen. En daar zie ik, gezien de beperkte verscheidenheid aan dieren in onze tuin, alleen die muis voor in staat.

Gisteren snoeide ik de verlepte en verdroogde bladeren van een strook smeerwortel achter in onze tuin. En ja hoor! Daar lagen de twee 'gestolen' mierenlokdoosjes. Duidelijk aangevreten door de scherpe tanden van onze tuinmuis.

Kennelijk kon hij/zij de geur van het mierengif niet weerstaan.

Ik vermoed dat'ie er behoorlijk veel buikpijn van heeft gehad of............eraan is bezweken. We hebben 'em al geruime tijd niet meer gezien.

Wie had dat nu gedacht? Muizen die gek zijn op het gif in mierenlokdoosjes. Op internet heb ik er nog niets over kunnen vinden.

Nederland - Denemarken:
Op het moment dat ik dit typ moet de eerste WK-wedstrijd voor Nederland nog beginnen. Natuurlijk gaan wij kijken en denken dat Nederland deze wedstrijd gaat winnen. Ik gok op 2-1 voor Nederland.
Maar toch denk ik dat Nederland niet ver zal komen.

Waarom niet??

Ik ben geen deskundige, maar wat ik er tot dusver van heb gezien is, dat de Nederlandse selectie zeker de voetbalkwaliteit in huis heeft. Het zijn stuk voor stuk allemaal vedetten. Maar, het ontbreekt hen, net als in alle voorgaande grote kampioenschappen, aan de hiervoor strikt noodzakelijke vechtersmentaliteit. Als je kampioen wil worden, moet je er van begin tot eind hard voor knokken. Alle spelers moeten in alle opzichten een hecht team zijn, er voor willen gaan en scherp blijven tot en met de laatste wedstrijd.

Natuurlijk hoop ik dat ik ongelijk heb, maar ik vrees het ergste.

Hopelijk wordt het geen herhaling van EK 2008

Lierop zit erop, autorijden, stemmen en prikken

Lierop zit erop:
Het waren heerlijke dagen in Lierop. Een dorpje nabij Eindhoven. We kampeerden op De Somerense Vennen. Een voormalige bedrijfscamping van Philips. 't Was allemaal goed en keurig geregeld daar. Behalve het bereik van het aanwezige wifi-netwerk. Dat werkte uitsluitend in de directe omgeving van de receptie. Maar het werkte tenminste. Voor pc-hobbyisten als ik natuurlijk er-rug belangrijk.

En zoals bij de meeste vakanties, gaat de tijd te snel om. Inmiddels zijn we alweer enkele dagen thuis en typ ik deze blog op m'n thuis-pc.
Wat het weer betreft hebben we geluk gehad, want deze week wordt het toch iets natter.

Autorijden:
Jasper heeft z'n rijbewijs. Dat hebt u in vorige blogs gelezen. In tegenstelling tot z'n broer Mark heeft hij geen eigen auto en dat is duidelijk te merken. Onze auto maakt de laatste dagen overuren. De motor heeft zelfs geen tijd om af te koelen. Als ik ermee thuiskom en Jasper is toevallig thuis, dan staat Jasper al op het trottoir te wachten. Hij moet opeens opvallend vaak een boodschap doen of ergens naartoe.

"Nee pap, dat is te ver voor de fiets, dat moet echt even met de auto".

Flauwekul natuurlijk. Maar we gunnen hem z'n pleziertje in het autorijden (nog even). Enthousiasme moet je nooit in de kiem smoren.

Zondag 13/6 a.s. heeft'ie (alweer) mazzel. Dan mag'ie de bolide van z'n suikertante van Enschede naar Bloemendaal aan zee tuffen. De mazzelkont :)

Stemmen en prikken:
Morgen 9/6 stemmen én bloedprikken. Beide uitslagen zijn spannend en bepalend voor de toekomst. In beide gevallen hoop ik op de reductie van slechte cijfers!

Wifi en Spider

Wifi:

Hè,hè. Eindelijk heeft de camping de internetverbinding weer voor elkaar. Toen wij arriveerden bleken er problemen met de internetverbinding op de camping te zijn. Niet alleen de campinggasten, maar ook de campingbeheerder zelf bleek verstoken te zijn van de digitale snelweg. Maar gelukkig heeft een monteur gisteren alles weer hersteld.

Helemaal top is het niet, want nadat wij ons kampement hadden opgeslagen, bleken wij precies buiten het bereik van de wifi-antenne te staan. Hebben wij weer :( :(

Om te kunnen internetten en bloggen moet ik naar een winderige serre dicht bij de receptie.

Maar, dit is dan ook het enige kleine minpuntje. Sinds gisteren (2/6) is de zomer echt begonnen en genieten wij van een zonovergoten vakantie.

Spider:

Gisteren was ook de dag dat Jasper (onze jongste zoon) z'n rijbewijs bij de gemeente kon afhalen. Ja!! Hij is in één keer voor z'n rijvaardigheidsexamen geslaagd. Knap hoor!

En als cadeautje mocht hij de sportbolide van z'n suikertante, een 6-cilinder Alfa Spider, lenen om wat rijervaring op te doen. We kregen 's-morgens een sms'je van Jasper: "Paps en Mams. Ik kom met Mirthe (z'n vriendin) naar jullie toe".

En daar kwamen meneer en mevrouw in die blitse auto aangereden. Stel je voor zeg: Net je rijbewijs en dan samen met je vriendin de hele dag in zo'n auto mogen rijden.

Menigeen met meer rijervaring zou graag willen ruilen!

Het staat'em wel goed...zo'n blitse kar :)

't Zit erop en Eindhoven

't Zit erop:
Zó, dat hebben we weer gehad. De bestralingen en de MRI-scans zitten erop. Nu maar hopen dat die bestralingen hun werk goed doen en die kahlerhaard de nek omdraaien. Voor zover een kahlerhaard een nek heeft tenminste.
Donderdag vertelde de verpleegkundige van die afdeling dat Marlies ook welkom is om te zien hoe het allemaal in z'n werk gaat. Dat deed ze vrijdag en daarbij kreeg ze meteen de gelegenheid om foto's te maken.

Nu blijkt dat er in het bestralingsapparaat ook een röntgencamera zit. Daarmee is de betreffende plek des onheils goed te zien. De foto hier links is genomen in de controlekamer van de Clinac-bestralingskamer. U ziet een deel van mijn ruggewervel met aan de linkerzijde ervan de groen omlijnde plek waar de kahlerhaard zich bevindt. Dat hele gebied is dus de afgelopen week dagelijks bestraald.

Vanzelfsprekend heeft Marlies ook foto's gemaakt terwijl ik, gedeeltelijk ontkleed, onder het Clinac-apparaat lig. Om te voorkomen dat ik na het publiceren ervan bedolven
wordt onder brieven en mailtjes van hopelijk vrouwelijke aanbidders die mijn perfecte adonis-body niet kunnen weerstaan, heb ik besloten die foto's niet te publiceren.
Het is jammer. Ik begrijp het. Maar ik moet ook rekening houden met Marlies. Die duldt geen concurrentie :) :)

Eindhoven:
En morgen gaat het plenzen. Er is veel regen voorspeld. En ik zie dat het zelfs nu al regent. Maar dat interesseert ons geen moer, want wij gaan desondanks toch lekker met onze sleurhut richting de onveiligste gemeente van Nederland: Eindhoven. Lekker spannend !
Bij een dorpje in de buurt ervan hebben wij een leuke camping gevonden om een weekje onze zinnen te verzetten.
Gelukkig wordt het weer na morgen al snel beter en kunnen we hopelijk ook nog van droog en warm weer genieten. Dat gaat dus helemaal goedkomen :)
Ook tijdens dit tripje heb ik het voornemen om mijn blog bij te houden..............als het wifi op de camping tenminste werkt.

En Mark en Jasper dan ?
Tja, die gaan niet mee en passen op het huis. Daarnaast moet Jasper maandag a.s. rijexamen doen.........Ik denk dat'ie in één keer slaagt.

De bestraling

Vandaag, 25/5, is het dan begonnen met de eerste van een reeks van 4 bestralingen. De feitelijke bestraling duurde slechts 2 x 1 minuut, maar voordat meneer ten Voorde goed in positie lag, waren we ruim 10 á 15 minuten verder.

Om te kunnen worden bestraald diende ik op een soort plank te gaan liggen. Onder die plank is een lift in de vorm van een grote blaasbalg gemonteerd (zie foto). Hierdoor is de patiënt in alle posities te manouvreren. Om toch enigszins comfortabel en roerloos te kunnen liggen werden mijn hoofd, armen en benen ondersteund. Daarna begon het 'uitlijnen'. Iets naar links, iets naar rechts. Nee, het lukte maar niet om mij in de juiste positie te brengen. Dan maar weer helemaal opnieuw beginnen. Daarvoor moest ik eerst weer rechtop gaan zitten om vervolgens weer te gaan liggen. Vervolgens weer iets naar rechts, iets naar links enz. Uiteindelijk hadden de dames het voor elkaar en kon de bestraling beginnen.
Het bestralingsapparaat (het naar beneden gerichte ronde deel)) begon met aftellen door 4 piepjes te laten horen om vervolgens over te gaan in een montone zoemtoon. De feitelijke bestraling. Na 2 x 1 minuut is het dan gepiept...eh klaar dus :)

Morgen weer.

Ziekenhuisbezoek (vervolg)

Nou, de kop is eraf. Of beter gezegd 'de koppen' zijn eraf. De 'koppen' van de wortels van m'n ontstoken kiezen welteverstaan.
Dit was de eerste van de reeks ziekenhuisklussen die mij de komende twee weken te wachten staan. Och, het viel erg mee.
Hoewel ik wist dat de ingreep pijnloos zou verlopen, betrapte ik mij erop dat ik toch met een verhoogde hartslag in de wachtkamer van de kaakchirurg zat te wachten.

"Meneer ten Voorde", riep de alleraardigste verpleegkundige uiteindelijk mijn naam. "Vluchten kan niet meer", dacht ik nog toen ik opstond en de behandelkamer inliep. Maar ik wilde helemaal niet vluchten, want ik wilde graag van die ontsteking af. Stel je voor dat het met mijn weerstand wat minder gaat. Dan vormt die kaakontsteking een rechtstreekse bedreiging. Dat moeten we dus niet hebben.
Na 4 verdovingspuiten rond de betreffende kiezen en enkele minuten wachten op het effect ervan, kreeg ik een groen laken over m'n gezicht. Alleen m'n mond bleef voor de chirurg zichtbaar. Dat is wel zo handig :)

Wat ik erg prettig vond waren de mededelingen van de verpleegkundige. Zij deed van alle handelingen van de chirurg verslag.
"Nu wordt er een opening in uw tandvlees gemaakt. U hoeft niet bang te zijn, want u voelt er niets van". Dat laatste klopte gelukkig :)
"Nu worden de wortelpunten behandeld". Vervolgens hoorde ik het akelige geluid van een tandartsboor en rook ik de geur van verbrand botweefsel, onmiddellijk gevolgd door een hoop gekraak. Ik voelde inderdaad geen centje pijn, maar kon wel voelen dat de chirurg bezig was met zagen en breken in m'n kaakbot.

Al met al duurde het geboor en gebreek ongeveer vijf minuten. Het tandvlees werd tot slot gehecht en klaar was Kees.

Het is nu half 10 en ik voel nog steeds geen pijn.................Logisch natuurlijk, want ik heb rond 12.00 uur ter preventie toch maar een pijnstiller genomen. :)
Kort na deze behandeling meldde ik mij bij de radioloog om de situatie van m'n kahlerhaard te bespreken.
Morgen wordt er eerst een zgn. CT-scan gemaakt om te actuele status van m'n kahlerhaard te kunnen beoordelen. Vervolgens zal ik volgende week 4 bestralingstherapiëen krijgen. Volgens de radioloog zijn die voldoende om de kahlerhaard de nek om te draaien.

En als afsluiting van het geheel zal er nog een MRI-scan volgen. Die was eerst in begin juni gepland, maar dat vond ik wat aan de late kant. Nu wordt er gezocht naar een datum in deze maand.

Na die MRI en de eerstvolgende bloeduitslagen kunnen we conclusies trekken. Het blijft dus nog even spannend.

Weer veel ziekenhuis

Het wordt druk volgende week. Druk met ziekenhuisbezoek.
Dat begint maandagmorgen (17/5) met een bezoek aan de kaakchirurg. Die helpt mij hopelijk van m'n kaakontsteking af. Hij gaat bij twee kiezen een zgn. Apexresectie oftewel een wortelpuntbehandeling uitvoeren.

Meteen daarop heb ik een afspraak met de radioloog. Dat is dezelfde mevrouw die in 2006 de plasmacytoom-tumor op m'n heiligbeen heeft behandeld. Ik hoop dat ze nu net zoveel succes boekt als toen!

Vervolgens moet ik (hopelijk ook die week) een MRI-onderzoek ondergaan. De kahlerhaard linksachter op m'n rug is namelijk binnen één week meer dan 100% toegenomen. Behoorlijk verontrustend moet ik zeggen!
Dat vond m'n hemeatoloog ook en die wil nu kijken of er elders in m'n lichaam ook verdachte situaties zitten. Dit is bepalend voor het vervolgtraject.
Indien dit het geval is, dan zal woren overgegaan tot het gebruiken van het medicijn Thalidomide. Zo niet, dan blijft het bij die radiotherapie en wachten we het effect ervan even af.

Ter afsluiting mag ik donderdag (20/5) weer anderhalf uur aan het APD-infuus. Met alles ervoor en erna ben ik daar een halve dag zoet mee. Maar met een goed boek of ouwehoeren met daarvoor in de stemming zijnde patiënten is die tijd zo om. Ik denk dat het een goed boek wordt :)

Het gekke of eigenlijk het positieve van mijn situatie is: ik voel mij uitstekend. Als vanouds! Niet vermoeid of zoiets. Dat is hopelijk een goed teken!

En Marlies gaat die week op visite bij haar KNO-arts. In vorige blogs beschreef ik de neusholteproblemen van Marlies. Ook die zijn nog steeds niet opgelost. Om toch nog enigzins via haar neus te kunnen ademhalen gebruikt Marlies dagelijks een speciale neusspray. Nu gaat de KNO-meneer kijken hoe het er mee staat.

Met betrekking tot mijn situatie zie ik niet zo tegen volgende week op. Integendeel. Het staat in schril contrast met morgen!
Morgen is de begrafenisplechtigheid van Edwin Vonk, m'n blogvriend. Hij is slechts 50 jaar geworden. Daar zie ik wél tegenop!
Die plechtigheid is namelijk minimaal 35 jaren te vroeg!

Enorm schrikken

Ik ben nu al enkele jaren kahlerpatiënt en gaandeweg heb ik verschillende collega-patiënten nader leren kennen. Vanuit mijn functie als contactpersoon van de kahlervereniging kom ik vanzelfsprekend collega-patiënten tegen, maar ook via een gemeenschappelijke interesse/bezigheid, namelijk: het bijhouden van een weblog. De blogmaatjes waarmee ik het meest contact heb, staan hier in de kantlijn (met een link naar hun weblog) vermeld.
Edwin Vonk was één van hen... U leest het woordje 'was', want Edwin is donderdagavond 6 mei overleden. Het bericht van zijn overlijden las ik zojuist op zijn weblog. Verschrikkelijk triest! U zult begrijpen dat ik er enorm van schrok !

Met Edwin ging het al geruime tijd niet zo best. De ziekte was al geruime tijd behoorlijk actief. Edwin deed z'n enorme best om er bovenop te komen, maar dat is hem helaas niet gelukt.
Hoogstwaarschijnlijk kent u Edwin niet. maar als u alsnog zijn weblog leest, dan ziet u dat hij tot de laatste dag opgewekt was en bijzonder positief in het leven stond en met z'n situatie omging.
Uitzonderlijk knap!

Ik wens zijn vrouw en kinderen heel veel sterkte met dit verlies!

Uitslag groot (bloed)onderzoek

Gistermorgen (4/5) werd ik samen met Marlies bij m'n behandelend hemalotoog verwacht voor de uitslag van het grote (bloed)onderzoek. Die uitslag viel enigszins tegen. Mede door het 'krak-incident' , waarover ik enkele blogs terug al schreef, had ik een vermoeden dat mr. kahler weer actief was geworden. De waarden van het zgn. M-proteïne lieten de afgelopen maanden een lichte stijging zien, hetgeen dit vermoeden versterkte. Bij de laatste uitslag stond die waarde op 4. Nu op 6!
Verder waren er nog enkele uitslagen die allemaal in de richting van een actievere mr. kahler wezen. Niet leuk natuurlijk, maar ook nog niet dramatisch. Het is meer een aanwijzing om extra alert te blijven om op tijd te kunnen ingrijpen.

Vooral de plek op m'n rug waar die 'krak-pijn' nog steeds aanwezig is, krijgt nu extra aandacht. Naast een zeurende, licht pijnlijke plek is er nu ook een duidelijke verdikking te zien. Dit kan van alles zijn, maar mijn hematoloog vermoedt: of herstelweefsel dat zich om een gebroken rib heeft gevormd of een kahlertumor. In beide gevallen betreft het kahleractiviteit en dient er behandeld te worden. Dit zal dan een radiotherapie (bestraling) worden.
Het positieve aan deze diagnose KAN zijn, dat deze eventuele kahlertumor de stijging van de bloedwaarden veroorzaakt. Indien dat het geval blijkt, is er na een succesvolle radiotherapie mogelijk verder niets aan de hand. Dat wil zeggen dat de bloedwaarden dan hoogstwaarschijnlijk weer normaliseren en er voorlopig geen medicatie ingezet hoeft te worden. Dit is, zoals je begrijpt, het meest positieve scenario.

Maar, indien dit allemaal de stijging van m'n bloedwaarden niet veroorzaakt, is er dus een meer algemene activiteit van kahler aan de orde.
M'n arts somde verschillende scenario's op met mogelijke acties. Van 'nog even afwachten hoe het zich ontwikkelt' tot verschillende varianten van de relatief zware stamceltherapieën en alles wat daar in zwaarte en belasting voor de patiënt tussen zit.
We hebben afgesproken om in geval van een algemene activiteit van kahler nog even af te wachten tot de waarde van het M-proteïne het getal 10 heeft bereikt.
Vanaf dat punt zal ik dan overgaan tot het gebruiken van het medicijn thalidomide (tabletten).
Indien dat medicijn aanslaat en mr. kahler wordt teruggedrongen, hopen wij om met hulp van een onderhoudsdosis van thalidomide (50 mgr/pd) die kahler lange tijd te kunnen onderdrukken. Hopelijk kunnen we daarmee een zware therapie (voorlopig) voorkomen. Zo'n therapie kan namelijk altijd nog. Althans, wanneer ik vitaal genoeg blijf en de leeftijd van 65 jaar nog niet heb bereikt. Dat zijn namelijk de twee belangrijkste criteria voor zo'n zware therapie.

Het blijft dus nog even spannend, maar voorlopig is dit de stand van zaken.
Ik voel me verder ongewijzigd goed en het avondje uit met Marlies en enkele vrienden gisteravond was uitermate gezellie. M'n glaasje wijn smaakte nog steeeds als vanouds......Wat wil een mens nog meer :)

Update te 11.00 uur:
Ik werd zojuist gebeld door m'n attente hematoloog (Dr. de Groot / MST). Hij had de uitslag van het 'krak-onderzoek' al binnen. Er was inderdaad een kahlertumor op de betreffende rib zichtbaar. Binnenkort zal dus een radiotherapie volgen en is het daarna even afwachten wat het effect ervan zal zijn.

Wordt vervolgd.

FC Twente landskampioen

Ja, en dan is Twente eindelijk landskampioen. De wedstrijd tegen NAC van vandaag was er eentje van veel vallen en opstaan. Twente beheerste de wedstrijd duidelijk en speelde aanvallend, maar regelmatig lag er een speler op het doorweekte veld.
Maar oké, het is nu dan toch gelukt.
Ach, ik ben niet zo'n fanatieke voetbalfan. Meer een gematigde liefhebber die alleen kijkt als het zo uitkomt. En kijken doe ik uitsluitend thuis of bij iemand anders achter de tv en dus zeker niet in een stadion of op een groot scherm op de markt in Enschede.

Ik kan mij voorstellen dat je als voetballiefhebber blij bent met deze uitslag. Dat je daarbij de handen in de lucht steekt en van vreugde een keer in de lucht springt, kan ik inkomen. Een pilsje of wijntje erbij. Prima!

Maar ik zag op tv ook beelden van volledig uitzinnige 40 en 50-plussers, die hevig geëmotioneerd stonden te huilen van vreugde. Volwassen kerels die het Twentse Ros op hun armen hadden getatoeerd. Ik zag zelfs iemand die 'Wij zijn kampioen' op een van z'n armen had staan! Ik vermoed dat het een tattoo was. Lekker link trouwens. Stel je voor dat Twente had verloren! Dan ben je pas echt een sukkel!
Als je als volwassen kerel bij een dergelijk sportevenement al zo uit je dak gaat en uitzinnig geëmotioneerd raakt, wat kan daar in het leven dan nog overheen? Wat heeft in hun leven emotioneel dan nog een hogere waarde?
Hoe reageren die mensen wanneer hun kind of kleinkind (gezond) wordt geboren? Wanneer een dierbare ernstig ziek wordt of overlijdt Of wanneer er iets anders van wezenlijk (levens)belang gebeurt? Hoe gaan die mensen daar dan mee om?!

Nee, dergelijke mijns inziens overdreven emoties bij slechts een sportevenement kan ik niet begrijpen. Ik ben daar denk ik te nuchter voor.

Wanneer a.s. dinsdag 4 mei de uitslag van mijn grote (bloed)onderzoek goed is, ga ik pas uit m'n dak! Ik ga op het bureau van m'n internist dansen, zal hem een flinke zoen geven en ga vervolgens in polonaise over z'n afdeling. Die uitslag doet er namelijk pas toe...........voor mij dan :)

Kampeerseizoen, beenmergpunctie en kaakchirurg

Het kampeerseizoen is weer begonnen:

Heerlijk waren die paar dagen op de camping bij Zeist. Het waren er slechts 5, maar we hebben het ervaren als een volwaardige vakantie van enkele weken. En het weer was natuurlijk perfect! Voor april kon het niet beter.

We hadden grootse wandel- en fietsplannen over de Utrechtse heuvelrug. We hadden onze wandelschoenen er speciaal voor gepoetst en de banden van de fietsen nog even opgepompt, maar er is niets van gekomen.

We hebben in alle rust en zittend in de zon een spannend boek gelezen. Drankje erbij en dat bijna alle dagen. Ook wel een keer lekker ! De millennium trilogie heb ik nu dus uit. Mooi opgebouwd verhaal en spannend geschreven. Echt iets voor een vakantie.

Oh ja, we zijn ook nog even naar Utrecht geweest om het licht-'spektakel' Trajectum Lumen te bekijken........

Het idee van zo'n lichtkunstwerk is leuk, maar de uitvoering viel erg tegen. Sommige lichtelementen deden het niet en andere waren door hun geringe effect nauwelijks de moeite waard. Nee, dat was geen succes.

Na een uur sjokken zijn we snel een gezellig café ingedoken en hebben we de rest van de avond van de sfeerverlichting in dat café genoten.

Rijles Jasper:

Mark heeft al bijna anderhalf jaar z'n rijbewijs en nu is onze jongste zoon Jasper (die knappe jongen rechts op de foto) aan de beurt om het felbegeerde roze kaartje, want in die vorm ziet het rijbewijs er tegenwoordig uit, te halen. Begin april kwam de lesauto voorrijden en kon Jasper beginnen. Hij heeft er kennelijk gevoel voor, want na een paar lessen had'ie de bijzondere verrichtingen, zoals achteruit rijden, draaien op de weg en inparkeren, al onder de knie.

En vorige week vrijdag 16/4 slaagde hij ook nog meteen de eerste keer voor z'n theorie-examen.

Zo zie je maar......ook Jasper is een echte ten Voorde :)

beenmergpunctie en kaakchirurg:

Vanmorgen (23/4) was het weer tijd voor de jaarlijkse beenmergpunctie. Daar kijk ik altijd reikhalzend naar uit.....

Collega-patiënten die weten met welke snerpende pijn dat gepaard gaat, kijken mij vreemd aan als ik dat zo zeg. "Kijk jij er reikhalzend naar uit? Vind jij het geen vervelende ingreep dan?".

"Nee, ik niet", antwoord ik dan vrolijk :)

Hiermee wek ik de indruk een harde bikkel te zijn en kennelijk goed tegen pijn te kunnen. Maar dat is natuurlijk niet zo. Ik houd net zo min van die dikke naald die door het botvlies wordt gestoken om uit het binnenste van m'n borstbeen beenmerg weg te zuigen.

Nee, fijn is toch echt iets anders!

Ik vind het geen probleem, omdat meneer ten Voorde zich heerlijk laat bedwelmen door het enorm pijnverzachtende snelwerkende slaapmiddel dormicum. Onder invloed van dat spul zweef ik binnen enkele minuten heerlijk boven de wolken en voel ik er lekker niets van. Het nadeel is dat ik enkele uren 'onder zeil' ben en na het ontwaken nog enkele uren halfdronken de wereld bekijk. Maar dat weegt niet op tegen die vervelende prik in m'n borstbeen.

Nee, op deze wijze vind ik die punctie geen probleem. Lange Leve de dormicum :)

Na ongeveer een week krijg ik de uitslag en hoor ik hoe de activiteit van mr. kahler ervoor staat.

En dan hebben we ook nog meneer de kaakchirurg. Enkele blogs geleden vertelde ik al over de ontstekingen in m'n bovenkaak. Nou, die zitten er nog steeds. M'n tandarts is terughoudend om in te grijpen en heeft mij doorverwezen naar de kaakchirurg. Deze was op zijn beurt ook terughoudend en wilde eerst met m'n hematoloog overleggen.

Dat is vandaag, kort voor de beenmergpunctie, gebeurd en halverwege volgende maand (mei) zal actie worden ondernomen. De wortelpunten van de veroorzakende kiezen worden eraf gezaagd, het ontstoken gebied wordt schoongemaakt en daarmee moet het kaakprobleem zijn opgelost. Klaar is Kees.

Dus, als alles goed gaat hoef ik binnenkort nog geen kunstgebit :)

i7

Toen ik 'em ongeveer 6 á 7 jaren geleden kocht was het zo'n beetje de snelste die er op dat moment te koop was. 'k Was er hartstikke blij mee, want deze kwam in de plaats van een afgrijselijk traag en inmiddels antieke soortgenoot. Maar wat ik vorige week heb aangeschaft is minimaal 4 x sneller dan de versie die ik had. En natuurlijk ben ik ook met deze nieuwe weer enorm blij. Als een kind die een nieuwe bal krijgt. Zo blij ongeveer! 't Is ook mijn vrijetijdsspeeltje, dus dat verklaart mijn blijdschap ook.

Ik heb het hier over m'n pc. Naast het typen van deze blog doe ik er nog veel meer mee, waaronder het downloaden van muziek- en filmbestanden. Naast een snelle breedband(internet)verbinding is het hierbij wel zo handig dat de processor, het hart van iedere pc, de gedownloade veelal (digitaal)ingepakte bestanden zo snel mogelijk kan verwerken en uitpakken.
Bij m'n vorige pc ging het downloaden redelijk snel, maar het uitpakken duurde soms uren. En tijdens dat uitpakken was de pc voor andere zaken nauwelijks te gebruiken. Zo druk had'ie het ermee.

Maar met deze nieuwe is dat allemaal verleden tijd. Tjonge, wat heeft de techniek weer een enorme sprong gemaakt zeg!
Downloaden, bestanden uitpakken en op internet surfen of een andere applicatie op de pc uitvoeren. Het kan met deze nieuwe pc allemaal tegelijkertijd. Heerlijk!

Voor kenners: het is een pc met een zgn. Intel Core i 7-860 processor. Daar kan ik een behoorlijk tijdje mee verder :)

Maar toch was niet alles top aan deze nieuwe pc. Ik had'em via een internet(computer)winkel gekocht. De geleverde pc kwam precies overeen met de beschrijving op de website. Ook werd de pc in overeenstemming met z'n processorsnelheid geleverd. Supersnel dus! De volgende dag stond de pakketservice al op de stoep. Tot zover was er niets aan de hand. Tot het moment dat ik de pc aanzette.......

Nee, hij ontplofte niet en er kwam ook geen rook uit.Hij startte keurig op en het liep allemaal als een speer.

Het was de koeler(ventilator) van de processor.
Daar had ik tijdens de bestelling even niet op gelet. Bij de nieuwe generatie pc's hoor je die koelers nauwelijks meer. Daardoor zijn de meeste nieuwe pc's heerlijk stil.
Maar deze maakte een herrie alsof er een stofzuiger stond te blazen. Wat een kabaal zeg!
Hadden ze, kennelijk om de prijs te drukken, op de koeler bezuinigd. Nou ja zeg!
Ik heb m'n pc van 's-morgens tot 's-avonds aanstaan en daarbij staat'ie ook nog in onze woonkamer. Stel je voor dat de hele dag een stofzuiger in de woonkamer staat te blazen. Dat kan natuurlijk niet.

Ik heb de pc dezelfde dag weer ingepakt en teruggestuurd met het verzoek om er een muisstille koeler in te plaatsen! Zijn ze nu helemaal van lotjegetikt! :(
Deze blog typ ik nu dus weer op m'n oude vertrouwde (Fokke en Sukke pentium 4) pc-tje.

En verder nog nieuws?
Nou, eigenlijk weinig opzienbarende nieuwtjes.
Hoewel?!....Morgen halen we onze caravan alweer van stal om er een paar dagen tussenuit te gaan. We gaan dan richting Utrecht om te wandelen en te fietsen op de Utrechtse heuvelrug en om de anderhalf uur durende wandelroute & lichtspektakel 'Trajectum lumen' in Utrecht te gaan lopen en bekijken.

En natuurlijk gaan we ook uitgebreid de Utrechtse horeca 'sponsoren'........:):)