21 feb 2010

Spannend boek

Zie de foto hier rechts. Zo zit Marlies al ruim anderhalve week. Bijna roerloos. Zo nu en dan beweegt haar hand en duwt ze langzaam met een paar vingers een bladzijde naar links. Vervolgens beweegt haar hoofd naar rechts om het onmiskenbaar spannende verhaal op de verse pagina te vervolgen. Niets is voor Marlies nu belangrijker. Mark en Jasper zoeken zelf hun eten bij elkaar en wassen en strijken al uit pure nood zelf hun kleren. Angstig hebben ze mij gevraagd of mams misschien psychische hulp nodig heeft. Ik heb hen gerustgesteld dat, wanneer het boek uit is, het vanzelf over gaat. "Ja, dat zei je bij de eerste twee boeken ook, maar ze blijft gewoon doorlezen. Er is niets veranderd!!". Inderdaad! De jongens hebben gelijk. Die verrekte serie van Stieg Larsson bestaat uit drie dikke pillen.

Ik heb Marlies al ruim anderhalve week niet meer gesproken. Het heeft ook geen zin om haar aan te spreken. Het enige antwoord dat ik, na minimaal twee dringende verzoeken om haar aandacht, krijg is: "Eeh, zei je wat? ".

Bij voorbeeld als ik van m'n werk kom. Daar gebeurt altijd wel wat en dat wil ik graag met haar delen. Lijkt me logisch. Juist daarom hebben we 25 jaren geleden voor elkaar gekozen. We konden goed met elkaar praten. Normaal gesproken heeft Marlies de thee dan al klaar staan en kletsen we gezellig over m'n werk, onze jongens, een stevige roddel of iets anders.
Maar dit gebruikelijke tafereel is al anderhalve week verleden tijd.
De oorzaak? Het Larsson virus.!
Ik begin al behoorlijk op de titel van het eerste boek te lijken: 'MANNEN DIE VROUWEN HATEN'!!.

In het begin had ik het nog niet zo in de gaten. Ik kwam van mijn werk en zag dat er nog geen thee klaar stond. Nu, achteraf weet ik dat dit al het eerste signaal was, maar heb dat toen vanzelfsprekend niet als zodanig geïnterpreteerd. Tuurlijk niet. Dat is ook geen probleem. Een keer geen thee klaar. Dan zet ik het zelf toch even?!
De thee was klaar en we zaten 'gezellig' in de woonkamer. Ik zag dat Marlies het boek voor zich had. Maar desondanks was ik in de veronderstelling dat zij aandacht aan mij schonk. Ik begin tegen haar een vurig verhaal over iets dat mij erg bezig hield. Het duurde zeker 10 tot 15 minuten. Ik weet nog precies hoe ik begon. "Marlies, nu moet je toch eens horen!".
Normaal gesproken gaat ze dan op het puntje van de stoel zitten, om met haar volledige aandacht mijn verhaal aan te horen. Beter kun je het als echtgenoot niet hebben! Maar deze keer liep het anders!
Ik kijk haar na mijn betoog in afwachting van een reactie vragend aan.... Maar die kwam niet. Het duurde even......Kennelijk door de plotselinge stilte kijkt ze op en vroeg vervolgens op quasi belangstellende toon : "Eeh, wat zei je ook alweer?!"......
Het moet toch niet gekker worden zeg!
Morgen gaan we voor een korte trip naar Kassel. Ik heb op het nippertje de reisvoorwaarden aangepast. STIEG LARSSON GAAT NIET MEE!!
Marlies ging er gelukkig mee akkoord, maar het kostte wel ons halve servies! :(

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Dit is nou echte Liefde.
Groet uit Harbrinkhoek

Jaap Tanis zei

Deze blog is heel leuk geschreven en volkomen herkenbaar. Ik heb vorige week het laatste deel van Stieg Larsson uitgelezen en het is waar, de boeken zijn verslavend! Er is maar één oplossing Jan en dat is zelf deel 1 ter hand nemen en afwachten wat er gebeurd. Ik verzeker je dat de rollen dan omgekeerd zullen zijn. Overigens jammer dat deze auteur maar zo kort heeft geleefd en zijn succes niet heeft kunnen meemaken. Als schijver is hij fantastisch in de details van gebeurtenissen en historie waaruit blijkt dat hij een goede onderzoeksjournalist was.
Groetjes van een lotgenoot uit Dirksland .

SandersBlog zei

Toch wel een aanradertje, Jan die boeken van Larsson. Zie mijn post:
http://nl.sandersblog.nl/?p=465
Als je begint, kun je niet meer stoppen....