Jan's aanstaande hersteloperatie en Marlies

De hersteloperatie:
Maandag 8 oktober 2007 gaat het eindelijk gebeuren. Dan word ik geopereerd in het MST en zal m'n stoma worden verwijderd. De darmdelen worden dan weer aan elkaar genaaid. Ik was in de veronderstelling dat ik een dag vóór de operatie zou worden opgenomen, maar dat is niet het geval. Op 8 oktober moet ik mij op het ziekenhuis melden om vervolgens meteen geopereerd te worden. Lekker snel allemaal. Vervolgens lig ik die week in het hospitaal, maar met een beetje mazzel en inzet mijnerzijds hoop ik vrijdag weer naar huis te kunnen. Ben ik op de verjaardag van Mark (13/10) weer thuis........hoop ik.
Eindelijk is m'n afvoerkanaal dan weer in zijn oude glorie hersteld. Er gaat toch niets boven een normale stoelgang! Toch heb ik de periode met een stoma niet als een handicap of iets vreselijks ervaren. Nee, er valt goed mee te leven. Maar het is net als met een bril. Het is handig en uitermate functioneel, maar zonder is natuurlijk altijd beter. Daarnaast wordt m'n navelbreuk (ja, die heb ik ook nog) ook meteen gerepareerd.
Tegen de operatie zie ik niet op. Daar merk ik toch niets van. Eigenlijk is het nog heerlijk ook. Ik krijg volledige narcose en ga lekker dromen. De operatie duurt ongeveer anderhalf uur, maar in mijn beleving word ik een seconde na de narcose alweer wakker en is het karwei geklaard. Natuurlijk hoop ik dat ik, net als de vorige twee keer, geen enkele last heb van de narcose. Want dan is het nog heerlijk nadommelen. Heeeeerlijk man!
De volgende dag een bord bruine bonen om te kijken of binnen alles luchtdicht zit en daarna, wat mij betreft, op 't hoes an. :)

Marlies:
Tja, Marlies... Chirurgen, anesthesisten, fysiotherapeuten, pijnspecialisten, huisarts, magnetiseur, acupuncturist, nog enkele anti-pijntherapieën, verschillende medicijnen en speciale zalf, ontspanningsoefeningen, zwemmen en wandelen. Niets heeft tot nu toe echt goed geholpen.
Neem een pijntabel van 0 naar 10. 0 = geen pijn en 10 = maximale pijnbeleving. Marlies zit nu (24 uren per dag!) tussen de 7 en 8! Daar is eigenlijk niet mee te leven, maar Marlies heeft helaas geen keus. Het is voor haar bijna niet meer vol te houden en dat begint zo langzamerhand zijn tol te eisen. Haar sterke karakter en doorzettingsvermogen houden haar nog op de been.....nog wel gelukkig.
Ik denk dat velen die haar goed kennen en dit nu lezen misschien enigszins verbaasd zijn.
"Goh, het is aan haar niet te merken dat het zo erg is".
Nee, dat is het ook niet. Dat doet zij bewust niet. Ze is geen klager en wil met haar sores niet te koop lopen. Daarbij vindt Marlies dat, wat zij ook doet, de pijn hetzelfde blijft. "Dan kan ik net zo goed mijn ding blijven doen. Piekeren en stilzitten lost ook niets op".
Daarbij wordt zij ook nog geplaagd door een vervelende ontsteking ergens in haar kaak-/neusholten. Ze is al drie keer op die plaatsen door een KNO-arts gespoeld, maar de ontsteking en het 'verkouden zijn' blijft aanhouden. De KNO-arts piekerde zich suf, maar moest in deze situatie bekennen de oorzaak (ook) niet te weten: "Geen idee wat daar aan de hand is".
Dus dát heeft Marlies er ook nog bij!!
Al met al geen vrolijke boel voor Marlies. En waar het eindigt??? Geen idee!
En juist die onzekerheid is het derde grote probleem waar Marlies mee worstelt.
"Moet ik in deze situatie mijn leven slijten?!"..................
Wie écht dé oplossing voor deze problemen weet, mag ons mailen, bellen of langskomen......24 uren per dag!