Mijn ontslag uit het ziekenhuis is nu alweer ruim een week geleden. Zoals ik in mijn vorige blog schreef, verliep die 'nieuwe' start niet helemaal vlekkeloos. De dagen na mijn ontslag bleef ik last houden van een vreemde vorm van vermoeidheid. Tot zaterdag jl. Vanaf die dag gaat het opeens een stuk beter. Ik voel me fitter en heb meer energie om dingen te doen. Maar, het is duidelijk nog niet op het oude niveau. Na een relatief lichte fysieke inspanning (straatje vegen, een wandelingetje of een kleine fietstocht), voel ik mij al vermoeid en moet ik even rusten.
Dit is natuurlijk niet vreemd. Het hoort allemaal bij de te verwachten bijwerkingen van de therapie.
Maar verder gaat het prima! Mijn bloed is vandaag weer onderzocht en de trombocyten en al die andere cyten waren op het gewenste niveau. Uitsteekbaar dus!
Woensdag 24 januari a.s. wordt het onderhoudsschema voor de komende maanden bepaald. Aan het begin van dat schema moet ik ook weer het hele circus van onderzoeken ondergaan. Dus weer een beenmergpunctie, uitgebreid bloedonderzoek en een botscan van m'n complete skelet. Met dit onderzoek wordt ook de werking van de afgelopen therapie bepaald en zal het tevens fungeren als een 0-meting voor de komende jaren. Hopelijk is de kahler erg geschrokken van de therapie en is'ie behoorlijk teruggedrongen. Om die situatie zolang mogelijk zo te houden zal ik als onderhoud het nieuwe medicijn 'Velcade' oftewel Bortezomib (medische term) in een nog nader te bepalen regelmaat toegediend krijgen. Hopelijk leef ik daarmee nog lang en gelukkig :):)
Marlies:
Het blijft tobben met de situatie van Marlies. Haar situatie is nog steeds niet gewijzigd. Nog steeds een onverminderd pijnlijk strak gevoel rond het operatiegebied. Deze situatie heeft inmiddels een punt bereikt waarop het voor Marlies ondraaglijk begint te worden. Morgen en 15 januari a.s zullen wij deze situatie (nogmaals) met haar behandelend verpleegkundige en arts bespreken. Haar situatie is in dit opzicht overduidelijk. Zoals het nu is, is het voor haar niet langer vol te houden. Er dient nu actie te worden ondernomen! Maar............wat??? Hopelijk heeft haar behandelend chirurg de afgelopen dagen, tussen de kalkoen en de champagne, een helder moment gehad en heeft'ie misschien een oplossing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten