Alweer ziekenhuis

"Beste meneer Ten Voorde. Ik weet dat u het liever niet wilt, maar ik ga u toch een aantal dagen 'arresteren' ", vertelde de dienstdoende hematoloog op de afdeling spoedeisende hulp van het MST..
En zo lig ik sinds gisteren (8/10) weer in het ziekenhuis. Wat is er aan de hand?

Al enkele weken heb ik last van een verkoudheidje. Dat resulteerde in een loopneus, waarbij ik 2 à 3 pakjes papieren tissues nodig had om 'die loop' op te vangen. Verder had ik geen koorts of andere ziekteverschijnselen die wezen op de reden van mijn opname. Ik vond het in ieder geval niet iets om me zorgen over te maken. Daarbij past het een beetje bij de tijd van het jaar. Ik zag meer loopneuzen lopen.
Maar de situatie veranderde maandagavond-/nacht. Meneer Ten Voorde kreeg opeens enorme koude rillingen. Die waren zodanig heftig dat ik bijna m'n bed uit rilde.
Tegelijkertijd nam de slijmproductie in mijn luchtwegen zodanig toe dat ik, zonder dit constant te moeten ophoesten, alleen nog half zittend kon slapen. Dit ging overigens prima.
Toen ik de volgende morgen ook nog koorts en opmerkelijk weinig energie bleek te hebben, besloot ik contact op te nemen met m'n contactpersoon Tineke Duyts. Die ontbood mij vervolgens op het MST. Na het maken van een longfoto en de bestudering ervan door de hierboven al genoemde hematoloog was het duidelijk. Er was een begin van een longontsteking op de foto te zien. Gezien mijn nog steeds geldende kwetsbaarheid werd door hem besloten om er meteen zwaar op in te zetten. Nu lig ik dus weer in het ziekenhuis, verbonden aan een infuus, deze blog te typen.
Ik heb geen idee hoe lang dit nieuwe avontuur gaat duren, maar ik verwacht geen weken..

Verder voel ik mij ondanks deze situatie niet ziek. Wel wat slap, kortademig en moe. Dat is geen vreemd verschijnsel bij longontsteking. Daarbij is mijn HB-gehalte ook erg laag (5,5). Dat bevordert m'n conditie natuurlijk ook niet!

Er is ook nog opmerkelijk nieuws over m'n linker rib, waarover ik in m'n vorige blog schreef, te melden.
De behandelende radioloog heeft de CT-scan uit Leiden en de in het verleden gemaakte röntgenfoto's van dat gebied bestudeerd en met elkaar vergeleken.
Hij kwam tot de conclusie dat er inderdaad een kahlerhaard heeft gezeten en dat die betreffende rib zelfs gebroken is geweest. Echter, dat was niet eerder opgemerkt en behandeld. De pijn die ik de afgelopen tijd had werd waarschijnlijk veroorzaakt door die breuk, die was veroorzaakt door een kahlerhaard.
Echter, er zit geen kahlerhaard meer en die rib is zelfs aan het genezen!!
Conclusie: De donorcellen doen kennelijk goed hun werk. Aan die rib te zien pakken ze m'n kahlercellen aan. Door mijn behandelteam is daarom besloten om niets te doen. Geen biopt en geen bestraling. Nou, dat is natuurlijk prachtig nieuws.
Nu alleen nog even die longontsteking wegwerken en meneer Ten Voorde is weer helemaal het mannetje :)