Langzaam beter

Sinds vorige week donderdag (4/7) is er een keerpunt in m'n situatie. Toen ik die dag ervoor koorts kreeg, stond ik die donderdagmorgen, in relatie tot de weken ervoor, veel fitter op. U hebt het in mijn vorige blog gelezen. Die situatie is tot heden ongewijzigd gebleven. Ik heb 'in relatie tot de weken ervoor' onderstreept, om duidelijk aan te geven dat zowel mijn conditie als alle andere zaken nog lang niet op het oude niveau zijn.

Maar, de stijgende lijn is onmiskenbaar ingezet! Ook de pijn in m'n bekken en heupen is op sommige momenten zodanig gering of zelfs geheel afwezig, dat het lopen daardoor ook beter gaat. En als ik dat trombosebeen nu niet had, dan ging het allemaal nóg beter!! Want lopen met zo'n steunkous is niet echt mijn ding moet ik zeggen. Die kous zit erg strak en daardoor buigt'ie bij het knietje niet zo soepel. Er-rug vervelend is dat. Maar ach, met een beetje mazzel hoef ik die steunkous slechts 2 jaren te dragen.......2 JAREN!! En voor sommige geluksvogels is dat zelfs niet voldoende en mogen ze hun hele verdere leven met zo'n kous lopen strompelen! Nou, mag ik voor deze hoofdprijs bedanken??!

En dan m'n lieve Marliesje. Die is er maar druk mee. Naast het huishouden staat zij, waar nodig, in alles voor mij klaar. Maar nu de pijn in m'n bekken wat minder lijkt te worden, hoop ik minder van haar afhankelijk te worden, waardoor ik haar kan ontlasten en sommige huishoudtaken van haar kan overnemen. Zoals het uit de brievenbus halen van de krant, zelf koffie zetten en het beantwoorden van de telefoon. Dat scheelt toch weer :):)

En ik heb ook alweer gefietst! Het gaat nog niet top, maar het begin is er in ieder geval. Om wat gemakkelijker op en af te stappen gebruik ik een damesfiets. De afstanden zijn nog beperkt want m'n conditie is nul! Maar de afstand van ons huis naar het ziekenhuis is goed te doen. En dat scheelt weer parkeergeld :) :)