Een enerverende dag

In m'n vorige blog had ik het al aangegeven. Vandaag ben ik op de afdeling urologie getraind om zelf m'n blaas te kunnen legen. Het was een bijzonder enerverende dag!

Volgens afspraak meldde ik mij samen met Marlies om 09.00 uur op die afdeling. Tijdens de vriendelijke ontvangst werd er al meteen koffie geserveerd. Kijk! Daar maak je indruk mee bij de Ten Voordetjes. Want daar zijn wij gek op. Een lekkere kop koffie!
Na het verwijderen van de permanente katheter zat er de eerste uren niets anders op dan veel drinken en wachten wat er zou gebeuren: wel of geen natuurlijke aandrang om te plassen. Dat waren spannende uren kan ik u zeggen!
Maar, ondanks een blaasinhoud van bijna 500 cc kwam die natuurlijke aandrang niet. Vanzelfsprekend had ik het graag anders gezien. Dat snapt iedereen. Maar gezien dit feit was nu dus het moment aangebroken om over te schakelen naar plan B. Het trainen om zelfstandig m'n blaas te kunnen legen.

Onder begeleiding van een hiervoor opgeleide verpleegkundige mocht ik de handelingen meteen zelf uitvoeren en dat ging eigenlijk meteen al goed. Maar,.........hierbij werd ik door haar nog wel op belangrijke momenten geholpen. Cruciaal hierbij was dat zij mij hielp op het moment dat ik moest gaan staan! Want bij deze handelingen is een staande positie erg belangrijk.

De tweede keer was het de bedoeling dat ik alles zonder haar hulp zou doen. En daarbij liep ik tegen een confronterende beperking op. Het lukte mij niet om vanuit een zithouding te gaan staan en daarbij tegelijk de handelingen te verrichten die voor het katheteriseren noodzakelijk zijn. Ik mis nog de kracht in m'n benen om zonder hulp van mijn beide armen te gaan staan. Wat ik ook probeerde. Het lukte voor geen meter!
Dat ik juist tijdens deze training tegen deze beperking aanliep, was voor mij behoorlijk confronterend kan ik u zeggen. Ik had het er behoorlijk moeilijk mee. Ik zag al gebeuren dat ik tóch weer met een permanente katheter de afdeling zou moeten verlaten.

DAT WILDE IK DUS NIET EN ZAL OOK NIET GEBEUREN!

Nadenkend over een mogelijk alternatief, bijvoorbeeld liggend op een bed, kwam de betreffende verpleegkundige met een uitermate simpel en goed ander idee! Wat een schat!
Vanuit een zithouding zonder hulp van m'n armen opstaan wil nog niet, maar de kracht in m'n benen is inmiddels wel weer zodanig dat ik, leunend met m'n rug tegen een muur, goed en stevig kan blijven staan. Vanuit die positie lukte het mij om geheel zelfstandig een geslaagde katheterisatie uit te voeren. Dat is het dus. Leunend tegen een muur en Ten Voorde kan zich zonder hulp hiermee redden!

Marlies wil mij natuurlijk overal mee helpen, maar dat is nu juist niet mijn bedoeling. Ik wil dit soort zaken helemaal zelf kunnen doen. En gelukkig is mij dat dus gelukt. De handeling op zich is simpel en goed uit te voeren. Een handigheidje wat je zo onder de knie hebt.
Pffff, wat een opluchting. Ik ben in ieder geval van een permanente katheter verlost en ik heb een klein stapje richting zelfstandigheid in mijn verzorging gezet.