Uitgesteld, neuropathie en heftige week

                    
Uitgesteld en neuropathie
Trouwe lezers verwachten hoogstwaarschijnlijk dat deze blog zal gaan over het in m'n vorige blog aangekondigde fietsavontuur met Mark&Jasper. Maar helaas, we hebben dit in verband met de slechte weersvoorspelling uitgesteld. Met name voor vrijdag 24/6 en de daarop volgende zaterdag vonden wij de voorspellingen te slecht. En dat bleek ook. Veel buien, koud en harde wind. Ik vond het risico van een verregende fietstocht te groot. We hebben besloten om in het weekeinde van 22/7 een nieuwe poging te proberen. We hebben er alledrie veel zin in!

En hoe is het verder?
Met onze gezondheid gaat het gelukkig onverminderd goed. Wij voelen ons prima en spijs en drank smaken uitstekend. Dat is veelal een goede graadmeter.
Wel ben ik, in verband met toenemende neurothapie aan m'n voeten, tijdelijk gestopt met het onderhoudsmedicijn Thalidomide. De neuropathie veroorzaakte een toenemend 'opgekrulde sok-gevoel' aan m'n voetzolen. Ik had dat gevoel al enigszins in m'n linker maat 46, maar het begon nu behoorlijk toe te nemen en daarbij kreeg ik het nu ook in m'n rechter voet. Het is niet pijnlijk. Alleen dat rare gevoel. Gelukkig is de voetfunctie niet aangetast en kan ik dus normaal blijven lopen.
Komende week even met m'n contactpersoon op het hospitaal (Tineke Duyts) overleggen hoe we nu verder gaan.

Heftige week:
Hoe ontspannen het bovenstaande ook klinkt, we zitten in een heftige tijd!
Gisteren kregen we bericht dat de oudste broer van Marlies (Frank) is overleden. 60 is'ie geworden.

Frank. 3 juli 2010

Frank was al enkele maanden ernstig ziek. Maar ondanks die situatie slaagde hij er samen met z'n artsen in om nog zaken te ondernemen en enigszins van het leven te 'genieten'. Maar hij kon helaas niet voorkomen dat het elke maand iets minder ging, met z'n overlijden als uiteindelijk resultaat.

Doodgaan hoort bij het leven. Maar als het één van de ouders, broer of zus betreft, heeft het toch een behoorlijke impact. De vader van Marlies was in 1982 al overleden. Nu moet de moeder van Marlies ook haar oudste zoon missen. Zo hoort dat eigenlijk niet te gaan. Kinderen dienen hun ouders te overleven! Helaas is het Frank niet gelukt..
                 
En daar bleef het deze week niet bij.
Vrijdag 1/7 kregen Mark&Jasper te horen dat een goede vriend van hen uit het leven is gestapt. Ogenschijnlijk zonder enige aanleiding had hij hiertoe besloten. Onbegrijpelijk! Althans, niemand in z'n directe omgeving had dit zien aankomen en kunnen ook nu nog steeds geen signalen bedenken die daar enigszins op duiden.
Nou, dan is zo'n bericht een emotionele klap van jewelste kan ik u zeggen!. Mark&Jasper zijn er, begrijpelijk, kapot van!
Maar wij ook!. We kennen hem goed. We zagen en spraken hem regelmatig. Een grote vent met het hart op de goede plek. Een bijzonder sociale en attente jongen. Hij heeft een tijdje gewerkt bij ons favoriete café in Enschede. Als wij bij mooi weer plaatsnamen op het terras, kwam Peter (want zo heet'ie) met onze gebruikelijke drankjes al aanlopen. Als hij dienst had hoefden wij geen bestelling te plaatsen. Peter wist wat wij dronken en bracht het uit eigen beweging naar ons toe. Het eerste rondje was steevast van hem. `Proost!` zei hij dan met een brede glimlach. Dat was Peter!
Je kunt je niet voorstellen dat zo´n jongen het niet meer ziet zitten.
22 jaar en dan zo'n onomkeerbaar besluit. Welke nood heeft hem daartoe gebracht? Verschrikkelijk!
Hopelijk komt daar binnenkort een antwoord op. Ik hoop het vooral voor z'n ouders, zus en vriendin.