Leiden, Sander en 92

Gisteren werd ik voor een reguliere controle weer in Leiden verwacht. Ten gevolge van m'n cauda-complicatie kwam dat er de afgelopen weken even niet van. Maar, nu het weer de goede kant op lijkt te gaan, kon ik die trip weer ondernemen. Vanzelfsprekend reed Marlies. Dat doet en deed zij prima. Zij is een goede en rustige chauffeur! Heerlijk om naast te zitten. Wel vindt zij het vreselijk om in het drukke verkeer rond Amsterdam en vooral Schiphol te rijden. Maar ze doet het dan toch maar. Knap hoor!

Tijdens de controle werden geen bijzonderheden geconstateerd. Alle bloedwaarden zagen er goed uit en ook de Graft versus Host houdt zich rustig. Zodanig zelfs dat het medicijn prednisolon geleidelijk zal worden verminderd. Ik gebruik nu nog 60 mgr. per dag! Door de inname geleidelijk af te bouwen hoop ik per 8/10 dit spul niet meer nodig te hebben. Ik zal dat ongetwijfeld gaan merken, want dan moet ik het doen zonder dit enorme pepmiddel. Dan kom ik fysiek in een situatie die m'n werkelijke conditie en fysieke situatie weergeeft. Dat kan nog gaan tegenvallen. Nou ja, ik zal wel zien.

Na dit bezoek waren we welkom bij huize van der Pol. Sander van der Pol is een kahlercollega en een van m'n blogmaatjes waar ik regelmatig contact mee heb. U ziet een link (Sanders Blog) van zijn bijzonder aan te raden blog aan de linkerzijde van mijn blog staan.
Met Sander gaat het helaas niet goed. Hij schrijft dat ook duidelijk in z'n blog. Het is bijzonder triest dat Sander dit samen met zijn behandelende artsen heeft moeten constateren. Sander heeft jaren geleden ook een allogene stamceltherapie ondergaan. Alleen heeft het bij hem niet het gewenste effect opgeleverd en daarmee viel een mogelijk belangrijke levensverlengend middel af. Dat is natuurlijk zwaar K*! Dat geldt voor iedereen die dit overkomt, maar vooral als het je blogmaatje en kahlercollega betreft en daarbij weet dat het een bijzonder fijn en oprecht mens betreft.
Gisteren gingen Marlies en ik dus even bij Sander en Els langs. Hem 'live' zien om te kijken hoe het met hem gaat, hem een hand geven en hem bijzonder veel sterkte en nog een bijzonder fijne tijd samen met Els wensen.

Een foto van  2 jaren geleden, maar nog nog bijzonder
actueel!

Tja, en dan heel wat anders. M'n moeder is vandaag jarig. Zij heeft de gezegende leeftijd van 92 jaar bereikt. Prachtig! Dat gaan we vanavond tijdens een etentje in haar verzorgingshuis met al haar kinderen (5) vieren. Eigenlijk mag ik daar, in verband met mijn vatbaarheid voor infecties e.d. nog niet bij zijn. Maar dat doe ik toch! Bij zo'n leeftijd moet je dat niet uitstellen. Maar ik zal goed opletten. Als ik een virus of bacterie zie aankomen, zal ik op tijd bukken :)