Autokraak:
Vandaag, 21/1, stond ik vroeg op om naar m'n werk te gaan. Omstreeks 07.00 uur stond ik gedouched en met keurig gekamde haartjes m'n brood te smeren toen de voordeurbel ging. Dat vond ik vreemd, want wij zijn niet gewend dat er zo vroeg bij ons wordt aangebeld. 12 uren later zou beter passen, maar 07.00 uur 's-morgens is toch wel wat vroeg. Dan moet er dus iets aan de hand zijn. En dat was het ook!
Onze trouwe krantenbezorger had aangebeld. Of Mark ook thuis was. "Ja, die is thuis. Die ligt nog in bed", was mijn enigszins verbaasde antwoord.
"Nou, er is in z'n auto ingebroken", vertelde de krantenjongen met een bedrukte stem en een duidelijk bezorgde blik. Hij kende Mark en wist daardoor welke auto van hem was.
"Potverdorie, wat zeg je me nu!", reageerde ik geschrokken. "INGEBROKEN?!", sprak ik nogmaals verbaasd en met enige stemverheffing.
De attente krantenjongen vertelde nogmaals wat hij had gezien. De ruit van het portier aan de bijrijderskant was vernield en de autoradio was eruit gejat. De klassieke autoradiodiefstal dus.
Ik bedankte de krantenjongen en heb vervolgens Mark geïnformeerd.
Meestal duurt het enige tijd om hem wakker te krijgen, maar deze keer ging het opmerkelijk snel. Mark sprong uit z'n bed en reageerde vervolgens nogal heftig. Hij gebruikte daarbij woorden die wij hem in onze opvoeding pertinent niet hebben geleerd! Het was een mix van Engels en Nederlands vocabulair. Nadrukkelijk ongeschikt om in deze blog te herhalen. Daarbij wenste hij de dader ook nog vreselijke dingen toe die hij (of zij), wanneer daar gevolg aan gegeven zou worden, zeker niet zou overleven.
Het is dus maar goed dat die betreffende dader niet bij Mark z'n auto is blijven wachten, want dan had Mark naast het gebroken glas ook de restanten van die dader moeten opruimen.
Maar, het blijft een zeer vervelende ervaring. Misschien bent u ook eens slachtoffer geweest van een misdrijf en kent u het gevoel. Een gevoel van machteloosheid met daarbij de grote frustratie dat er lieden zijn die niet van andermans spullen kunnen afblijven......De ratten!
Gelukkig had Mark een goede autoverzekering afgesloten, met als resultaat dat vanavond alles alweer in oude glorie was hersteld. Zo snel alweer?! Ja, zo snel alweer.......Voorgeschoten. De verzekering betaalt later.
Giro 555:
Vandaag stond helemaal in het teken van de onbeschrijfelijke ramp in Haïti. Ik hoef daarover niet verder uit te wijden. U kunt het niet gemist hebben.
Daarbij is het niet de eerste keer dat er naar aanleiding van zo'n vreselijke gebeurtenis een grote geldinzamelactie wordt gehouden. Ook tijdens de tsunami-ramp werd opgeroepen om een donatie te doen op giro 555. Logisch natuurlijk. Want er is veel geld nodig om hulp te kunnen bieden. Tot zover vind ik het nuttig en logisch.
Maar, naast dat gironummer heb je ook nog een telefoonpanel. Als je er naartoe belt krijg je een bekende Nederlander aan de telefoon en kun je aan hem of haar toezeggen dat je geld overmaakt naar giro 555..........Ik begrijp daar he-le-maal niets van.
"Hallo meneer de bekende Nederlander. Gerrit oet Tjalk hier. Goh, wat leuk dat ik u aan de telefoon krijg". En vervolgens doet Gerrit een toezegging voor een donatie.
Dat iemand beslist om geld te doneren, kan ik begrijpen. Maar waarom belt iemand daarvoor naar een telefoonpanel ?! Dat is toch onzin?! Om geld over te maken heb je toch geen telefoonpanel en al helemaal geen bekende Nederlander nodig!. Dat lukt toch prima met een overschrijfkaart of via internet?!
Of vinden al die bellers het belangrijker om met een BN'er te beppen inplaats van gewoon anoniem geld over te maken.
Nee, ik snap die bellers echt niet.............Maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen.
Maar goed. Als u nog geld kunt missen......giro 555. Gewoon thuis even een bedrag invullen, giro
555 ten gunste van de samenwerkende hulporganisaties Den Haag erop en klaar is Kees.
1 opmerking:
Heel treffend weergegeven, maar ja "een bekende Nederlander" krijg je niet elke dag aan de telefoon. En nu maar afwachten of het toegezegde bedrag ook echt gedoneerd wordt.
Ook bij mij is een keer ingebroken, jaren geleden, maar dat voelt echt niet fijn.
Groetjes uit Harbrinkhoek
Een reactie posten