Sneeuw, Kerstverlichting en Uitslag

Sneeuw:
Het jaar kon bijna niet beter beginnen. Tjonge, wat kan de natuur toch mooi zijn met al dat gekristalliseerde water.
De klimaattop is duidelijk niet voor niets geweest. Het resultaat is nu al meteen te voelen en te zien :)
Eergisteren (zondag 3/1) was het zwart van de wandelaars in de hagelwitte sneeuw. Gisteren 4/1 niet. Daarom zijn wij gisteren gegaan. Heerlijk rustig en prachtige plaatjes.

Kerstverlichting:
En de kerstdagen lijken alweer ver weg. We kijken weken van tevoren naar de feestdagen uit en maken allerlei fantastische plannen. En voor je't in de gaten hebt, is het alweer voorbij. De meeste mensen hebben de versieringen al weer opgeborgen. Zo hier en daar zie ik nog een verdwaalde boom in een huiskamer staan. Maar ook die zullen deze week aan de straat worden gezet of, in geval het een kunstboom betreft, in een doos verdwijnen.

Ook wij hebben de kerstspullen alweer opgeborgen. De meeste versiering was eenvoudig en snel op te bergen. Maar het ontmantelen van onze kunstboom bleek dit jaar toch tegen te vallen.
Dat kwam omdat we deze keer de verlichting er op een andere manier wilden uithalen. We dachten slim te zijn door de boom helemaal uit elkaar te halen, waardoor de verlichting uiteindelijk over zou blijven en dan eenvoudiger op te rollen zou zijn.


Het klopte. De verlichting bleef als laatste over.....Maarrr, die lag nu in een kluwen op de grond. Het waren ook nog twee aparte strengen. Helemaal door elkaar.
Marlies deed nog een serieuze poging om het geheel te ontwarren, maar dat heeft ze na een half uur prutsen toch maar gestaakt. De verwijderingsbijdrage is bij aanschaf al betaald en daar gaan wij nu gebruik van maken! Fot'er met (weg ermee). Kerst 2010 zien we wel weer verder.

Uitslag:
Maar nu toch het belangrijkste van alles. De status quo van m'n kahler oftewel de uitslag van m'n tweemaandelijkse onderzoek.
Het valt mij op dat ik elke keer, wanneer ik voor die uitslag naar het ziekenhuis moet bellen, zenuwachtiger word. Ik heb het gevoel dat de inmiddels vertrouwde stabiele uitslag niet meer zo vanzelfsprekend is. Het gaat al vanaf m'n stamceltherapie (dec. 2006) goed en ik voel mij ook uitstekend. Nergens last van. Maar juist daardoor word ik steeds zenuwachtiger. Het is onvermijdelijk dat de ziekte vroeg of laat in progressie weer zal toeslaan. Die zekerheid, in combinatie met het onbekende moment wanneer dat zal gebeuren, maakt mij zenuwachtig. Zenuwachtig was ik voor deze uitslag en hoogstwaarschijnlijk zal ik zenuwachtiger zijn voor de uitslagen die nog zullen komen.

Vergelijk mijn gevoel met dat van een kandidaat in een tv-quiz waarmee hij/zij een groot geldbedrag kan winnen. In het begin zijn de vragen simpel en het te winnen geldbedrag is nog beperkt. Ook de spanning is nog relatief gering. Maar, wanneer het te winnen cq 'te verliezen' geldbedrag hoger wordt, neemt de spanning bij elke nieuwe vraag flink toe. Je ziet bij elke nieuwe vraag de spanning en onzekerheid bij de kandidaat toenemen. Hij/zij begint zelfs door die spanning te zweten.....Nou, dat gevoel dus.
Er is wel een belangrijk verschil.....Bij mij en al m'n lotgenoten is het niet 'slechts een spelletje'!!

Maar goed. De uitslag dus. Nou, die was gelukkig weer prima. M'n M-proteïne staat nog steeds op 3.
Dit, terwijl het gemeten is met een nieuw en nauwkeuriger apparaat. Dit ding meet beter, waardoor de uitslagen in de meeste gevallen hoger uitvallen. Maar bij mij nog steeds 3. Zeer stabiel dus.
Daarnaast is, op mijn verzoek, ook het cholesterol gemeten. Dat stond helaas niet op 3, maar viel wat hoger uit dan ik in het verleden gewend was. Namelijk 6,3!
Nog net binnen de normale waarden, maar aan de hoge kant. Dat gaan we vanaf nu dus ook in de gaten houden.
Straks bezwijk ik niet aan kahler, maar aan een hart- of herseninfarct. Zo'n spelbreker wil ik natuurlijk niet zijn! :)