11 mrt 2009

ten Voorde & ten Voorde

"Goedenmiddag heren, hier zijn de lijsten voor de maaltijden voor morgen weer. Willen jullie die even invullen?! Deze is voor meneer ten Voorde en deze is voor....." Ik zag haar met verbazing kijken op de twee lijsten die ze in haar handen vasthield. De eerste wilde ze al aan Mark geven, maar tot haar verbazing zag ze op de andere lijst opeens ook de naam ten Voorde staan. Ik hoorde haar denken: 'He, óók ten Voorde? Een dubbele lijst?' Ze keek nog eens goed naar beide lijsten en zag toen kennelijk twee verschillende voornamen en geboortedata en zei toe: "Goh, twee patiënten met dezelfde achternaam. Dat maak ik niet vaak mee", reageerde de zuster van de catering laconiek.
"Het zijn niet alleen dezelfde achternamen. Het is ook nog familie van elkaar", reageerde ik.
"Och, dat meent u niet. Wat toevallig zeg!" zei de voedselzuster.
"Ja, ik ben de trotse vader van deze knappe jongeman", vertelde ik om haar het 'mysterie' te onthullen.
"Oh, dat is gezellig zo bij elkaar of niet? ".
En daar had zij natuurlijk helemaal gelijk in. Gezien de omstandigheden was dit inderdaad een uitkomst, want in de twee patiënten die tegenover ons lagen zat niet veel leven. De ene was duidelijk erg ziek en sliep de hele dag en de andere was aan mentale verzuring ten onder gegaan. Hij sliep ook veel, maar voor ons nog veel te weinig. Want als'ie niet sliep, was hij aan het klagen en zeuren. Zelfs op z'n lieve vrouw die soms langs kwam. Dat zij 'soms' langs kwam, was ons na korte tijd helemaal duidelijk!

Maar met ons gaat het naar omstandigheden goed. De operaties bij zowel Mark als mij zijn geslaagd. Het been van Mark kon gelukkig aan beide zijde weer worden gesloten. Ik heb bewust geen foto van die wonden in deze blog geplakt, want u gelooft uw ogen niet! Tjonge, wat een gigantisch gapende gaten zeg. Maar, zoals gezegd, het been zit gelukkig weer dicht. Mark heeft vandaag (11/3) zelfs heel voorzichtig met behulp van krukken gelopen. Naar verwachting mag hij aan het einde van deze week naar huis.

Bij mij is een zgn. matje ter versteviging van de buikwand geplaatst. Nu voelt m'n buik wat steviger en compacter aan. Hierdoor heb ik ook niet meer zo'n lelijke puntbuik. De contouren komen nu meer overeen met mijn postuur..... Ook niet fraai, maar toch beter dan het was :):)

Ik ben al geopereerd en Mark wacht nog op z'n beurt.

1 opmerking:

Unknown zei

Sjonge jonge,...ik had een ruime week niet gelezen...
En ik hoorde gister dat jij in het ziekenhuis lag...
Ik lees het alweer...er liggen zelfs meerdere Ten Voordes in het ziekenhuis!!

Heel veel succes en beterschap met z'n allen!!

Liefs van Jacomijn