27 okt 2011

Schouderblad

          
En het leven kabbelt voort. Dit klinkt saai, maar is het zeker niet.! Er gebeurt namelijk van alles. Zowel in positieve als in min of meer negatieve zin. Thuis, met onze jongens, binnen onze (sociale) omgeving, op m'n werk en.....in Europa. Allemaal zaken die de Ten Voordetjes in meer en mindere mate behoorlijk bezig houden. We vervelen ons geen minuut. Ik denk dat het bij u niet anders is. Misschien is de bovengenoemde volgorde bij u anders of zitten er andere zaken bij. Maar het zal ongetwijfeld herkenbaar zijn.
Maar, wij voelen ons gelukkig uitstekend en daardoor kunnen wij ons binnen deze 'hectiek van de dag' goed handhaven.

En zo is het deze maand alweer een jaar geleden dat ik m'n 2e autologe stamceltherapie heb ondergaan. Ik schrijf hier 'alwéér', maar ik kan beter zeggen 'slechts' een jaar. Want ik wil vanzelfsprekend nog vele jaren verder.
Afgaand op hoe ik mij het afgelopen jaar heb gevoeld en nog steeds voel, gaat het uitstekend en gaan die jaren zeker lukken. De laatste bloeduitslagen kwamen daarmee ook overeen. Maar toch maak ik mij enigszins zorgen.

De laatste weken voel ik een pijnlijke plek in de omgeving van m'n rechterschouderblad. 't Is maar een klein plekje, maar als ik er op druk veroorzaakt dat grote pijn. Tijdens sommige bewegingen met m'n rechterarm voel ik ongeveer dezelfde stekende pijn. Niet fijn. Ik houd namelijk helemaal niet van pijn!
Onder non-kahleromstandigheden denk je hierbij aan een of andere onschuldige ontsteking of een spierpijntje. Maar ja, ik heb kahler. En dan kan het zomaar een kahlerhaard zijn.
Sinds deze week heb ik de indruk dat het euvel iets afneemt en hoop ik natuurlijk dat het geen kahlerhaard is. Ik wacht nog even de uitslag van m'n gisteren (26/10) ondergane bloedonderzoek af. Misschien geeft die aanleiding om die plek nader te laten onderzoeken. Volgende week weet ik daarover meer.
En als de pijnlijke plek niet binnen redelijke termijn verdwijnt............dan is het ook duidelijk!
    
   

1 opmerking:

Johnny en Bea zei

Jee de tijd vliegt echt voorbij he...is dat echt alweer een jaar geleden...lijkt zo veel korter dat je die stamceltherapie moest ondegaan,maar goed net wat je zegt 't leven "kabbelt" voort...in een voor ons gevoel soms razend tempo.
We kunnen ons voorstellen dat zo'n pijnlijke plek bij jou/jullie heel andere gevoelens oproept en dat het best weer wat spanning geeft ,we zullen voor je duimen dat het gewoon spierpijn is door wie weet veelvuldig achter de pc vertoeven of door iets anders onschuldigs en dat het snel weer verder af gaat nemen.
Sterkte dus en toi toi toi hoor