Nog een paar weken en het jaar zit er alweer op. Het gaat ook als een speer zeg! Deze week ontdekte ik nog kerstverlichting van vorig jaar dat in een verscholen plekje in onze woonkamer lag! Nu is het alweer zover om het weer te gebruiken in plaats van op te ruimen.
Ook is het alweer exact drie jaren geleden dat ik m'n stamceltherapie in het MST (ziekenhuis in Enschede) onderging en dat ik deze blog begon. Alweer 3 jaren geleden! En gelukkig gaat het nog steeds goed. Ik heb op dit moment wel last van een vervelende kriebelhoest. Dat gaat soms zo heftig dat het lijkt alsof het uit m'n tenen moet komen. Marlies vertrouwt het daardoor niet meer. Ze loopt nu constant met haar GSM in haar hand om direct 112 te kunnen bellen voor het geval ik in zo'n hoestbui blijf hangen.
Gelukkig veroorzaken die hoestbuien geen navelbreuken meer. Daar zijn nu dranghekken geplaatst, waardoor er tijdens zo'n hoestbui geen darmdelen meer eng naar buiten puilen.
Er-rug vervelend die kriebelhoest. Zowel voor mij als de mensen in mijn omgeving. Ik slik daarom codeïne. Dat helpt redelijk goed.
En met Marlies en de jongens? Hoe het daarmee gaat?
Gelukkig ook bijzonder uitsteekbaar.
Marlies heeft helaas nog steeds last van een chronische lijkende verkoudheid. "Nee, mevrouw. Het is geen allergie of iets dergelijks", zegt haar KNO-arts telkens. Maar wat is het dan wél!
Marlies loopt er al drie jaar mee en haar neus ook. Die loopt maar door! De tissues worden bij ons inmiddels per pakketpost bezorgd. Dat is toch niet goed.
Marlies is op een mogelijke allergie gestest, maar daar kwam niets uit. We blijven zoeken naar een oplossing.
Verder gaat het, in relatie tot de situatie vóór de operaties in Groningen, goed.
Mark, Jasper en Jelle:
Ik begin even met Jelle. Jelle heeft ons verlaten. Niet met ruzie ofzo en we hebben hem er ook niet uitgeknikkerd, maar gewoon omdat hij andere woonruimte heeft gevonden. Jelle woont nu in een studentenhuis elders in Enschede. Dat was ook conform de afspraak. Jelle woonde bij ons om van daaruit uit te zien naar geschikte woonruimte. Dat is dus gelukt :)
En Jasper. Jasper ploetert voort met de voorbereidingen voor zijn havo-examen. Voor hem gaat het jaar juist veeeeel te langzaam. Het kan hem allemaal niet snel genoeg gaan. Weg van die middelbare school en weg met dat bijna dagelijkse commentaar van z'n ouders: "Jasper jongen, doe nu even iets aan je huiswerk. Hoe staat het met je werkstuk. Doe nu eerst wat aan de woordjes Engels en ga dan MSN-nen ", enz.
Wat dat betreft zijn wij het helemaal met Jasper eens. Het kan ons niet snel genoeg gaan. Hopelijk kunnen we die periode dan afsluiten en krijgen we eindelijk onze welverdiende rust. Heeeeerlijk lijkt ons dat!
Ik heb al drie vlaggen bijbesteld, want als Jasper voor z'n havo slaagt, steek ik aan alle zijden van ons huis een vlag uit. Dát is voor ons pas een feestdag! :)
En dan onze Mark:
Ik was deze week al van plan om iets over ons gezin te schrijven. Het was alweer verschillende blogs geleden dat ik dat had gedaan. Over de anderen is altijd wel wat te schrijven. Maar over Mark wist ik eigenlijk geen nieuwtjes. Die jongen past goed op, werkt hard, slaapt goed en eet keurig z'n bord leeg. Tja, dan houdt het zo'n beetje op.......Tot gisteren!
We hadden het al een paar keren horen en zien rommelen, maar gisteren werd het Naomi kennelijk teveel en maakte zij de verkering uit. Dat had Mark duidelijk niet verwacht, want het kwam, pats boem, hard bij hem aan. "Is het echt uit Mark? ", vroeg wij hem. "Ja, Paps en Mams. Ik denk het wel", antwoordde Mark met een voor die stemming gebruikelijk gezicht.
Tja, dan sta je als ouders ook in zo'n situatie machteloos. We konden alleen begrip en troost bieden. En dat hebben we vanzelfsprekend ook gedaan. We aten in plaats van vis, chinees. Daar is'ie gek op.
En onmiddellijk na z'n mededeling dacht ik natuurlijk: " YES!!!, toch nog iets voor m'n blog", maar dat heb ik maar niet laten blijken......
Na de chinees kreeg Mark een SMS-je en zagen wij hem vervolgens als een speer richting het huis van Naomi rennen. Naomi woont namelijk dicht bij ons, enkele huizen verderop. Lekker makkelijk...........was dat.
Achteraf ble
ek hij inderdaad bij haar te zijn geweest, maar het leverde helaas geen positief resultaat op. "Maar, ze fietst vanavond wel met mij vanuit de binnenstad weer naar haar huis", merkte Mark nog even op...Vanmorgen bleek echter dat Naomi helemaal niet naar haar huis was gefietst!
Ze was naar ONS HUIS gefietst. Het stel had het conflict alweer bijgelegd en HET WAS ALWEER DIK AAN!!
Als ik achterom kijk zie ik ze op de bank zitten. Niet naast elkaar........op elkaar! Weer STAPELverliefd dus :)
Loterijtje:
Kijkt u ook zo uit naar aanstaande donderdag ?!
Wij enorm. Want dan wordt de uitslag van de gemeenteraadsvergadering in Rotterdam over de strandrellen verwacht en daar hangt weer vanaf wie er op 1e en 2e kerstdag bij ons kookt! Marlies of ik. Wij hebben namelijk een familieloterijtje opgezet. Leek ons leuk :)
Als Aboutaleb wordt afgezet, kook ik en als'ie toch in de functie van burgemeester het jaar 2010 haalt, kookt Marlies.
Het was nog behoorlijk 'knokken' voor de keuze 'Aboutaleb wordt afgezet'. Die wilde Marlies namelijk ook. Marlies kookt al bijna elke dag en zij wil ook wel eens een keer rust. Maar, zij stemde in met dit loterijtje, dus dan geldt dat niet.
Om die keuze te mogen hebben, moesten we zelfs eerst een lucifertje trekken. Wie de langste trok, mocht de keuze van het vertrek hebben. En, u raadt het al, dat was ik dus :)
Ik heb Marlies wel weer getroost met Aadje Meiboom. Ik heb haar beloofd dat, wanneer hij aanblijft, ik op 2e kerstdag zal koken!
Nou, u weet het nu dus al: Marlies kookt op beide dagen :)
Dat wordt smullen, want Marlies kan heerlijk koken!
Hoewel.....de gemeenteraad gaat niet over de rechtspositie van een korpschef. Dus dat wordt nog spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten