Krolse kikker

             
Het is al weken prachtig zonnig weer en op vrije momenten genieten we er volop van. Lekker in een gemakkelijke tuinstoel in onze tuin met een kop koffie, thee of afhankelijk van het tijdstip en de klussen zijn gedaan iets wat van druiven wordt gemaakt. En een leuke bijkomstigheid van deze tijd is, dat alle dieren bijzonder actief zijn met het zorgen voor nageslacht. In het nestkastje aan onze schuur woont een koolmezenfamilie. Vader en moeder koolmees maken heel wat vlieguren om hun hongerige kroost van rupsen te voorzien. En omdat alle tuinen aan elkaar grenzen is het een bijzonder druk luchtverkeer van verschillende vogels die hun jongen voeden. Leuk om te zien.

Maar, naast vogels zijn natuurlijk ook andere dieren bezig om te proberen hun soort in stand te houden.
Zo hebben onze buren een vijver in hun tuin. Wij ook, maar die van onze buren is een stuk groter. We er hebben er beiden enkele vissen in. Maar onze buren hebben nog iets extra's, namelijk: EEN GROENE KIKKER!!
Groene kikkers zijn leuke diertjes die het leuk doen bij een vijver. Het maakt een vijver compleet. Waterlelie, vissen en een kikker. Dan heb je een echte vijver.
In tegenstelling tot andere soorten hebben groene kikkers een opvallende eigenschap. Ze kwaken in de paringsperiode. En niet zomaar kwaken. Heeeel erg hard kwaken kunnen die beesten.
Ik schrijf hier 'beesten', maar in deze situatie is het slechts één groene kikker die ons, wij en de buren, al ruim een week uit onze slaap houdt met z'n gekwaak. Dat beest kwaakt niet van 09.00 uur tot 17.00 uur, dus alleen tijdens kantoortijd, maar 24 uren per etmaal!
Daarbij is de vijver redelijk dicht bij onze slaapkamers gesitueerd, dus 's nachts lijkt het alsof er een eend bij het raam zit. Zo hard kwaakt dat beest.

Ik dacht dat het een zogenaamde brulkikker betrof, want die staan er om bekend dat ze behoorlijk luidruchtig kunnen zijn. Maar nee, het is een gewone volwassen groene kikker van 6 á 7 centimeter.
Maandag 8 mei jl. vonden we het mooi geweest met dat gekwaak. We werden er helemaal gek van en daarbij waren we hard toe aan een ongestoorde nachtrust.
Zondag had m'n buur al een vangpoging gedaan, maar het lukte hem niet om Kermit te pakken te krijgen. Nu zou ik een poging doen. Ik besloot tot een andere tactiek, namelijk door die decibelterrorist in z'n eigen habitat op te jagen. De vijver in dus.
Nou, dat bleek niet zo'n goed idee, want daarvoor was de vijver te groot. Kermit kon nog alle kanten op en op sommige momenten kon ik z'n schaterlach zelfs horen. Dat werkte dus niet.
We hebben'em nog steeds niet te pakken.

Maar zaterdag wordt dat anders. We hebben besloten om de vijver leeg te pompen. Haha! Dan kan Kermit geen kant meer op en is'ie voor ons.
Nee, hij gaat niet in de GFT-bak, maar in een vijver ver buiten Enschede.

Terwijl ik daar aan het zoeken ben, zat Kermit alweer aan de andere kant. Die beesten kunnen verdorie goed onder water zwemmen.