Schatten, een verrassende ontdekking en uitslag MRI en bloedonderzoek

De 'schatten' van de dagbehandeling:

In voorgaande blogs gaf ik verschillende keren aan dat ik regelmatig naar het ziekenhuis moet voor het toedienen van m'n onderhoudsmedicatie en verschillende controles. Daarvoor moet ik dan naar de dagbehandeling van het MST te Enschede. Ik ben er zo langzamerhand 'kind aan huis'. Ik word dan prettig en vakkundig geholpen door één van de verpleegkundigen op deze foto. 't Is daar altijd een gezellige boel en ik vind het dan ook geen straf om er naartoe te moeten. De koffie smaakt goed en de dames zijn altijd goed gehumeurd.

Een verrassende ontdekking:
Trouwe lezers weten dat het onverminderd blijft doorsukkelen met de situatie van Marlies. De pijn rond het operatiegebied op haar borst blijft maar aanhouden. De onderzoeken in de Groningse pijnkliniek hebben daarin geen verbetering gebracht.
Tijdens onze 'survival' op de camping in Assen is Marlies zelfs (in overleg) gestopt met de in Groningen voorgeschreven medicatie. Dat spul pakte helemaal verkeerd uit. De pijn werd erger in plaats van minder. Dan maar weer het daarvóór gebruikte medicijn slikken.
Maar wat gebeurde er? De eerste tablet lag nog op haar tong of ze begon alweer enorm te hoesten en onophoudelijk te snotteren. Wat blijkt nu. Ze is allergisch voor één of meerdere stoffen in dat medicijn!! Potverdorie ook dat nog!. Heeft de KNO-arts voor nop de kaakholten doorgespoeld. Gebruikt Marlies eindelijk een medicijn dat haar iets helpt, is ze er weer allergisch voor. Haar zit toch ook alles tegen.
Nu gebruikt ze helemaal niets meer en gaat zij binnenkort onder behandeling van een acupuncturist(e). Hopelijk heeft Marlies nu eens een keer resultaat. Dat wordt toch een keer tijd!!.
't is alleen te hopen dat het met haar niet zo afloopt als met de cliënt van de acupuncturist in dit filmpje. Klik hier

Uitslag MRI en bloedonderzoek:
Vandaag, 22/8, ben ik weer bij m'n behandelend internist ( Dr. M.R. de Groot, zie foto) geweest. De uitslag van het in juli gedane MRI- en uitgebreide bloedonderzoek kreeg ik te horen. Altijd weer spannend. M'n leven hangt er in principe van af. Is de uitslag goed, dan is er weer opluchting en hoop voor de toekomst. Valt de uitslag tegen, dan krijg ik een mentale dreun en wordt m'n toekomst onzeker. Maar, gelukkig had de arts goed nieuws. De bloedwaarden waren goed en de voor mij belangrijkste waarde, namelijk die van het M-proteïne, was gelijk aan die van de vorige keer. Namelijk 12. 'So far so good' dus! Ook de uitslag van het MRI-onderzoek was goed. Er waren ten opzichte van het vorige onderzoek (januari 2007) geen afwijkingen te zien. Verder vertelde m'n arts dat, zo lang de bloeduitslagen goed blijven en er zich geen bijzonderheden voordoen, ik niet meer frequent bij hem hoef te komen.

"Daarbij hoop ik dan, dat ik u voorlopig niet meer zie", sprak mijn arts hoopvol uit. 't Is een aardige man, maar ik hoop natuurlijk dat z'n wens uitkomt.
Ik houd nu via mijn aanspreekpunt op het MST de 'vinger aan de pols' of beter gezegd 'de peilstok in het bloed'.