2e chemo, mentale dip en Marlies

Het slapen gaat nog steeds niet goed. Een groot deel van de nacht lig ik wakker. Afgezien van het slaaptekort wat dat oplevert, is het ook niet goed voor de gemoedsrust. Ik ga piekeren over van alles en nog wat. Verschillende overlijdens- en begrafenisscenario's zijn daardoor al door m'n gedachten gegaan. Tja, dan krijgt de emotie soms de overhand. Nou, daar had ik vandaag dus last van. Een mentale dip. Dan is een eenpersoonskamer heerlijk. Lekker janken in je uppie. Hoort er natuurlijk allemaal bij :(:(
Ik lees en hoor van jullie dat ik/wij zo positief en strijdvaardig met onze situatie omgaan. Dat is over het algemeen (gelukkig) ook wel zo, maar vanzelfsprekend niet elk moment. Marlies verkeert gelukkig buiten de gevarenzone, maar mijn aandoening zal mij naar alle waarschijnlijkheid vroeg of laat fataal worden. Dat is geen fijne gedachte. Dat begrijpt natuurlijk iedereen!

Maar na het bevochtigen van een aantal papieren zakdoekjes ging het wel weer en werd de laatste chemo aangesloten. Morgen even geen bijzonderheden en maandag de 1e dosis stamcellen. Misschien dinsdag ook nog een zakje en dan is het afwachten wat er allemaal gaat gebeuren. Ik heb er wel vertrouwen in. Ik voel me nog steeds uitstekend.

Hoe is het nu met Marlies.
Nou, de situatie met de pijn in het operatiegebied is niet slechter geworden. Dat is op zich al winst. Heeeeel langzaam treedt er enige verbetering op. Marlies kan haar armen en het schoudergebied steeds iets meer bewegen. Het is nog wel pijnlijk, maar ook hierin is een lichte verbetering soms waar te nemen. Zij heeft meer en minder pijnlijke momenten. Dus langzaam gaat het de goede kant op.
Enige tijd geleden kreeg Marlies een ontsteking onder haar rechteroksel. Dit was precies op de rand van het operatiegebied. Daar is zij toen twee dagen voor opgenomen in het ziekenhuis. Die ontsteking is opengemaakt en behandeld. Nou, die wond is nog steeds niet goed genezen. Binnenkort moet zij daarmee naar een chirug om te kijken wat er moet gebeuren. De genezing duurt te lang en is voor haar een lastige plek om zelf te verzorgen. Daarvoor hebben wij nu thuiszorg ingeschakeld.

Gisteravond kwam er plotseling een (mij onbekende) patient mijn kamer oplopen. Hij had eindelijk zijn kamer teruggevonden en dacht dat ik in zijn bed lag. Maar al snel bleek dat die arme kerel zo dement was als een deur en thuishoorde op de afdeling F3 (psychiatrie), twee etages hoger. Marlies, die bij mij op bezoek was, heeft' em keurig afgeleverd bij de verpleging. Ja, je maakt wat mee in zo'n ziekenhuis! :)

Vandaag verder heerlijk gelezen. Dat is het voordeel van zo'n situatie. Je kunt en mag niets. Eindelijk tijd voor veel lezen, tv en video kijken en m'n favoriete muziek luisteren. Ik hoop dat ik dat na 2 weken ook nog leuk vind........