Bij ons, Jan en Marlies ten Voorde, werd in 2006 kanker geconstateerd. Bij Jan de ziekte 'Kahler'(beenmergkanker) en bij Marlies voor de 3e keer borstkanker. In deze weblog beschrijven wij het ziekteverloop, de (ziekenhuis)behandelingen- en het genezingsproces. Indien u na het lezen wilt reageren kan dat via het emailadres: reactie@tenvoorde.me
19 jul 2011
Krekel
Enkele maanden geleden (12/5) schreef ik over een hitsige groene kikker die met zijn irritante gekwaak zo tekeer ging dat hij 's nachts niet alleen ons, maar ook onze buren de nachtrust verstoorde. Als u wilt, kunt u die blog (nogmaals) lezen door hier te klikken.
Nou, dat was wat. En het bleek nog niet zo simpel om die hitsige Kermit te pakken te krijgen. Uiteindelijk is het toch gelukt en hebben we Kermit levenslang verbannen naar een verwegvijver aan de rand van Enschede.
Heerlijk, eindelijk (nacht)rust.............
Maar, sinds kort zit er in de tuin van onze buren een andere plaaggeest. EEN KREKEL!!
En niet zomaar een krekeltje. Nee, volgens Marlies is het een behoorlijk grote. Marlies zegt dat ook deze krekel zich, net als die kikker, niet aan de geldende geluidsbepalingen houdt. Ook hét krekelt bijna 24 uren per dag. Marlies vindt het vooral 's nachts irritant. Ze kan er moeilijk door in slaap komen. Fijn die natuur. Echt genieten!!
Ik noem hier telkens Marlies, want ik heb er geen last van. Nee, het is niet zo dat ik het geluid van een krekel goed kan verdragen. Ik kan het krekelbeest namelijk niet horen! Voor zover ik kan nagaan hoor ik alle geluiden, maar de krekelsound niet! Ook niet een beetje. He-le-maal niets!
Vorige week zondag, 10/7, liepen we over de Posbank en kwamen we over een veld met honderden luid krekelende krekels.
"Moet je die krekels eens horen", zei Marlies tegen mij.
"Welke krekels ? Ik hoor geen krekels", antwoordde ik verbaasd.
"HOOR JE GEEN KREKELS???" Nou, dan ben je behoorlijk doof zeg!", reageerde Marlies.
Op dat moment besefte ik dat die thalidomide bij mij niet alleen toenemende neuropathie heeft veroorzaakt, maar hoogstwaarschijnlijk ook een deel van m'n gehoorzenuw heeft aangetast.
Vóór het gebruik van die thalidomide hoorde ik ze namelijk wel! Nu dus helemaal niet meer. Precies voor de geluidstrillingen van de krekelsound is mijn gehoorzenuw ongevoelig geworden. Zo dood als een pier.
Dat is natuurlijk niet zo mooi, maar het komt nu wel goed van pas. Ik slaap als een roos. Wat mij betreft mag die krekel blijven zitten.
Marlies slaapt nu met gele oordopjes. :):)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Zo zie je, dat de één geniet van natuurgeluiden en de ander niet.
Bij mij zijn dat soort natuurgeluiden heerlijk rustgevend en ik hou er van.
Een reactie posten