Ook voor ons zijn deze mooie kanten van het leven niet vreemd. Eerst de dingen die moeten gebeuren doen en daarna heerlijk relaxen in de tuin.
Of , ook leuk, een terrasje pikken in de stad. Wat dat betreft zijn we lekker verwend in Enschede. Enschede heeft het mooiste centrum van Overijssel. Rond de kerk op de Markt is het goed toeven. Wel duur die horeca, maar wel genieten. Lekker glaasje en onderwijl lekker kijken naar de verscheidenheid aan flanerende tukkers en ander volk. Ongetwijfeld herken je dit beeld.
Wij doen en deden dit al jaren. We genoten natuurlijk van het moment, maar ook van de zegen van het gezond zijn. Zittend op dat terras zagen we van alles voorbij komen. De meest uiteenlopende vreemde snuiters, maar ook zichtbaar zieken en gehandicapten. Het klinkt misschien gek, maar het aanzien van juist die mensen verhoogde enigszins ons geluksgevoel. Natuurlijk niet uit leedvermaak. Zeker niet. Maar puur uit het besef zelf gezond te zijn, ondanks de borstkankerervaringen van Marlies. Vaak zeiden we dan tegen elkaar: "Kijk, zo kan het in het leven ook gaan. We hebben gewoon geluk dat we gezond zijn en dat het bij jou (Marlies) goed is afgelopen". Juist die ervaring maakt je bewustwording op dat vlak kennelijk scherper.
Maar helaas. Die illusie werd vorig jaar wreed verstoord door de kahler en de derde keer borstkanker.
We zijn nu ruim een jaar verder. Een beroerd jaar waarin veel is gebeurd. Nu besef ik pas dat er in dat jaar zoveel is gebeurd, dat ik geen tijd had of mij geen tijd gunde om er bij stil te staan.
"Maar Jan, je hebt 2 1/2 weken alleen op een kamer in het ziekenhuis gelegen. Alle tijd om na te denken, toch??" Nee, zo werkt dat dus niet. Zelfmedelijden en piekeren over een situatie is toch wezenlijk anders dan het rationele besef van diezelfde situatie. Het rationele besef gaat een dimensie verder. Ik heb het gevoel dat ik de laatste weken juist dáár mee bezig ben.
Ik zie in steeds meer zaken en dingen mijn beperkingen. Zo sta ik voor de spiegel en kijk naar m'n naakte lichaam. Daar sta ik dan. Het grote litteken van de darmoperatie is nog goed zichtbaar. Er naast hangt de stoma. Ook geen ding waarmee je in een zwembroek trots over het strand loopt. Verder die verrekte pukkels en (terugkomende) puisten tengevolge van de verminderde weerstand. Nee, geen fraai beeld. Daar bovenop komt dan het steeds duidelijk wordende besef dat mijn situatie niet een tijdelijk ongemak is. Het zal in de loop van de jaren alleen maar slechter gaan. En dat kan rap gaan. Tijdens de op 14 april gehouden lotgenoten bijeenkomst merkte een internist trots op dat de gemiddelde levensverwachting van Kahlerpatiënten de afgelopen 10 jaren was gestegen van 4 naar 8 jaren!!.... Nou, het kan dan een verbetering van 100% zijn, maar hij kreeg daarvoor de handen niet op elkaar. Gemiddeld 8 jaren! Ik heb er nu al één jaar opzitten. Met een beetje pech haal ik de 60 jaren niet.
Vervolgens zie ik Mark en Jasper lopen. 't Zijn inmiddels grote knapen van 15 en 16 jaar. Grote en lieve jongens die hun Pa en Ma nog niet kunnen missen. Elke dag blijkt weer dat ze ons nog enorm nodig hebben. Gelukkig maar. Wij hen ook! Die jongens zijn één van de belangrijkste doelen die ons 'op de been' houden. Eerst de jongens maatschappelijk en sociaal op een stabiele plek. Dan zien we wel verder.
Ja, jongens en meisjes. Zo pieker ik er wat af. Over het algemeen kan ik er goed mee overweg. Ik loop er ook weer niet de hele dag aan te denken en m'n werk geeft daarvoor ook de nodige afleiding. Ik denk dat velen, afgezien van mijn lopen, niets bijzonders aan mij waarnemen. Vaak wordt tegen mij gezegd: "Goh, knap hoor dat je er zo mee om kunt gaan".
Maar je hebt het zojuist gelezen: Het is niet altijd wat het lijkt.
En dan nog Marlies! Haar situatie is onveranderd slecht. Ook Marlies probeert gewoon haar ding te doen. Niet stilzitten, maar doorgaan. Met beperkingen en pijn, maar tóch doen. Daardoor maakt zij de indruk dat het allemaal wel meevalt.
Maar bij haar geldt zeker hetzelfde: Het is niet altijd wat het lijkt!
Maar bij haar geldt zeker hetzelfde: Het is niet altijd wat het lijkt!
Dit is het knokken meer dan waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten