Weer thuis en dagvaarding

Weer thuis:
In de vorige blog vertelde ik dat de operatie van Marlies goed was verlopen, de genezing voorspoedig verliep en dat Marlies hoogstwaarschijnlijk dinsdag 12 of woensdag 13 februari thuis zou komen.
Deze prognose sta ik op maandagmorgen in geuren en kleuren aan mijn collega's te vertellen, belt Marlies mij op m'n GSM: "Kom me maar halen. Ik mag vandaag al naar huis!".
De plastisch chirurg was langs geweest en had besloten dat de laatste twee drains er uit konden. Daarmee waren alle snoeren, slangen en andere ziekenhuisbindende zaken verwijderd. Marlies voelde zich in relatie tot de omstandigheden uitstekend en de operatiewonden zagen er prima uit. Dus: inpakken en wegwezen.
We zijn nu alweer bijna een week verder en het gaat redelijk goed met Marlies.....Redelijk, dus niet top?! Nee, helaas niet. De operatiewonden zijn nog erg gevoelig en het geheel doet bij het bewegen nog pijn. Vooral bij het stofzuigen, raamlappen en verschonen van de bedden, valt het haar toch nog erg tegen..........................Nee, dit laatste is natuurlijk flauwe kul.
Maar dat de operatiewonden nog pijnlijk cq gevoelig zijn, is helaas nog wel het geval. Ook wel enigszins begrijpelijk zo kort na de operatie. De wonden zijn nog niet volledig genezen. Daarnaast voelt zij ook een enorme jeuk op die plekken. Jeuk en pijn trekken gezamenlijk op zal ik maar zeggen.
Hoewel een jeukende wond op zich een goed teken is, want dan is de genezing voortvarend bezig, is het ook weer een erg vervelend gevoel. Jeuk kan erger zijn dan pijn en krabben is, in verband met het gevaar voor het openkrabben van de wonden, niet mogelijk.
Of de doelstelling van deze operatie, het wegnemen van de pijn op haar borst, hiermee bereikt is, moeten we nog even afwachten.

Na thuiskomst heb ik Marlies onmiddellijk haar dierbaarste speeltje gegeven. Voelde ze zich meteen weer helemaal thuis :)

Dagvaarding:
Het gebeurde op woensdag 5 september 2007. Mark kwam thuis en vertelde opgewonden dat hij even op de bromfiets van een kameraad mocht rijden en na 50 meter te hebben gereden al door de politie was gepakt omdat hij geen helm droeg. Daar kreeg hij natuurlijk een bon voor. Maar, daar bleef het alleen niet bij. Ook had Mark geen bromfietsrijbewijs en als klap op de vuurpijl bleek die bromfiets ook nog eens niet verzekerd te zijn. "Eigen schuld, dikke bult. Daar gaat je zakgeld", was m'n nogal boze reactie. Enkele weken later viel er een acceptgiro uit Leeuwarden op de deurmat. De boete á €50,-- voor het rijden zonder helm.....
En het rijden zonder bromfietsrijbewijs en het onverzekerd rijden dan? Met betrekking tot het niet hebben van een bromfietsrijbewijs hebben wij tot heden niets gehoord of gezien. Daarvoor is hij hoogstwaarschijnlijk door de optredende bromsnor gematst. Bleef het rijden zonder WA-verzekering nog over. Maar de maanden verstreken. Sinterklaas kwam en vertrok weer naar Spanje..... Geen post m.b.t. het onverzekerd rijden. De Kerstman en zelfs Prins Carnaval hadden hun pakken alweer bij de stomerij liggen....Nog steeds geen post.
Ja hoor! In januari belde een postbode aan en reikte mij een zgn. 'dagvaarding van een minderjarige verdachte' uit. Mark moet 14 maart a.s. voor de kantonrechter verschijnen voor het onverzekerd rijden. Dat is ruim een half jaar ná de pleegdatum. En waarom moet Mark daarvoor eigenlijk bij een kantonrechter verschijnen.? Het feit is helder en er is geen verschil van mening over de schuldvraag. Ik vermoed dat de kantonrechter en de officier van justitie Mark vermanend willen toespreken zodat hij beseft dat hij een verschrikkelijk feit heeft gepleegd. Vervolgens zal de officier de prijs van deze opvoedingsles bekendmaken en zal de rechter daarmee instemmend de bijeenkomst afhameren.Dat Mark hiervoor een boete krijgt, oké! Helemaal mee eens. Daar leert'ie van. Moet hij zich maar aan de (verkeers)regels houden. Daarin hebben wij in zijn opvoeding voldoende geïnvesteerd. Maar dat de officier en de kantonrechter mij in mijn ouderlijke verantwoordelijkheid aan de kant willen schuiven, laat ik mij niet gebeuren.
En dan ook nog een complete zitting organiseren voor zo'n relatief gering feit. Het mag kennelijk wat kosten. Mark is geen probleemjongere, geen recidiverende verkeerscrimineel, geen structurele spijbelaar enz. Gewoon een normale en gezonde puber die een aan die leeftijd gerelateerd verkeersfeit heeft gepleegd. Niets meer en niets minder. Een boete, oké. Maar toch geen rechtszaak. Kom-nou-zeg!
De brief waarin ik een betoog met deze strekking heb verwoord en tevens heb aangegeven dat wij niet gewend zijn om als verdachte bij een rechtbank te verschijnen en dat graag zo willen houden, is al onderweg. Er zal wel een acceptgiro volgen. Mark is al aan het sparen.

Vrijdag 15/2 jl. zit ik in de woonkamer (lekker weekje vrij gehad) en zie dat er alweer een meneer van TNT-post voor ons huis stopt. Hij belt aan.........Nee hè, het zal toch niet..........Jawel hoor.... WEER EEN DAGVAARDING!!. Deze keer voor Jasper omdat hij (ook in september 2006) zonder bromfietsrijbewijs op een bromfiets van óók een kameraad reed. Jasper kón zelfs geen rijbewijs hebben, want hij was in september nog maar 15.
Het moet verdorie toch niet gekker worden met die knapen!!

Zondag 24 februari a.s. komt er weer een nieuwe blog.