Uitslag echo en wachten op beslissing gemeente

Woensdag 13/11 belde m'n behandelend arts over de uitslag van de echo die was gemaakt van mijn beide halsslagaders. In de rechter halsslagader was een lichte vernauwing te zien. Voor m'n arts geen reden om daar chirurgisch iets mee  te doen. Wel adviseerde hij de extra bloedverdunner te blijven gebruiken. Oké, dat ga ik dan maar doen. Wéér een pilletje (een poedertje in dit geval) erbij!
"Jij eet te weinig", merkte Marlies onlangs op.
"Oh ja? Heb je wel eens goed in die pillendoos gekeken?!", reageerde ik.
Het zijn inmiddels zoveel pillen en poeders per dag, dat ze niet meer in mijn medicijnverdeeldoosje passen.
Maar ach, ik klaag niet, want juist al die pillen hebben ertoe bijgedragen dat ik deze blog kan typen.
En wat het oog betreft gaat het ook beter. Donderdagavond (14/11) zag ik nog enkele vreemde grijze vlekken in mijn gezichtsveld, maar die waren gelukkig niet zo aaneengesloten als bij de eerste drie keren. Ik kon nog langs die vlekken kijken.

Met betrekking tot de in de vorige blogs genoemde verzorgingsunit wil het nog niet echt vlotten. Maandag (11/11) kregen we bezoek van een WMO-consulente. Dat is, gezien de veelal lange wachttijden die in soortgelijke situaties heel normaal zijn, redelijk snel.
Ze kwam de feitelijke situatie bekijken. Zowel om de dringende noodzaak voor mijn verzorging te beoordelen als om te kijken of er mogelijk (goedkopere) alternatieven voor zo'n unit zijn. Met alternatieven bedoelde zij of onze douche zodanig verbouwd kan worden dat deze geschikt wordt voor mindervaliden of dat er elders in ons huis nog mogelijkheden zijn die kunnen worden verbouwd of aangepast zodat deze eventueel ook voldoen aan mijn zorgbehoefte. Ze opperde allerlei 'fantastische' mogelijkheden, maar die kwamen wat ons betreft zelfs niet in de buurt van een goedkoper en reëel alternatief voor zo'n unit.
Alleen al de overlast die zo'n interne verbouwing veroorzaakt en de tijd die hier veelal mee gemoeid is, staat in contrast met het plaatsen van zo'n unit. Binnen een week kan zo'n ding worden geplaatst en de meeste werkzaamheden vinden buiten plaats. Wij zijn er dus al uit. Wij willen zo'n unit. Een alternatief is er volgens ons niet.
Dat de nood met betrekking tot mijn verzorging hoog is, werd haar met dit huisbezoek (ook) duidelijk. Mede daardoor verwacht ik op redelijk korte termijn dat zij hierover een besluit zal nemen.

En verder gaat het zoals het gaat. We hebben thuishulp inmiddels uitgebreid naar 7 dagen per week. Het wassen en aankleden wordt nu elke dag door medewerkers van thuishulp gedaan. Voor Marlies bleek dit een te zware fysieke belasting. Wanneer de unit is geplaatst en de verzorgingsmogelijkheden vele malen beter zijn, gaan we opnieuw bekijken hoeveel thuishulp nog nodig is.

Met betrekking tot mr. kahler valt er niet veel te melden. De situatie lijkt stabiel. Ik heb nog geen klachten gehad die duiden op een of andere kahleractiviteit. De zgn. REP-kuur is afgerond en aansluitend zal een 2e volgen. Daarna zal worden gemeten welk effect deze twee kuren hebben gehad. Dat zal eind december zijn.

We maken een spannende en enerverende tijd door.