Woensdagmorgen 6 februari te 10.30 uur ging de telefoon. De afdeling 'opname' van het Martini-ziekenhuis. "Goedemorgen mevrouw ten Voorde. De plastische chirurg heeft liever dat u vandaag al wordt opgenomen in plaats van morgenvroeg. Kunt u rond 16.00 uur bij ons zijn? ".
We waren het helemaal met de plastisch chirurg eens en hoefden daar niet lang over na te denken. Omstreeks 14.15 uur startten we de auto en reden gespannen, maar hoopvol over een goede afloop richting Grönin'g .
Het is nu zondag 10 februari en de operatie is alweer bijna drie dagen geleden. Na een 6 uren durende operatie belde de plastisch chirurg en vertelde mij dat Marlies zojuist uit de operatiekamer was gereden en dat de operatie (technisch gezien) succesvol was verlopen.
De plastisch chirurg was veel verklevingen van borst- en zelfs spierweefsel tegen gekomen en weer losgemaakt. Daarnaast had zij veel littekenweefsel verwijderd. Het gevoel wat Marlies al die tijd had, dat alles rond haar borst vast en te strak zat, bleek dus te kloppen.
"Ik denk dat uw vrouw hier erg van zal opknappen", sloot de chirurg af met haar uitleg over de operatie.
Of de operatie ook het gewenste effect, het wegnemen van de vreselijke pijn, zal opleveren, zal op z'n vroegst na ongeveer een week, wanneer de pijn van de operatie redelijk is afgenomen, blijken.
Technisch gezien dus een succes, maar het blijft voor ons voorlopig nog even spannend.
De eerste twee dagen werd de pijn bestreden met morfine welke via een zeer dun infuus direct bij de zenuwbaan in de rug werd toegediend. Maar vanaf gisteren, zaterdag 9/2, is die comfortabele luxe haar afgenomen en moeten een paar paracetamollen die functie overnemen. Dat is toch wel even wennen. Daarbij moest ze ook al enkele keren naast het bed staan. Topsport voor Marlies. En dat doet ze al jaren niet meer, dus was ze elke keer helemaal kapot en.......natuurlijk veel (wond)pijn.
Maar, hoe vervelend ook, dit is volgens het verplegend personeel een normaal beeld bij deze ingrepen. Binnen enkele dagen moet het allemaal beter en pijnlozer gaan. Marlies houdt de moed er gelukkig goed in!
Wanneer de genezing goed doorzet en het wondvocht sterk vermindert, komt ze halverwege volgende week (dinsdag of woensdag) weer thuis.
Marlies kort na de operatie. Blij dat het achter de rug is en uitermate gemotiveerd om weer snel het ziekenhuis te verlaten.Uitslag groot onderzoek:
In vorige blogs had ik enkele uitslagen al verteld. Die waren al vroegtijdig uitgelekt. Maar woensdag 6/2 was de officiële presentatie door m'n internist/hematoloog. In verband met de vervroegde opname van Marlies was de beste (en zeer deskundige!) man bereid mij eerder te ontvangen. Naast de inmiddels bekende goede bloeduitslagen ging het nu om de uitslag van het beenmerg. "Meneer ten Voorde. Het beenmerg ziet er normaal en dus goed uit. Als ik op basis van die uitslag een diagnose zou moeten stellen, zie ik geen kahler". vertelde hij opgewekt.
Hoewel het vertrouwen op een goede uitslag overheerst en ik mij, in overeenstemming met de uitslagen, uitermate goed en steeds fitter voel, vind ik het ophalen van de uitslagen toch altijd spannend. Ik weet dat vroeg of laat het onvermijdelijke moment zal komen dat de uitslagen anders zullen zijn en dat nieuwe behandelingen nodig zijn om mij deze blogs te kunnen laten schrijven.
Maar nu zijn alle uitslagen top. Beter kan in mijn omstandigheden bijna niet. Oké, een remissie (100% afwezigheid van kahler) is nóg beter, maar dat komt na de therapieën die ik heb gehad helaas zelden voor. Maar,... misschien hoor ik uiteindelijk wel bij de groep 'zelden'.
Tja, de toekomst zal het aantonen. Ik ben een realist en ben al uitermate blij met de huidige stand van zaken!
Riool:
Vorige week stond Jasper (onze jongste zoon) boven te douchen. Toen ik op dat moment in de hal liep hoorde ik opeens het geluid van een vreemd onheilspellend gerochel. Ik hoorde dat dit geluid uit de toiletruimte kwam. Toen ik even keek, zag ik uit de gootsteen van het fonteintje zeepbellen borrelen. Deze constatering maakte voor mij twee zaken duidelijk:
Dan maar heet water en een pak soda. Als ik dat nu eens een paar uren laat intrekken cq marineren. Dat moet toch helpen dacht ik...........Niet dus!
Ondanks het borrelen konden we ogenschijnlijk zonder verdere problemen gewoon gebruik blijven maken van de douche en het toilet. Alles verdween nog keurig in het riool. Dus nog alle tijd om een eenvoudige oplossing te bedenken......
Wat ik niet kon zien was, dat al het douchewater en toiletresultaten zich keurig in het riool aan het opstapelen waren. Dat gaat goed totdat de letterlijke drempel is bereikt.
Die werd sneller bereikt dan ik had gedacht, namelijk op vrijdagmorgen 8/2.
Terwijl ik overwoog om wel of (nog) niet de verzamelput in de tuin bloot te graven, ging Mark (onze oudste zoon) douchen. En ja hoor. Toen kwam de prut over de rand van het benedentoilet en liep met hoge snelheid de hal in. Toe maar! Dat kan ik er echt bij gebruiken. Gatverdegatver. Wat een smeerzooi.
Mark reageerde onmiddellijk en riep: "Pa, ik help je wel even. Ik graaf de verzamelput in de tuin wel bloot en los de verstopping wel op". Natuurlijk hartstikke lief van Mark, maar hij moest naar school en ik wilde rond 13.00 uur vertrekken richting Marlies. Daarbij wilde ik die verstopping niet laten zitten tot de volgende dag.
Een aardige en vakkundige meneer van een rioolreinigingsbedrijf heeft vervolgens het probleem die morgen snel opgelost.
Oorzaak: Wij zijn te schoon! We gebruiken te veel toiletpapier.
Inmiddels hebben we alweer heerlijk gedoucht.
In vorige blogs had ik enkele uitslagen al verteld. Die waren al vroegtijdig uitgelekt. Maar woensdag 6/2 was de officiële presentatie door m'n internist/hematoloog. In verband met de vervroegde opname van Marlies was de beste (en zeer deskundige!) man bereid mij eerder te ontvangen. Naast de inmiddels bekende goede bloeduitslagen ging het nu om de uitslag van het beenmerg. "Meneer ten Voorde. Het beenmerg ziet er normaal en dus goed uit. Als ik op basis van die uitslag een diagnose zou moeten stellen, zie ik geen kahler". vertelde hij opgewekt.
Hoewel het vertrouwen op een goede uitslag overheerst en ik mij, in overeenstemming met de uitslagen, uitermate goed en steeds fitter voel, vind ik het ophalen van de uitslagen toch altijd spannend. Ik weet dat vroeg of laat het onvermijdelijke moment zal komen dat de uitslagen anders zullen zijn en dat nieuwe behandelingen nodig zijn om mij deze blogs te kunnen laten schrijven.
Maar nu zijn alle uitslagen top. Beter kan in mijn omstandigheden bijna niet. Oké, een remissie (100% afwezigheid van kahler) is nóg beter, maar dat komt na de therapieën die ik heb gehad helaas zelden voor. Maar,... misschien hoor ik uiteindelijk wel bij de groep 'zelden'.
Tja, de toekomst zal het aantonen. Ik ben een realist en ben al uitermate blij met de huidige stand van zaken!
Riool:
Vorige week stond Jasper (onze jongste zoon) boven te douchen. Toen ik op dat moment in de hal liep hoorde ik opeens het geluid van een vreemd onheilspellend gerochel. Ik hoorde dat dit geluid uit de toiletruimte kwam. Toen ik even keek, zag ik uit de gootsteen van het fonteintje zeepbellen borrelen. Deze constatering maakte voor mij twee zaken duidelijk:
- Jasper gebruikt zeep en/of shampoo tijdens het douchen.
- Dit gaat weer geld kosten, want er zit hoogstwaarschijnlijk een verstopping van het riool aan te komen.
Dan maar heet water en een pak soda. Als ik dat nu eens een paar uren laat intrekken cq marineren. Dat moet toch helpen dacht ik...........Niet dus!
Ondanks het borrelen konden we ogenschijnlijk zonder verdere problemen gewoon gebruik blijven maken van de douche en het toilet. Alles verdween nog keurig in het riool. Dus nog alle tijd om een eenvoudige oplossing te bedenken......
Wat ik niet kon zien was, dat al het douchewater en toiletresultaten zich keurig in het riool aan het opstapelen waren. Dat gaat goed totdat de letterlijke drempel is bereikt.
Die werd sneller bereikt dan ik had gedacht, namelijk op vrijdagmorgen 8/2.
Terwijl ik overwoog om wel of (nog) niet de verzamelput in de tuin bloot te graven, ging Mark (onze oudste zoon) douchen. En ja hoor. Toen kwam de prut over de rand van het benedentoilet en liep met hoge snelheid de hal in. Toe maar! Dat kan ik er echt bij gebruiken. Gatverdegatver. Wat een smeerzooi.
Mark reageerde onmiddellijk en riep: "Pa, ik help je wel even. Ik graaf de verzamelput in de tuin wel bloot en los de verstopping wel op". Natuurlijk hartstikke lief van Mark, maar hij moest naar school en ik wilde rond 13.00 uur vertrekken richting Marlies. Daarbij wilde ik die verstopping niet laten zitten tot de volgende dag.
Een aardige en vakkundige meneer van een rioolreinigingsbedrijf heeft vervolgens het probleem die morgen snel opgelost.
Oorzaak: Wij zijn te schoon! We gebruiken te veel toiletpapier.
Inmiddels hebben we alweer heerlijk gedoucht.
Volgende blog:
Zondag 17 februari a.s. komt er weer een nieuwe blog.
Zondag 17 februari a.s. komt er weer een nieuwe blog.
1 opmerking:
Hallo,
wat een positief nieuws lees ik!
Super zeg!
Voor Marlies hoop ik dat de genezing snel en voorspoedig verloopt en dat ze dus heerlijk het voorjaar in kan gaan!
En Jan, als de berichten zo blijven dan ben je dus zeker een van de groep "zelden"! Super!!
Liefs van Jacomijn
Een reactie posten