Lemelerberg en Specht

Omdat ik drie dagen per week werk, houd ik dus twee werkdagen over voor andere zaken. Heerlijk is dat!
Hierdoor ben ik in staat om m'n leuke werk royaal te combineren met leuke ontspanning. Wandelen of fietsen bijvoorbeeld. Dat doen we namelijk graag en het is ook nog hartstikke gezond! Ik vermoed dat de pijn in m'n linkerbeen (daar heb je m'n been weer) mede is verdwenen door veel te lopen en te bewegen. Ondanks de pijnscheuten gewoon doorlopen. Ik ben ervan overtuigd dat het bij mij heeft gewerkt.
We nemen ons voor om er minimaal 1 dag per week op uit te trekken. Voorafgaand aan onze tocht gaan we dan in de buurt van het startpunt lunchen of brunchen. Een culinair bezinningsmoment voordat de Ten Voordetjes op de pedalen gaan of de veters strikken.

Zo ook afgelopen woensdag 21/11. Het was die dag wat grijzig en fris maar verder wel droog. Prima wandelweer.

M'n broer Wim, u weet wel, m'n broer die zo goed kan fotograferen, tipte ons om eens in de omgeving van de Lemelerberg te gaan wandelen. Hij en zijn vrouw zijn ook een enthousiaste wandelaars.

Dat zwarte poppetje in de verte is Marlies

Nou, dat bleek een goede tip. We hebben al verschillende mooie plekjes gezien, maar dit is toch wel een topper! Een uniek heuvelachtig heide- en stuifzandgebied dat royaal gelardeerd is met prachtige eeuwenoude jeneverbesstruiken.

Woody Woodpecker druk in actie

We waren nog maar net aan onze tocht begonnen toen we het geluid van een hakkende specht hoorden. U hebt het ongetwijfeld ook wel eens gehoord. Dat typisch roffelende geluid. Alsof er een veer in de nek van zo'n specht zit die het mogelijk maakt dat'ie zo snel kan hakken. Als je dit geluid hoort probeer ik te ontdekken waar de specht precies zit. Maar vaak blijkt'ie dan op grote afstand verder in het bos te zitten. Ik zie dan slechts een silhouet van een vogel tegen de stam van een boom. Het is een schuwe vogel die niet graag gezien wil worden.

Maar deze keer hoorden we het geluid opvallend dichtbij. En ja hoor. Pal naast ons op nog geen 10 meter afstand was'ie druk bezig. We konden'em duidelijk zien zitten. Ondanks dat wij stil bleven staan, bleef Woody met z'n snavel in de weer. We zagen de stukjes bast alle kanten op spatten..
Nou, dat is toch wel een bijzondere ontmoeting. Zoals u ziet kon ik er zelfs een foto van maken.
Het bleek een grote bonte specht te zijn.