Drõme blijft een droom

                
In onze vorige blog vertelde ik enthousiast over ons vakantievoornemen richting  het Departement Drõme in Frankrijk. Eindelijk na jaren weer eens naar Frankrijk. Het land waar wij, vóór mijn diagnose, tijdens de zomervakantie met onze jongens bijna elk jaar naartoe gingen. Doorgaans heerlijk weer, een ontspannen sfeertje en een mooie omgeving.
M'n kahlersituatie is nu zodanig, dat ik nu nog goed in staat ben om zo'n lange autotrip met caravan te ondernemen. Volgend jaar is het maar afwachten hoe de situatie ervoor staat. Niet uitstellen dus!

Maar, het is niet gelukt. Ik typ deze blog niet op de Ipad in de schaduw van een boom of de caravanluifel, maar op de pc die bij ons thuis staat en waar het buiten regent! Nog steeds!

Tussenstop bij Nancy. Hier werkte de turbo nog prima!

Wij zijn tot de helft van de te rijden afstand gekomen. Toen gaf onze auto, die ik tot in detail had laten nakijken á € 1100,-!!, het op.
"Ik heb geen zin aan al die steile bergpassen. Doe het lekker zelf", zal'ie hoogstwaarschijnlijk gedacht hebben. En stopte er op de A31 ter hoogte van Montigny le Roi vervolgens mee.
   
Volgens de Forddealer in Chaumont, een ongeveer 60 km verderop gelegen plaats waar onze Ford naartoe werd gebracht, was de turbo van de motor overleden. Dat is een onderdeel dat voor een belangrijk deel het vermogen van de motor levert. Zonder turbo geen bergpassen. Daar komt het zo ongeveer op neer. Zeker niet indien 't autootje ook nog een caravannetje van ongeveer 1500 kg moet trekken.
 
En natuurlijk wilde die onbegrijpelijk frans kakelende Ford-meneer onze auto graag repareren! Dat kostte slechts €2000,- en dan was de auto na nog eens een week wachten al klaar!......U kunt het zich misschien niet voorstellen, maar wij hebben voor dit prachtige aanbod bedankt.......
TWEEDUIZEND EURO voor slechts een klein onderdeel ergens aan het begin van de uitlaat!! Weg vakantiebudget!
Daarbij hebben wij 4 dagen op deze diagnose moeten wachten.
Oorzaak: De uitleescomputer was defect! Echt Frankrijk. Daar wil de techniek nog wel eens haperen.
Zonder uitleescomputer konden ze dus niets! Vroeger keken monteurs bij defecte auto's onder de motorkap om te zien wat het euvel was. Dat is allang niet meer het geval en kennelijk ouderwets. Tegenwoordig blijft de motorkap volgens mij dicht, wordt er een stekker ingestoken en wordt op een computerscherm aangegeven welk onderdeel vervangen dient te worden. Niet de monteur maar de computer vertelt wat er aan de hand is. Daarnaast is het betreffende onderdeel met het nodige vaktechnische inzicht repareren of reviseren (= ook repareren) er niet meer bij. Vervangen is het devies.

Parkeerplaats langs de franse A31. Hier dacht de turbo: "Doe het fijn zelf! "

Vanwege die defecte computer hebben wij de hele afgelopen week dus op een doodsaaie doortrekcamping gewacht op het verlossende woord over de situatie van onze auto. Kan'ie worden gerepareerd? Wat gaat dat kosten? Kunnen we onze vakantie voortzetten?
 
Nou, u hebt het gelezen. Na dit fijne reparatieaanbod waren we er snel uit: dat laten we hier niet doen! Dat kan in Nederland hoogstwaarschijnlijk stukken goedkoper. Daarnaast hadden we voor slechts één week recht op vervangend vervoer. Als we daar onze vervolg- en terugreis van aftrekken blijven er slechts enkele dagen over om van de Drõme te genieten. Nou, dat vonden we een slap surrogaat van onze vakantieplannen. Dat leek ons geen alternatief.
Het vriendelijke meisje van de hulpdienst toonde alle begrip en regelde vervolgens vervangend vervoer waarmee wij gisteren (15/6) onze caravan naar huis konden slepen. Een fonkelnieuwe Volvo V70 automaat én.......navigatie!  De turbo van die Volvo (= ook Ford!!) werkte prima, waardoor wij na 8 uren zeer comfortabel tuffen onze caravan voor ons huis konden parkeren.

Nou, dat was dus onze Frankrijkvakantie 2012!

Het bovenstaande is vanzelfsprekend niet leuk, maar natuurlijk geen ramp!
Als wij naar onze fysieke aandoeningen kijken en zien hoe het ons gegund is om toch nog zo van alles te kunnen genieten en een goede kwaliteit van leven te kunnen genereren, lachen wij overal om ! In ieder geval om situaties zoals hierboven. Het is toch een puur luxe-probleem?!

Op internet zie ik dat de komende weken de weersomstandigheden (relatief) beter worden. Meer zon en hogere temperaturen....
Aan onze caravan mankeert niets en die wordt door mijn lieve broertje Hans naar een nog nader te bepalen camping in Les Pays Bas gesleept.

Heerlijk! Er gaat niets boven een vakantie in Nederland! We zijn er helemaal aan toe :)
   
                    

Drome

         
Elke dag sta ik erbij stil dat ik, vanzelfsprekend in relatie tot de omstandigheden, een gelukkig mens ben. Uit de 'pen' van een kahlerpatiënt klinkt dat op het eerste gezicht misschien vreemd, maar nader beschouwd is dat niet zo. Ik weet dat zelfs meer kahler- en andere kankerpatiënten over hun eigen situatie identiek denken.
Wanneer je geconfronteerd bent met een ernstige en ook nog ongeneeslijke aandoening, maar er  weinig last van ondervindt en nog een normaal leven met goede kwaliteit kunt leiden, mag je niet klagen. Nou, dat doe ik dus ook niet.
Zoals ik al vertelde ben ik mij er elke dag van bewust en in m'n gedachten dank ik alles en iedereen die dat mogelijk maakt. Niet alleen mijn behandelende artsen en verplegend personeel en ons voortreffelijke gezondheidssyteem, maar ook mijn Marlies. Zeker Marlies!
Het is misschien een vreemde inleiding om te vertellen dat wij zondag a.s. richting Zuid-Frankrijk vertrekken. Maar in het licht van het bovenstaande natuurlijk ook weer niet. Juist gezien die situatie zijn wij in staat om zo'n vakantietrip te ondernemen. Vóór mijn diagnose (2006) gingen wij nagenoeg elk jaar naar Frankrijk. Daarna zijn wij in Nederland gebleven. Op zich beviel dat prima. Nederland is een mooi land waar het voor kampeerders zeer goed toeven is. In Nederland is eigenlijk alles te vinden: strand, zee, bos, binnenwater, mooie steden enz. En op onze campings doet alles het ook. Er is altijd stroom en uit de douches komt altijd warm water. Dat is Frankrijk wel eens anders.

Maar wat je in Nederland ook regelmatig hebt is wind en regen. Juist nu is dat het geval. Daarbij is het ook nog te koud voor de tijd van het jaar. HET IS ZOMER!! Je moet echt op de kalender kijken om te weten dat het daadwerkelijk zo is. Getver!
         
De afgelopen twee jaren hadden we tijdens onze vakanties al pech met het weer. Veel regen.

Drome

Dat willen we niet nog een keer en daarom hebben we besloten richting Departement 'Drome' te reizen.
Onze auto en de caravan hebben we tot in detail laten nakijken, dus daarmee verwachten we geen complicaties.
Vandaag en morgen nog even naar het kantoor en dan kan het avontuur beginnen.
Zondagmorgen starten we de motor en gaan we via de 'Route du Soleil' naar onze vakantiebestemming. We hopen maandagavond in het plaatsje Die te zijn gearriveerd.

Waarom Drome??
Tip van m'n broer Wimpie. 't Schijnt daar heerlijk weer en mooie omgeving te zijn.
En de door ons uitgezochte camping heeft ook nog (gratis) wifi. Komt dat even goed uit :)

En onze jongens? Tja, die moeten nog even doorwerken. Die mogen tijdens de bouwvakvakantie op hun rug gaan liggen :)
                            
           

Vakantieveilingen punt NL

             
Zondagavond 18 december 2011 zat ik achter m'n pc. Dat is niet zo verwonderlijk, want daar zit ik regelmatig :) Ik kan mij uitstekend vermaken met dat ding. Met muziek, video's,  nieuws, bloggen, mailen, skypen, leuke fiets- en wandeltochten zoeken of uitzetten, enz. Een pc biedt mij een uitgebreid pakket aan vermaak. En als'ie weer eens vastloopt, ook enorme ergernis.

Maar die avond deed m'n pc het uitstekend en had ik een account aangemaakt bij de u ongetwijfekd bekende site 'vakantieveilingen.nl' . Daaraan voorafgaand had ik die site al verschillende keren bezocht en de aanbiedingen bekeken. Nu besloot ik ook eens een poging te wagen.
Mijn oog viel op een veiling van 2 overnachtingen in Landhaus Westfeld in het gelijknamige plaatsje, dichtbij het bekendere wintersportplaatsje Winterberg in Hoogsauerland te Duitsland.

De veiling liep nog ongeveer 15 minuten en het bod stond op €25,- "Nou, dat is niet echt duur voor 2 overnachtingen voor 2 personen in een hotel", dacht ik.
De truc is natuurlijk dat je pas enkele seconden voor het aflopen van de aanbieding een tegenbod moet doen, in de hoop dat je de hoogste bieder bent.

Fragment uit de bevstigingsmail

Maar dit is kennelijk niet bij iedere bieder bekend. Dus werd er ruimschoots voor het aflopen van de bieding alweer overgeboden. €27,50,  €30,-,  €35,- . Gestaag zag ik het bedrag voor deze veiling stijgen.
Ik nam mij voor dat ik deze aanbieding maximaal €50 waard vond. En juist enkele seconden voordat de veiling afliep en de bieding inmiddels was opgelopen tot €45, bood ik snel €50.

Hatsiekidee! Meneer Ten Voorde was de gelukkige winnaar van 2 overnachtingen in Westfeld.
Nou, daar zat ik achter m'n pc. Die had ik toch maar mooi te pakken!
"MARLIEEEES!, we gaan drie dagen naar Westfeld. Je mag kiezen: Skiën of wandelen", riep ik triomfantelijk :)

Na enkele reacties van 'waar ben je nu weer mee bezig' en 'wat gaat dat kosten' koos Marlies voor wandelen. Dat had ik natuurlijk wel verwacht, want wij kunnen geen van beiden skiën en daarbij heeft Marlies een hekel aan (winter)kou.

Vandaag zijn wij teruggekomen van het Westfeld-avontuur. Ondanks de voorspelling van veel regen bleef het gisteren tot aan de avond droog en was het zelfs zonnig. Ideaal weer voor een mooie bergwandeling van Winterberg naar ons hotel in het lager gelegen Westfeld. Een afstand van ongeveer 14 km.


Ik kreeg soms kramp in m'n kuiten van het afremmen!

Dat lijkt voor een bergwandeling een behoorlijk stuk, maar ik vertelde al dat Westfeld lager ligt dan Winterberg. Het grootste deel van die route ging bergafwaarts. Dat is als fietsen met de wind in de rug. Dat is goed te doen. We hadden soms zelfs kramp in de kuiten van het afremmen.
Voor zulke ongeoefende bergbokken als wij leek het ons niet zo verstandig om het in omgekeerde richting te lopen. Dan kwamen we met dezelfde inspanning hoogstwaarschijnlijk niet verder dan 1 km. Wandelen in Sauerland is hartstikke leuk, maar dan wel graag bergafwaarts :)

We wisten niet wat we voor die €50,- konden verwachten, maar het viel ons zeker niet tegen. Het bleek een goed hotel, vriendelijk personeel und dem frühstück, der schnitzel und die getränke waren uitstekend!

PS: Het frühstück was helaas exclusief de aanbieding. :(
                           

Kramp

               
'k Ben alweer ruim 5 maanden verder met m'n kuurtjes Revlimid. Het bevalt me uitstekend, want ik reageer er bijzonder goed op. De bloedwaarden zien er goed uit en ik voel me er ook naar: Uitstekend dus!
Natuurlijk is niet alles prima. Ook Revlimid veroorzaakt bijwerkingen. Maar die staan niet in verhouding met het positieve resulaat dat het genereert.
Maar desalnietemin zijn die bijwerkingen natuurlijk wel vervelend. Zo had ik regelmatig last van kramp. Kramp in m'n kuiten, voeten, handen, in al m'n spieren. Vooral tijdens het slapen kwam de kramp opzetten. Tjonge, ik had soms kramp in spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Nee, in  die 'spier' nog net niet ....:) :)

Maar ja, wat doe je er tegen. Bij voorkeur wilde ik liever geen pillen gaan slikken. Ik ben niet zo van het pillen slikken. Dus stelde ik een mogelijk probaat middel tegen die kramp uit. Liever een beetje kramp dan weer een paar pillen erbij.

Die pil is nog een behoorlijk pil!

In de loop van de tijd had ik al begrepen dat een magnesium-supplement goed kan helpen tegen kramp. In de hoop dat het mij misschien ook helpt ben ik toch maar overstag gegaan. Sinds enkele weken slik ik elke dag een magnesiumtablet á 400 mgr.
Het spul werkt kennelijk snel, want ik heb sindsdien geen kramp meer gehad. Soms doet een spiertje in m'n rug een poging, maar opmerkelijk genoeg blijft het daarbij.

Nou, zoals u ziet een kort blogje deze keer.
'k Ga nu met prettig leesvoer en een kop koffie weer snel naar m'n comfortabele stoel in de tuin. 't Is veel te mooi weer om binnen te zitten :)
                  

Knooppuntenfietstocht 2012

               
U kent ongetwijfeld de bekende uitspraak uit de voormalige reclame van het uitzendbureau Tempoteam nog wel: "Het waren twee fantastische dagen! ".
Nou, dat waren ze inderdaad! Meer dan fantastisch zelfs. Eigenlijk waren het er drie, maar we hebben er slechts twee gefietst. Drie dagen was de bedoeling, maar om nog een dag tegen windkracht 5 in te fietsen, zagen we niet zo zitten. Twee dagen van elk ongeveer 90 km met zo'n tegenwind vonden we een behoorlijke prestatie en daarom besloten we de laatste dag wat relaxter door te brengen door een bezoek te brengen aan het Groninger Museum.
Met 'we' bedoel ik m'n jongens Mark & Jasper en m'n fietsmaat Han en natuurlijk de schrijver van deze blog.

Startpunt van de route. Knooppunt 28 op de UT-Twente.
 V.l.n.r. Jan, Jasper, Han en Mark

In tegenstelling tot voorgaande jaren volgden we niet een zgn. LF-route, maar een route via fietsknooppunten. De wegbewijzering is ongeveer identiek. Ideaal moet ik zeggen. Via wegbewijzeringsbordjes fiets je zonder gebruik van ingewikkelde fietsroutekaarten  van fietsknooppunt naar fietsknooppunt. Lekker makkelijk en overzichtelijk. Vanzelfsprekend moet je wel opletten dat je geen bewijzeringsbordje mist!!
En juist dat gingen wij dus doen! Op cruciale links- of rechtsafmomenten letten we niet goed op en misten we enkele afslagen. Dat ontdekten we pas na enkele kilometers en dan zat er veeal niets anders op dan eerst die kilometers terug te fietsen om de route weer te kunnen oppakken. Tja, dan kom je snel op 90 kilometer per dag!
Ik had de eerste dag namelijk 78 en de tweede dag 75 km gepland.....

Na dag een(1) promoveerde Han mij daarom gekscherend tot 'hoofd knooppunten'. "De man waar je van opaan kunt als hij je de weg wijst! Je weet dan met zekerheid dat je elke dag minimaal 10 kilometer teveel fietst!" .............Ja,ja. Alsof ik de enige ben die op de bordjes moet letten!! :):)

Hier waren we na het 1e gemiste bordje al ruim  1,5 uur onderweg
en reden we nog maar in de buurt van Deurningen.
Met de auto ongeveer 10 minuten van Enschede !

Maar ach, wat maakt het uit. We fietsten voor ons plezier en dat is uitermate goed gelukt. De stemming was opperbest en we hebben mooie dingen gezien en leuke situaties meegemaakt. Van overstekende reeën tot een op hol geslagen paard die ons tegemoet kwam rennen. Ja, je maakt wat mee op zo'n fietstocht!
Gelukkig mankeerde de beteuterde jonge jockey, die we minuten later passeerden, niets.
Toen het paard ons naderde heb ik nog een poging gedaan om het tegen te houden door met m'n armen te zwaaien en 'Hooo' te roepen. Maar daar raakte het edele dier niet van onder de indruk. Het rende gewoon door. De jonge jockey vertelde dat het paard rechtstreeks naar z'n stal was gerend. Het had die dag duidelijk geen zin aan een jockey op z'n rug!

En aan het einde van de tocht, na het douchen, een lekker fris biertje en een goed gevulde maag hadden we de knollen behoorlijk op. In zo'n situatie gun je de uitvinder van het bed een standbeeld :)
                

Meikevers, Hoitema en fietsen

             
Meikevers:
Ik heb al verschillende blogs aan onze liefhebberij, het wandelen, gewijd en geprobeerd u te overtuigen van ons mooie Twente met haar typische  coulissenlandschap.
Donderdag 3/5 liepen we in de omgeving van Hertme. Een gemoedelijk klein gehucht tussen Hengelo en Almelo.           

Met de haaksjes aan hun poten hebben ze goed houvast

Maar hoe klein een gehucht ook is, er is altijd een cafe of restaurant. Voorafgaand aan onze wandeling, gaan we vaak eerst lekker brunchen bij de plaatselijke uitbater. Ook hier dus. Carpe Diem ! :)
Vervolgens zijn we op pad gegaan.
Na korte tijd zag ik in de directe omgeving van een aantal eikenbomen verschillende platgereden exemplaren. Want vooral in de buurt van eikenbomen komen ze veel voor. De eikenbomen stonden pal langs een rijbaan en dat is hen fataal geworden. Meikevers! Gelukkig kwam ik op tijd langs voor een nog spinglevend exemplaar. Prachtige insecten vind ik het. Grote kevers met sterke poten. In Twente komen ze gelukkig nog relatief veel voor!

Achterin ziet u de latten van het doel!
            

Verderop in de route kwamen we langs een bijzondere struikenverzameling. Handbal-spelende struiken met stoelen en al!  Die zie je niet vaak!















Hoitema:
Maandag jl. (7/5) hebben we ook gewandeld, maar nu als onderdeel van een bezoek aan kahler-collega Hilly. Enige tijd geleden vertelde zij tijdens een kahlerbijeenkomst dat zij een opleiding tot beeldend kunstenaar volgde.Via haar weblog volgden wij haar kahlersituatie en zagen  wij tevens de door haar gemaakte resultaten. Daar waren Marlies en ik behoorlijk van onder de indruk en besloten haar kunstwerken eens 'live' te gaan bewonderen.
    


V.l.n.r: Hilly, Chardonnay, Torso in brons, Marlies.

Voor Nederlandse begrippen was dat een behoorlijk stukje met de auto. Ruim 2 1/2 uur tuffen naar Wanswerd. Een piepklein terpdorp in het noordwesten van Friesland. Zonder navigatiesyteem is het niet te vinden!
Maar eenmaal gearriveerd begrepen wij meteen waarom zij en haar man voor deze stek hebben gekozen. Zij wonen 'als op een landgoed' met wijds uitzicht over het Friesche landschap en een prachtige tuin waar enkele van haar beelden prachtig staan. Want mooie beelden maken kan ze! Als u hier klikt, ziet u een compilatie van haar beelden.

Naast het uitgebreid bekijken met uitleg van de maker, hebben we met ons viertjes (haar man Eddy liep ook mee) natuurlijk een mooie wandeling gemaakt. En daarbij natuurlijk ook uitgebreid over onze gezamelijke vijand kahler gesproken. Want daarover raak je nooit uitgesproken!




Fietsen:
Vrijdag a.s. (11/5) is het weer zover. Dan ga ik weer met m'n jongens Mark&Jasper fietsen. Nu niet, zoals vorig jaar, met ons drietjes, maar nu gaat m'n vaste fietsmaat Han ook mee. Met een gelijk aantal is het wel net zo gezellig! We hebben er weer erg veel zin in.
Gelukkig is m'n kahlersituatie nog steeds zo goed dat ik dit kan doen. Ik voel me uitstekend en ongeveer 80 km per dag op de pedalen zal dan ook geen probleem zijn denk ik........hoop ik :)
Deze keer fietsen we een zgn. knooppuntenroute. We vertrekken van ons huis in Enschede om vervolgens via Saasveld, Albergen, Tubbergen, etc te arriveren in Hardenberg. Daar gaan we logeren bij een adres van de Stichting Vrienden op de Fiets.
's-Avonds gezellig 'napraten' in een café/restaurant om de volgende dag na een ongetwijfeld uitgebreid ontbijt richting de woonplaats van Han, Drouwenermond (Drenthe), te rijden.
Zondag nog een rondje Drenthe en dan zitten de drie ongetwijfeld heerlijke fietsdagen er weer op.

Maar zover is het nu natuurlijk nog niet! Nog even de banden oppompen en dan samen met m'n jongens en Han genieten!
    

Vakantieblogjes: blog 4 (slot)

      
In tegenstelling tot ons voornemen hebben we ons kampement opgebroken en zijn huiswaarts gekeerd. Te koud, te nat en te winderig. Vooral dat laatste was de afgelopen dagen een probleem. Ondanks het gebruik van extra lange en brede zandharingen, konden we niet voorkomen dat de zijflappen van de luifel telkens loswaaiden. Nou, dan waait het behoorlijk kan ik u zeggen. Dat in combinatie met de temperatuur was voor ons voldoende reden om vroegtijdig op te breken. Als we niet lekker buiten kunnen zitten en het beleg van je brood waait, zijn we er snel klaar mee.
Kamperen is harstikke leuk, maar dan graag met rustig weer en een aangename temperatuur.

In juni doen we een nieuwe poging. Dit keer sinds 2006 (het rampjaar van de diagnosestelling) weer een keertje in het buitenland. We hebben daarvoor nog geen concrete plannen, maar we denken aan (Zuid)Duitsland. Maar het kan zomaar zijn dat het Luxemburg wordt of zelfs America. Daar schijnt ook een leuke camping te zijn :)
      

Vakantieblogjes: blog 3

Vandaag is het donderdag 26/4 en het waait behoorlijk. Ik typ deze blog en Marlies zit (alweer) heerlijk ontspannen te puzzelen. Nou, echt ontspannen zit Marlies niet, want onze caravan schudt gevaarlijk op z'n poten en zelfs de zijflappen van de luifel zijn al enkele keren losgewaaid.
Is het eindelijk droog, waait het verdorie weer. Het zit ons ook niet mee:(

Maar meneer Ten Voorde. Waar hebt u het eigenlijk over? Wees blij dat u het in uw fysieke situatie mee kunt maken! U voelt zich hartstikke goed en zojuist bleek de uitslag van het bloedonderzoek ook nog uitsteekbaar!
Het M-proteïne is nog steeds minder dan 1 en de overige ingrediënten van het buisje bloed zagen er ook goed uit!!

Inderdaad! Al waait onze caravan met zijflappen en al van Ootmarsum naar Enschede terug, dan zal ik het schaterlachend aanschouwen. Prachtig! Het is slechts een caravan. Die is te vervangen. Ik niet!
Hoewel.....terwijl ik dit stukje tekst hardop voorlees hoor ik Marlies gekscherend zeggen dat zij daar toch anders over denkt....

Nou, dat gaan nog leuke dagen worden samen :):)

Vakantieblogjes: blog 2

En inderdaad, de oplossing voor het bloggen en een foto kunnen plaatsen is gevonden. Niet door mij, maar door mijn sympathieke collega-blogger Sander van der Pol. Een link naar zijn blog ziet u links in de kantlijn.
Naast Sander schoten ook andere bloggers en collega- kahlerpatiënten te hulp, waaronder Rona. Mijn hartelijke dank daarvoor.

Er bleek een speciale app te zijn met hetzelfde logo als de blogsite van Google. Inderdaad een simpele (gratis) oplossing, maar bijzonder attent om mij daarop te wijzen.
U ziet het, het werkt perfect. De foto die ik bij de vorige blog wilde plaatsen, staat erbij. Oké, het is alleen mogelijk om de foto onderaan de blog te plaatsen, maar je kunt tenslotte niet alles hebben in het leven:)

Nu nog even verder kijken naar een uitzonderlijk-mooi-en-droog-weer-app :)

Vakantieblogjes: blog 1

Het is nu zondag 22 april rond 16.00 uur. De zon schijnt maar we zitten toch in de caravan. De zon is er regelmatig, maar de buien ook! We hebben geen zin om elke keer naar buiten en binnen te rennen. Daarbij is het slechts 12 graden. Net iets te koud om onder de luifel (stil) te zitten.
Maar, ondanks deze omstandigheden hebben we het toch uitstekend voor elkaar. Marlies is heerlijk aan het puzzelen en ik typ deze blog. Voor het eerst doe ik dat op m'n Ipad. Vanuit de caravan hebben wij ruim zicht op een prachtige omgeving en zijn wij ruim voorzien van uiteenlopend leesvoer en consumptieve waar :) Nee, u hoort ons niet klagen.
Maar langer dan een paar dagen moet dit natuurlijk niet duren, want dan hebben we de caravan van binnen wel gezien.

Wat ook leuk is, is het loslopende vee op de camping. We staan er nog maar twee dagen, maar gisteren en vandaag kwamen achter elkaar de familie eend en de familie scharrelkip langs om te kijken of er iets eetbaars zou worden aangeboden.
Tuurlijk hebben wij dat gedaan, maar of dat verstandig is i.v.m. de poeperij.....Je zult zien dat we ze nu elke dag kunnen verwachten :) Leuk toch ?

Nadat ik dit had geschreven wilde ik van o.a dat chicken to night-gezelschap een foto bij deze blog plaatsen. Die foto staat op m'n Ipad. Kijk, dan loop je toch weer tegen de beperkingen van dat verrekte Apple aan. DAT GAAT DUS NIET. Poteverdepotver!! op internet lees ik dat meer bloggers met een IPad daarover klagen. Heb ik weer :(:(

Maar, Ik kan mij niet voorstellen dat daarvoor geen oplossing is. Wat dat betreft komt dit 'probleem' nu goed uut. Ik heb nu tiet zat om dat op te lossen :)

Kamperen

                
Dat hebben de Ten Voordetjes weer goed gepland. Heerlijk kamperen in het frisse voorjaar, met de nadruk op fris! Tjonge zeg! Wij gaan ook weer eens op pad.
Eind vorig jaar dachten we er goed aan te doen om vanaf 20 april een mooie plek te reserveren op een camping in de buurt. Voor een mooie campingplek hoeven we namelijk niet ver te rijden. Twente is mooi zat :) 
Omdat wij vorig jaar rond deze tijd ruim 2 weken onafgebroken van mooi campingweer konden genieten, dachten we: "Dat moet dit jaar ook lukken. We gokken het erop". 
Nou, we hebben kennelijk verkeerd gegokt! Met bakken kwam het vandaag naar beneden. Onze buren kijken ons opeens met enige argwaan aan en staan op veilige afstand tegen elkaar te fluisteren. Want wie met dit weertype de caravan aan het pakken is voor een verblijf in de buurt, is toch een beetje in de war!
We trekken ons er lekker niets van aan en pakken stug door. Morgen nog twee tandenborstels, enkele flessen 'druivensap' en wat ondergoed en klaar is Kees. De reis kan beginnen.

Waar we naartoe gaan? Naar de camping met dit prachtige uitzicht vanaf de kampeerplek! Niet verkeerd lijkt ons :) Nu alleen de zon nog !

Morgenvroeg nog wel even een APD-infuusje halen en bloedprikken.
Volgende week is het dus niet alleen spannend met betrekking tot het weer, maar ook wat de bloeduitslag betreft.
Ik voel me meer dan goed, dus ik reken op een dito uitslag......

En natuurlijk ga ik tijdens ons kampeeravontuur regelmatig blogjes schrijven. Nu op onze nieuwe aanwinst de Ipad.
            

Pasen en Apple

         
Pasen:
Voor velen heeft Pasen geen religieuze betekenis (meer) en is het een extra vrije dag of zelfs 2 voor bijvoorbeeld ambtenaren zoals ik en onderwijzend personeel. Die hebben ook op Goede Vrijdag vrij. Tja, verschil moet er wat mij betreft niet zijn, maar in dit geval vind ik het natuurlijk niet verkeerd :)

Een kaarsje in de vorm van een waxinelichtje á € 0,20.
Geen geld voor een Paaswens :)

Voor anderen betekent Pasen het gedenken van de opstanding van Jezus. Met daaraan voorafgaand Goede Vrijdag waarop het lijden en de kruisiging worden herdacht. Vandaar ook de vele uitvoeringen van de Matthëus Passion.

Wij kozen zondag voor een aangepaste gedenkvorm door met dit relatief mooie en zonnige weer een mooie paaswandeling te maken rond drie kloosters in de omgeving van Zenderen. Waren we toch in een religieuze omgeving en konden we tevens van het mooie weer genieten :)
De natuur was nog wat kalig, maar de overige omstandigheden maakte veel goed. Een mooie en gevarieerde wandelomgeving hebben ze daar.
Onderweg kwamen we langs een in 2009  gemaakte Mariakapel met twee fraaie glasinlood-raampjes, gevestigd op de Zenderense Esch. Op de foto zijn die raampjes helaas niet goed te zien.
Gezien onze paaswandeling was dit natuurlijk een hoogtepunt. Een mooie gelegenheid om voor al onze lotgenoten twee kaarsjes aan te steken. Eentje voor alle heren en eentje voor alle dames :)

En wat die eieren en hazen nu eigenlijk in het paasverhaal betekenen, heb ik nooit begrepen.
Wikipedia spreekt over 'een verzonnen kinderritueel met een pedagogisch karakter'. Dat is dan wel erg lang geleden! Voor zover ik mij herinner is het een door Appie Hein en de andere supers in gebruik zijnd chocoladeritueel met een uitsluitend commercieel karakter :)

Apple:
Als pc-hobbyist ben ik nogal verknocht aan pc's met besturingssystemen van Microsoft/Windows.  Op een Windows-pc kun je uiteenlopende programma's en apparaten van verschillende fabrikanten aansluiten en installeren. Terwijl bij Apple uitsluitend of zoveel mogelijk producten van Apple zelf kunnen worden gebruikt. Het is dus bij een apple-apparaat niet zo eenvoudig om er 'vreemde' apparaten op aan te sluiten en/of software op te installeren. Alles loopt via Apple. En als klap op de digitale vuurpijl ontbreekt ook nog het programma 'Flash' op elk Apple-apparaat. Hierdoor kunnen sommige websites niet worden geopend. Dat is echt zwaar k waardeloos!

Dat zijn zo'n beetje de nadelen. Maar Apple heeft ook voordelen: het werkt namelijk altijd en loopt (bijna) nooit vast! Daar is natuurlijk ook wat voor te zeggen. In de digitale wereld is niets erger dan een haperende computer! En daarbij communiceren Apple-apparaten onderling feilloos. Oké, allemaal via Apple's Itunes of ICloud, maar het werkt tenminste!
En qua vormgeving zijn Apple apparaten natuurlijk prachtig.

M'n uitermate sympathieke zwager is de trotse eigenaar van een architectenbureau. En juist in die branche wordt veelal gebruik gemaakt van Apple-computers. Ik vermoed vanwege de vormgeving, want dat is natuurlijk erg belangrijk voor architecten.
Als fervent Windowsaanhanger zat ik hem regelmatig te stangen omdat hij sommige webpagina's niet kon openen of omdat zijn Apple-pc de door mij op een usb-stick meegebrachte foto's of muziek niet wilde accepteren. "t Is inderdaad een prachtig apparaat om naar te kijken en het beeldscherm geeft mooi licht, maar daar houdt het dan zo'n beetje mee op", plaagde ik dan.
 

Leuk speeltje zo'n Ipad
en handig voor straks op de camping

Wat schetste zijn verbazing! Op Goede Vrijdag heb ik een..................Ipad gekocht! Een heuse Apple zomaar in het huis van een Microsoft-aanhanger. En daar bleef het niet bij, want kort daarvoor kreeg ik van m'n aardige werkgever ook nog een fonkelnieuwe Iphone. Twee Apple-apparaten dus. Het kan verkeren.En ik moet eerlijk bekennen. Ze werken allebei als een tierelier! Ik moet nog even wennen aan alle mogelijkheden en functies, maar dat heb ik naar verwachting binnen korte tijd 'under my knee'. Het zit allemaal logisch in elkaar en is bijzonder gebruiksvriendelijk. Ik snap het zelfs, nou dan is het simpel kan ik u vertellen! :()
De twee foto's op deze blog bijvoorbeeld. Die zijn gemaakt met m'n Ipad en Iphone.

En de nadelen? Ja, die blijven natuurlijk. Maar, het zijn 'slechts' apparaten waarop je beperkte pc-functies verricht. Daar valt mee te leven.
Het echte werk blijf ik op m'n zgn. desktop windows-pc doen, zoals het uitzetten van een fietsroute met deze bijzonder handige fiets-routeplanner.

Helaas beste bloglezers met een Apple. Voor deze routeplanner heb je flash nodig !
             

Gelukkig is er voor Apple -gebruikers op deze site een redelijk alternatief.         

Niet in april, maar in september en Dilemma

  
Niet in april, maar in september:
In de vorige blog kondigde ik een regiobijeenkomst voor de regio's Groningen/Drente en Twente/Apeldoorn aan, die op zaterdag a.s. (7 april) zou plaatsvinden. Helaas kan die bijeenkomst op deze datum, vanwege privéomstandigheden van de door ons uitgenodigde spreekster, niet doorgaan.
We hebben deze bijeenkomst in ongewijzigde vorm en locatie verschoven naar zaterdag 8 september.
Vanzelfsprekend hebben alle leden die zich hiervoor hadden opgegeven, al bericht gehad.
Indien u ook belangstelling voor deze bijeenkomst hebt en lid bent of bereid bent om lid te worden van de CMWP, dan bent u van harte welkom. Nadere informatie over deze bijeenkomst vindt u hier.

Dilemma:
Gisteren, 31/3, was het NVM Open Huizen dag. Een mooie gelegenheid om zonder afspraak eens rond te neuzen in verschillende te koop staande woningen.
Wij hebben geen serieuze plannen om te verhuizen, maar kijken kost niets en.......wie weet. Misschien zit er iets leuks tussen en komen die plannen daardoor vanzelf. Blijkt het niets te zijn, dan blijven we lekker zitten en leven we hopelijk nog lang en gelukkig :)

We waren nieuwsgierig geworden door publicaties over verschillende nieuwbouwprojecten in de wijk Roombeek. De wijk in Enschede waar in 2000 die enorme vuurwerkramp heeft plaatsgevonden. Deze wijk ligt op slechts enkele honderden meters bij ons vandaan. Dat hebben wij tijdens die ramp ook gemerkt, want de ruiten vlogen er ook bij ons uit. Tjonge, wat een enorme duizendklapper was dat zeg!
Op 13 mei a.s. is die ramp alweer 12 jaren geleden. Diegenen die sindsdien niet meer in die wijk zijn geweest, herkennen Roombeek niet meer. Er is veel in positieve zin veranderd.


Roombeek anno 2012-2015

Veel moderne architectuur is hier toegepast waarbij veel elementen van de voormalige Grolsch- en textielfabrieken zijn opgenomen. Heel mooi gedaan vinden wij.

Desondanks konden veel beschikbare appartementen, want we hebben uitsluitend naar appartementen gekeken, ons niet bekoren. Bij sommige was het woongedeelte prachtig. Ruim en licht, maar was het uitzicht belabberd en bood het balkon geen enkele privacy. Bij andere appartementen was het balkon prachtig, maar was juist het woongedeelte niet optimaal. Bijvoorbeeld slaapkamers zonder directe ventilatiemogelijkheid met de buitenlucht. Heel erg vreemd vonden we dat. Alleen dat was voor ons al voldoende reden om er verder niet over na te denken.

Na bijna twee uren verschillende appartementen te hebben bekeken, arriveerden we in het laatste appartement dat we zouden bekijken. En hier ging het net zo als in alle andere situaties als je iets zoekt. Het is altijd de laatste in de rij of de onderste van de stapel. Hier dus ook.
Het bleek een appartement dat alles in zich heeft wat wij (eventueel) zoeken: ruimte, licht, prachtig uitzicht, veel privacy (ook op het magnifieke inpandige balkon).

Tja, daar staan we dan. Wat nu!
U, onze vrienden, familie en kennissen en zeker onze buren zullen nu wel denken: "Wat zullen we nu krijgen?!. Gaan die Ten Voordetjes verhuizen???"
Nou, in die richting hebben we nog geen concrete plannen, maar het is wel iets waarover wij al enige tijd nadenken.
Al kort na mijn diagnose kahler en de derde keer borstkanker bij Marlies, hebben we regelmatig de optie 'verhuizen' met elkaar besproken.
Hoe regelen we het onderhoud e.d. van ons huis als het fysiek minder met ons gaat? En wil Marlies in ons huidige relatief grote huis blijven wonen als ik bij de hemelpoort op de bel moet drukken? Gaat Marlies dan alleen naar een appartement verhuizen of is het juist verstandig om, nu het nog bijzonder goed met ons gaat, samen te gaan ?
Tja, wat is wijsheid? We denken nog even na.

Vandaag is het ook 1 april. Over een grap gesproken.
Gisteravond waren wij bij vrienden op bezoek. Vriend Jos vertelde een bijzonder leuke mop. Daar kom't íe:

Een abonnee van een krant belt naar 'zijn' krant.
De man: "Goedendag. Met meneer Jansen. Ik wil de krant opzeggen".
De mevrouw van de krant: "Ja hoor, dat kan. Begint u maar."
                       

Lente

           
Weerman Marco Verhoef had het er vandaag in z'n weerpraatje tijdens het 8-uur journaal al over. Het is Maart met een temperatuur van eind Mei. Heerlijk was het en blijft het voorlopig ook nog zo! In het komende weekeinde komt er even een klein dipje en daarna gaat dit heerlijke lenteweer in volle glorie gewoon door. Ongetwijfeld zal u al dit moois niet zijn ontgaan.
O.a. om die verschillende seizoenen ben ik erg gehecht aan ons Nederlandje. Heerlijk die wisselingen. Elke dag dezelfde constante temperatuur van 25 graden lijkt me niets. Dat vind ik veel te eentonig en voorspelbaar. Ik vermoed dat ik het na een paar maanden wel heb gezien en met intense heimwee verlang naar een fikse herfstbui of een dag winterzon met droge vrieskou.
Maar, dat hebben we kortgeleden allemaal gehad en dan is een voorjaar zoals nu meer dan welkom. En juist deze periode. Het begin van het voorjaar vind ik de mooiste periode van de seizoenen. De voorjaarszon, de fluitende en druk in de weer nestelende vogels, het ontluikende groen en die heerlijke voorjaarsgeuren. Daar kunnen we echt van genieten.
    
Vanmorgen liep ik al vroeg naar het hospitaal voor m'n maandelijke APD-infuus en voor het aftappen van bloed voor m'n eveneens maandelijke bloedonderzoek. Het resultaat is morgenmiddag al bekend. Dat is mooi rap, want gewoonlijk duurt het namelijk 5 werkdagen. Maar m'n doortastende contactpersoon Tineke Duyts belde even naar het lab wat resulteerde in een aanmerkelijk kortere wachttijd :):)
 'k Ben benieuwd hoe het nu, na het verlagen van de concentratie revlimid, gaat. Toch wel spannend moet ik u bekennen!
 
Na het ziekenhuisbezoek hadden we verder geen afspraken of andere verplichtingen. Kwam dat even goed uit.. :):)

Die heerlijke lentezon konden we natuurlijk niet negeren!
                            

Update 23/3:
De uitslag is beter dan ooit! Het M-proteïne is minder dan 1. De laagste stand tot nu toe en ondanks de verminderde concentratie Revlimid.
Als u dit leest is de kans zeer groot dat ik weer in dezelfde stoel als hierboven zit, maar nu met een glas wijn in m'n hand om het te vieren.

Proost !   
                                     

Delft

                
We wilden niet te vroeg vertrekken. Marlies is niet zo van het vroege opstaan en haasten is op een vrije zaterdag ten strengste verboden! 09.27 uur leek ons een mooi tijdstip om in een rustige coupè van de intercity richting Delft te vertrekken. Volgens het NS-reisschema konden we tot Den Haag Centraal in die trein blijven zitten en hoefden we onderweg niet over te stappen. Lekker makkelijk! Krantje en twee bekers koffie gekocht. Marlies had haar puzzelboekje meegenomen. De Ten Voordetjes waren er helemaal klaar voor!
Klokslag 09.27 uur kwam de trein langzaam in beweging. Maar in plaats van snelheid te maken, bleef de trein langzaam rijden. Het schoot niet echt op. "Dat gaat niet goedkomen", veronderstelde ik uit enige ervaring.
En ja hoor, daar kwam de eerste mededeling van de dienstdoende conducteur.
"Vanwege een seinstoring tussen Enschede en Almelo moet u rekening houden met een vertraging van ongeveer 25 minuten".
Oké, een half uur langer dan gepland. Nou ja, als het daarbij blijft, valt het nog mee.
    
Maar,.... u voelt'em natuurlijk al aankomen.... daar bleef het niet bij, Nee, de trein zelf deed het kennelijk ook niet goed. Die moest worden vervangen. Daarom werden we door dezelfde stem verzocht in Deventer en Amersfoort over te stappen. Ja, twee keer overstappen voor een(1) defecte trein. In Amersfoort zelfs met een vertraging van bijna een uur!
Resultaat: Wij arriveerden om 13.45 uur pas in Delft! 4 uren en 15 minuten had onze heenreis geduurd.
En dan moest onze stadswandeling in Delft nog beginnen! Leuk zo'n dagje treinen :(
  
We hadden voorgenomen om na aankomst in Delft eerst te gaan lunchen. Daar waren we gezien het tijdstip ruimschoots aan toe.
Een Limburgse vriendin tipte ons op het Stads-Koffyhuis. Naast heerlijke cappuccino, zouden ze daar ook overheerlijke broodjes serveren. Ze had ze zelf (nog) niet geproefd, maar wist dat die zaak erom bekend stond. Hun broodjes waren zo lekker, dat ze er al verschillende prijzen mee hadden gewonnen.
Nou, aan de uitgestalde bekers te zien, hadden ze inderdaad behoorlijk wat prijzen binnengesleept.
Door de ramen zagen we duidelijk dat wij niet de enigen waren die zich over al dat lekkers kwamen overtuigen.. Ze hingen er zogezegd  'met de benen uit'. Propvol was het! We konden nog net een plaatsje aan de stamtafel bemachtigen.                                                               

exquise is veelal weinig voor (te) veel geld

De cappuccino smaakte heerlijk en het bestelde 'kampioensbroodje' was.... redelijk. Het zag er mooi en lekker uit, maar de smaak was niet opvallend goed of bijzonder lekker. M'n verwachtingen waren hoog gespannen en misschien wel juist daarom viel het een beetje tegen.
Wat wél bijzonder was, was de prijs van de etenswaar! Veel geld voor relatief weinig broodje. €6,75 voor een maisbroodje met rosbief en wat versiering. Daarin zijn ze zeker kampioen! 
De volgende keer wordt het Bakker Bart. Daar kost het de helft :)
           
Na de lunch hebben we Delft aan de hand van een beschreven stadswandeling verkend. Het is een prachtige en gezellige stad met veel historische panden en -wetenswaardigheden. Soms leek het wel een openlucht museum. Tijdens de wandeling liepen we ook over de Boterbrug en kwamen we langs de gedenkplaat van Antoni van Leeuwenhoek (1632-1723). Hij ontwikkelde een microscoop en ontdekte daarmee in 1674 als eerste de rode bloedcel. Knap hoor! En voor een kahlerpatiënt een leuk weetje.
            
Rond 16.45 uur vonden we het mooi geweest en stapten we weer in de trein richting ons mooie Twente. De terugweg ging gelukkig iets vlotter. Slechts 2 1/2 uur en maar een (1) keer overstappen :) :)
   

Geen onderwerp, Lotgenotencontact en Delft

                
Het is tijd voor een nieuwe blog, maar ik heb een probleem......Ik heb geen onderwerp!
Meestal heb ik wel iets te melden of een onderwerp voor een leuk verhaal. Deze keer niet. Ondanks dat ik de afgelopen dagen erg druk ben geweest met van alles en nog wat.
M'n schoonmoeder is verhuisd. Op m'n werk is het druk en is van alles gebeurd. 'k Heb de vogelhuisjes schoongemaakt en opgehangen, m'n schoenen gepoetst. Maar ik heb geen idee waar ik het nu over moet hebben. Ik had enkele ideeën, maar daarbij twijfel ik of het interessant genoeg is voor een blog. Op een kulverhaal zit u natuurlijk niet te wachten. 
                                       
Wat misschien wel interessant is, is de aanstaande lotgenotenbijeenkomst van de CMWP. Naast het bovenstaande ben ik daar namelijk ook druk mee bezig. Deze keer niet alleen voor mijn regio Twente/Apeldoorn, maar ook voor de regio Groningen/Drenthe. Deze bijeenkomst is bijzonder, omdat wij een psycho oncologisch therapeute hebben uitgenodigd die een workshop gaat verzorgen over het thema 'de partner naast de patiënt'. Als (kanker)patiënt krijg je vaak de meeste aandacht. Dat is gezien de situatie vaak ook wel begrijpelijk. Maar, hoe gaat het eigenlijk met de partner? Wordt de partner niet vergeten? Want hij of zij krijgt het tijdens het ziekteproces van de patiënt ook behoorlijk te verduren! Tijdens deze lotgenotenbijeenkomst zal deze therapeute uitgebreid ingaan op dit thema.
De bijeenkomst vindt plaats op zaterdag 7 april a.s.
    
 'k Zou zeggen: indien u lid bent van onze vereniging of bereid bent om lid te worden, bent u van harte welkom! Meer informatie over deze bijeenkomst kunt u lezen als u hier klikt.
De leden in de regio's Apeldoorn/Twente en Groningen/Drenthe, waarvoor deze bijeenkomst primair bedoeld is,  krijgen via mail of via TNT-post een uitnodiging toegestuurd.
  
En verder ? Nou, met de Ten Voordetjes blijft het verder gelukkig goed gaan. M'n sensorische neuropathie neemt niet verder toe. Het lijkt stabiel. So far so good :)
  
De komende dagen is mooi lenteweer voorspeld. Maar'es kijken of dat zaterdag 17 maart ook zo is, want dan gaan we met onze Kruidvat-treinkaartjes een cappuccino drinken in Delft. Schijnen ze lekkere cappuccino te hebben :):)
                  
                           

Weer 1, Lermoos en Rianne

           
Het is slechts 1 x per 4 jaren mogelijk om op 29 februari een blog te schrijven. Een schrikkeldag én het feitelijke begin van de meteorologische lente! Daarom leek het mij een mooi moment om weer een nieuwe blog te plaatsen.

Wat is er allemaal te melden?

Weer 1:
Nou, m'n M-proteïne is sinds de vorige meting gehalveerd. Van 2 naar (weer) 1 en de overige bloedonderdelen (HB, Leucocyten, bloedplaatjes enz.) zijn goed op peil. Dat is goed nieuws en daar ben ik vanzelfsprekend blij mee.
Daarentegen krijg ik wel toenemende last van sensorische neuropathie aan m'n voeten en onderbenen. Dat is vervelend, maar gelukkig niet pijnlijk en het veroorzaakt (nog) geen uitval van functies.
Het is een gevoel alsof ik op kussentjes of opgekrulde sokken loop. Een naar gevoel. Ik heb dit gevoel al enkele jaren, maar nu is het gevoel toegenomen. Ik vind het nog net acceptabel, maar gekker moet het niet worden!
In verband daarmee wordt de concentratie van mijn nieuwe Revlimid-kuur verlaagd van 25 naar 15 mgr. Nu is het afwachten of de neuropathie minder wordt of op z'n minst stabiliseert. Daarnaast is het natuurlijk van belang dat het, gezien de lagere concentratie, mr. kahler in z'n hok kan houden.

Links staat onze bikkel Jasper

Lermoos:                                                 
In de vorige blog schreef ik al over onze jongste zoon Jasper. Dat is een echte levensgenieter! Terwijl z'n carnavalspak nog in de wasmand ligt, zit'ie alweer in een skilift om vervolgens samen met z'n skimaat Sjoerd via de zwarte piste met hoge snelheid naar beneden te schuiven. Want skiën kan'ie als de beste.
Zoals elk jaar is Jasper in Lermoos (Oostenrijk) met een familie- en vriendengroep, waaronder z'n suikeroom en -tante weer op wintersport. Vrijdagmorgen (24/2) vertrok hij en zaterdagmorgen rond 11.00 uur stond'ie al boven op de berg voor z'n eerste afdaling.
Tjonge, wat een fantastische jeugd heeft die knaap! En dan heeft'ie ook nog enorm fijne ouders. Wat een mazzelkont. Die jongen is voor het geluk geboren! :):)
Zaterdagavond 3/3 komt hij hopelijk gezond en wel weer thuis.

Rianne:
En dan wordt Jasper niet alleen door ons verwelkomd!!
Nee, ook door Rianne!
"Rianne...?? Nee, die naam heb ik nog niet eerder in jullie blogs gelezen", zullen trouwe lezers nu misschien denken.

Commentaar overbodig :)
    

Dat klopt, want Rianne maakt sinds deze maand haar debuut bij de Ten Voordetjes.

Kort voor carnaval raakte het 'aan' tussen Jasper en Rianne. Een leuke en aardige blondine uit Lonneker. Een dorpje bij Enschede. Mooi toch :)

Ik hoop dat Rianne echte Twentse erwtensoep lust, want dat is het traditionele gerecht bij thuiskomst uit Lermoos!
              

Carnaval

                  
De hoeveelste carnavaldag is het vandaag, zondag 19/2, eigenlijk? De 2e of de 3e? 'k Heb geen idee. Wij hebben niet zoveel met carnaval. Nee, dat zeg ik verkeerd. Wij hebben helemaal NIETS met carnaval! Dat klinkt beter.
Dat wil niet zeggen dat ik carnaval afkeur of veroordeel. Helemaal niet. Ik gun diegene die er het hele jaar naar uitkijken van harte hun pleziertje. Ga lekker carnavallen zou ik zeggen!

Voor mij/ons is het elke dag carnaval of in ieder geval elke dag feest!
Na zoveel blogs over onze gezondheidssituatie begrijpt u denk ik wel waarom.
Marlies heeft na drie borstkankeroperaties en pijnlijke complicaties het geluk dat ze nu in goede gezondheid en dragelijke pijn- en overige operatierestanten nog een relatief goede kwaliteit van leven kan leiden. En ik mag na zes jaren als kahlerpatiënt ook niet klagen! We hadden het slechter kunnen treffen!

En daarom is elke dag voor ons een feestdag! Onze dagelijke outfit is ons canavalspak. Denkbeeldig dragen wij allebei een enorme steek en zingen we elke morgen: "Wij vieren feest, dus weg met de malaise. Want nu is het tijd voor de po-lo-naise Hollandaise", de caravalskraker van Arie Ribbens.
We dansen elke dag, want bij deze carnavalshit kun je niet stil blijven zitten. Goed gevonden van Arie.! Vooral de zin: "Ober?! Breng eens wat geld! Ik wil afrekenen.".  Leuk! :)
Ik heb het al verschillende keren naar een ober geroepen, maar dat heeft tot heden nog niet het gewenste resultaat opgeleverd. Misschien werkt het alleen tijdens het caranavalsweekeinde zoals nu. :)

Nee, ons zult u in de caranavalsoptocht niet tegenkomen. Zelfs niet langs de route!
Maar met onze zoon Jasper is dat duidelijk anders. Die is helemaal besmet met het carnavalsvirus. Voor hem, als knaap van 20 met een overmaat aan feest- en andere hormonen, kan ik het mij ook wel voorstellen. Samen met z'n maten helemaal uit z'n dak gaan en meezingen met Arie, DJ Maurice, De Lawineboys en andere 'artiesten'.
Kleren koopt'ie niet vaak, maar voor z'n carnavalsoutfit is'ie behoorlijk druk geweest!

Aan z'n gezicht te zien moet de stemming er nog wel inkomen :)

           

Ontstoken wortel

             
Sinds m'n vorige blog zijn we alweer 15 dagen verder en voel ik mij ook minstens 15 keer beter. Weer helemaal top. De stremming in m'n spijsverteringsorgaan is helemaal voorbij. Het GFT-verkeer heeft weer vrije doorgang. Heerlijk!
Onderwijl dreigde er ook een ontstoken wortel bij een van m'n hoektanden. Ik voelde opeens een onheilspellend bultje op m'n tandvlees. Als ik zoiets ontdek, ren ik meteen naar m'n tandarts. Als kahlerpatiënt moet je zoveel mogelijk ontstekingen proberen te voorkomen of, als je er een of meerdere hebt, er zo snel mogelijk zien af te komen. Voor gezonde mensen is een ontsteking natuurlijk niet fijn, maar bij kahlerpatiënten helemaal niet. Als het even iets minder gaat en de kahler steekt de kop weer op, heeft dat meteen invloed op je weerstand. En als je dan een ontsteking in je gebit of elders hebt wordt het er allemaal niet gezelliger op.

M'n tandarts zag het bultje op m'n tandvlees ook en op de daarna gemaakte röntgenfoto ontdekte hij inderdaad het begin van een ontstoken wortel.
"Tja, dat ziet er niet zo best uit. Het beste is om die tand eruit te halen. En de kies die ernaast zit ook, want daar zie ik ook het begin van een ontsteking", vertelde Jaap, want zo heet m'n tandarts.
Vervolgens legde hij mij uitvoerig uit dat hij de gaten in m'n gebit zou herstellen door het aanbrengen van een zgn. brug.
Toen ik aan het slot van z'n betoog vroeg wat dit allemaal zou gaan kosten, vroeg ik mij af of hij mij zag als patiënt of als een goed gevulde portemonnee.
Nu is het aanbrengen van een dubbele brug vanzelfsprekend iets bewerkelijker dan het vullen van een gaatje. En ook wat de prijs betreft, is er een duidelijk verschil. Een hangbrug in m'n bovenkaak, want dat is het, zou mij ongeveer 2500 euries exclusief zorgvergoeding gaan kosten. KASSA!

Jaap in actie bij een vorige ingreep.

Ik vroeg of een implantaat ook kon want dat is steviger en staat mooier. Je ziet dan geen verschil met een echte tand. Ja, dat kon op zich wel, maar gezien mijn aandoening en mijn maandelijkse gebruik van biofosfonaat APD, was hij terughoudend om dat toe te passen. Jaap was bang dat er onvoldoende botaangroei zou zijn om het implantaat goed te verankeren. Daarom adviseerde hij bij voorkeur een brug. En dan de prijs van zo'n implantaat Ook leuk!
Slechts € 2500 PER TAND! Dus 2 x zo duur!

Tja, wat nu? Ik heb m'n hematoloog geraadpleegd over eventuele risico's en de invloed van APD. Hij zag geen onoverkomelijke problemen.

Inmiddels ben ik enkele weken verder en...................... eet ik m'n boterhammen nog steeds met dezelfde tanden. De ontsteking is wonderwel vanzelf weer verdwenen. Althans, het bultje op m'n tandvlees zit er niet meer (misschien ook geschrokken van de prijs ) en verder heb ik geen klachten.
Ik heb besloten om nog even af te wachten. Tandjes eruit kan altijd nog. Onderwijl kan ik mooi even sparen voor de ingreep, want dat er een brug of implantaat zit aan te komen is wel zeker.
          

Buikpijn en kramp

            
"Nou meneer Ten Voorde. Er zijn geen ontstekingswaarden in uw bloed aangetroffen en niets duidt op een perforatie. Wat mij betreft mag u naar huis", zei de knappe assistent chirugie van het MST.

Pff, niks aan de hand. Gelukkig geen 2e darmperforatie of andere darmkwaal. Vrijdagmorgen 27/1 leek het even de verkeerde kant op te gaan. Maar na onderzoek door twee vrouwelijke artsen, ik tref het ook altijd :) , werd met zekerheid vastgesteld dat het gelukkig geen 'lekke band' betrof.
Misschien denkt u: "Ach, een gaatje in de darm kan niet zo erg zijn. Dat is zo weer geplakt". Nou, dat hebt u dan mooi mis kan ik u vertellen. In 2006, kort na de diagnose kahler, is mij dit namelijk overkomen. Een perforatie van de dikke darm, met een dijk van een buikvliesontsteking als gevolg. Heel erg  'au' doet dat! Vooral toen de aardige en begripvolle dokter m'n buik diep indrukte en vervolgens plots losliet....!! Het verplegend personeel heeft mij daarna van het ziekenhuisplafond geschraapt! Tjonge zeg. Nu ik er weer over schrijf, merk ik dat ik opnieuw begin te zweten. En dat met de huidige buitentemperatuur van -8 !.

Vrijdag jl. dacht ik dus dat ik opnieuw door een perforatie was getroffen.
In de nacht van donderdag op vrijdag kreeg ik enorme krampen in m'n buik. Maar daar bleef het niet bij. Achteraf bleek dat tengevolge van het euvel mijn lichaam geen vocht meer opnam. Ik kreeg dus toenemend vochttekort. Dat veroorzaakte intense krampaanvallen in al m'n spieren. Niet alleen in m'n kuiten (tengevolge van mijn medicijngebruik is dat al regelmatig het geval) maar nu bijna overal. M'n handen, vingers, voeten, tenen, rugspieren en natuurlijk in al m'n beenspieren. Tjonge, wat heeft een mens veel spieren zeg!. En dat allemaal in combinatie met die buikkrampen. Kortom: Ik was hartstikke zielig!!

Rond 02.30 uur was het tijd om de huisartenpost te raadplegen. Er naartoe gaan leek mij niet zo'n goed idee, dus werd het een 'zelf onderzoekend telefonisch consult'. De telefonische huisdokter gaf mij aan waar ik moest voelen en drukken en vroeg vervolgens wat ik voelde.
Dat leverde voor hem kennelijk geen alarmerend resultaat op en adviseerde om een verhaaltje door Marlies te laten voorlezen en daarna lekker te gaan slapen.
Zo gezegd, zo gedaan. Maar, tot irritatie van Marlies,  kon ik m'n aandacht er natuurlijk niet bijhouden. De klachten werden steeds heviger.

Vervolgens zijn wij na een telefonische aankondiging toch maar richting huisartenpost gereden. Het was inmiddels 04.45 uur. Daar werd ik onderzocht door de, zoals ik al aangaf, 1e vrouwelijke arts. Een bijzonder aardige vrouw van mijn leeftijd.  "Gelukkig. waarschijnlijk veel ervaring", dacht ik nog.
Na enige tijd keek zij bedenkelijk en gaf aan dat de geluidskwaliteit of beter gezegd het ontbreken van enige vorm van geluid in m'n darmen haar zorgen baarde. "Ik vermoed een ileus, maar ik heb geen idee wat de oorzaak daarvan is. Ik verwijs u door naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis", zei ze met een serieus gezicht.
"Pardon?! Welke li-eus hebt u gevonden?", vroeg ik haar vragend?
"Een I-LEUS! Dat is een darmverstopping. Maar de oorzaak is onduidelijk en gezien uw medische verleden vind ik het belangrijk dat een chirurg er ook even naar kijkt. Ik zal u er in een rolstoel naartoe brengen", sprak de arts vriendelijk en kordaat".
Vervolgens werd ik door de huisdokter richting spoedeisende hulp van het MST geduwd. De afstand was slechts enkele meters, want de huisartsenpost in Enschede is gevestigd in het ziekenhuis. Lekker makkelijk :)

Daar trof ik  'de Miss' van de afdeling chirurgie. Het is dat ze al aan mijn bed stond, maar anders zou je bijna iets bedenken om bij haar onder behandeling te komen.
Maar zij kon gelukkig met zekerheid vaststellen dat het geen darmperforatie betrof. Maar, wat het dan wel was, kon ook zij niet vaststellen.
Omdat mijn klachten inmiddels weer waren afgenomen, mocht ik het ziekenhuis verlaten.

Maar helaas verbeterde de situatie niet. Uiteindelijk kwamen de klachten diezelfde dag weer in alle hevigheid terug en heb ik mij toch maar weer bij m'n huisarts gemeld. Die pakte het op een andere wijze aan en goot mij vol met verschillende medicinale ontstoppers. Dat hielp !!
Na wat opstartproblemen loop ik weer kramp- en buikpijnvrij rond.
Het eten smaakt weer prima. De oorzaak is onbekend gebleven :(

Het kan verkeren :)