Lieve jongens en meisjes. Nogmaals hartelijk dank voor de vele uiteenlopende steunbetuigingen. Hartstikke fijn !! Ik had niet durven hopen dat zoveel mensen met mij/ons meeleven. Heel erg mooi. Bedankt!
 |
In het middelste (rode) zakje zitten de stamcellen.
Die moeten door het slangetje dat ik in mijn hand houd. |
De feitelijke transplantatie zit erop. Vanmiddag rond 15.00 uur werd de zak met stamcellen aangesloten. Een bijzonder moment! De voor mij hopelijk levensverlengende vloeistof zagen Marlies en ik vervolgens in de richting van mijn lichaam stromen. Deze stroom bleef ongeveer anderhalf uur aanhouden.
Na enige tijd begon ik het te merken. Ik werd rillerig. Het bleken kleine koortsrillingen te zijn. Dat zijn veel voorkomende verschijnselen tijdens zo'n transfusie. Op zich onschuldig als de lichaamstemperatuur maar niet teveel gaat stijgen. En dat bleek niet het geval. Ik bleef geheel koortsvrij.
Omdat ik mij ook wat koud begon te voelen, werd ik bedekt met een voorverwarmde deken. Heerlijk, wat een weldaad was dat.
 |
Kijk! Daar gaan de cellen. Op weg naar een bijzonder
prettig lichaam ! :):) |
Na enige tijd voelde ik een vreemde vermoeidheid over mij heenkomen. Nou, dat was simpel op te lossen door heerlijk te gaan tukken. Het is nu enkele uren later, maar die vermoeidheid is nog niet verdwenen. Die is zelfs zodanig dat ik enige moeite heb om mij op deze blog te concentreren. Ik ga zo meteen maar weer'es op bed liggen en vanavond gaat de lamp op de kamer van Ten Voorde vroeg uut!
Verder hebben zich (nog) geen omstandigheden of ontwikkelingen voorgedaan die mijn ontslag uit het ziekenhuis in de weg staan!! :)
5 opmerkingen:
Wat bijzonder toch, allemaal!
Alle goeds en rust maar lekker uit!
Nou super dat tot zover alles prima is verlopen ,slaap lekker voor nu of straks en hopelijk blijft alles zo voorspoedig verlopen ,kan je straks heerlijk thuis weer bijkomen.
groetjes en liefs van iedereen hier xx
Gefeliciteerd met je nieuwe cellen. Mooi dat de stamcellen erin zitten. Een heel bijzonder moment, kan ik me herinneren. En nu moeten ze aan het werk en die oude cellen van Jan ten Voorde eruit werken.
Wat een bijzonder moment ... gefeliciteerd!
Hergeboorte is een groot woord, maar ik kan me voorstellen dat het zo wel een beetje voelt.
Hopelijk blijft de ontvangst van de stamcellen van je zus goed voelen en gaan ze mr. Kahler voor een hele lange tijd de tent uit schoppen.
lieve jan, verschrikkelijk fijn om te horen, en rust maar lekker uit. je goddelijke lijf heeft heel wat te verstouwen.
lieve groet yvonne
Een reactie posten