Met de pijn op de borst van Marlies gaat het (nog) niet goed. Met haar verstopte neus en kaakholte ook niet. Dat blijft maar verstopt. Marlies loopt de hele dag te snotteren. Aan de glimmende streep over de vloer kun je precies zien waar ze overal naartoe loopt.
Maandag, 27 augustus jl, had Marlies een afspraak met haar KNO-arts. Die liet wederom röntgenfoto's maken en zag daarop dat er toch nog ontstekingsmateriaal in haar kaakholten zat.
"Tja, ik moet die holten toch nog een keertje spoelen", vertelde de KNO-arts. Gisteren, woensdag 29/8, was Marlies daarvoor weer aan de beurt. Ze wist wat er ging gebeuren, met die naald door het neuskraakbeen enzo. Daarom zag ze er behoorlijk tegenop. De omstandigheden bij de behandelpoli deden daarbij ook nog een duit in het zakje. Toen Marlies voor de verdoving de 1e keer de poli binnen liep, leek het alsof ze een slachterij was binnen gelopen. Overal bloed op de grond. Na de spoeling kreeg Marlies een recept voor een antibioticum mee. Maar, toen Marlies op het recept keek, bleek het van een andere patiënt te zijn. Nou ja zeg!
Gelukkig verliep de behandeling bij Marlies 'vlekkeloos'.
Met betrekking tot de vermoedelijke allergische reactie, waarover ik in de vorige blog schreef, vertelde de KNO-arts dat hij sterk twijfelde aan een allergische reactie door dit medicijn. Hopelijk heeft hij gelijk en kan Marlies, wanneer de kaakholte helemaal ontstekingsvrij is, het medicijn weer gaan gebruiken. Dit spul is namelijk tot nu toe het enige dat enigszins helpt.
Mondhygiëniste:
Donderdag 23 augustus jl. werd ik bij de mondhygiëniste verwacht. Ik schaarde dit soort behandelingen altijd in het rijtje van de nagelstudio en de schoonheidsspecialist. Maar dat is, hoewel ik geen ervaring heb met nagelstudio's en schoonheidsspecialisten, toch wel iets anders.
Verschillende vrienden en collega's probeerden mij een beetje bang te maken, door te vertellen dat het een nogal pijnlijke ervaring is.
"Ze schrapen met een scherpe haak onder je tandvlees tot aan de wortelrand!!" , werd er met een serieus gezicht geroepen.
Ja,ja, het zal allemaal wel. Ik ben inmiddels een hoop gewend, dus ik zie of voel het vanzelf.
Nou, jongens en meisjes. Het valt reuze mee hoor. 't Is goed te verdragen. M'n gebitje is nu weer spik en span. Het blijft, tengevolge van mijn enigszins verminderde weerstand, wel een kwetsbaar geheel en daarom moet ik naast de tandenborstel nog een aantal attributen gebruiken om de zaak goed schoon te houden. Daardoor sta ik in plaats van 4 nu ruim 20 minuten m'n ivoor te schrobben.
Gumpy:
De achterdeur zwaait open en daar staan ze opeens. Onze goede vrienden uit Rheden. "Koffie!", roepen ze in koor. Hartstikke leuk, zo'n onverwacht bezoekje.
Kijk, ze hebben Gumpy meegenomen. Gumpy is de jonge aanwinst van onze vrienden. Een alleraardigste en vrolijke viervoeter. Een Parson Russell terriër.
Gewoonlijk zien, uitgezonderd mensen, uitsluitend vliegen en muggen kans om onze woning te betreden. Maar voor deze keer maken we een uitzondering voor Gumpy. "Hij is zindelijk", vertelden onze vrienden. Maar gaandeweg het gesprek vertelden ze dat Gumpy zich die dag in een boekwinkel had vergist. Hij plaste pardoes tegen een boekenstelling. Het avontuur van Gumpy in onze woonkamer was toen snel ten einde. Hij vervolgde daarop zijn verkenningstocht in onze tuin. Gelukkig vond hij dat ook prachtig.
Zeldzaam moment: Marlies met een hond op schoot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten