Afgelopen dinsdag 27/11 werden wij om 11.30 uur in het Sophiaziekenhuis te Zwolle verwacht. Op de weg er naartoe reden wij over het nieuwe deel A35 tussen Wierden en Almelo. Het is maar een klein stukkie, maar het scheelt volgens de elektronische wegwijsPiet toch al gauw 10 minuten.... (korter natuurlijk).
We waren op tijd gearriveerd. Als je daarbij de over het algemeen gebruikelijke uitlooptijd van gemiddeld 15 á 30 minuten optelt, waren we meer dan op tijd. Maar, wat schetst onze verbazing. Exact om 11.30 uur schudde een verpleegster ons wakker. We waren al aan de beurt!
Dr. Houpt (plastisch chirurg) bleek een bijzonder aardige en tevens serieuze man. We waren naar hem toegegaan voor een nadere uitleg over de DIEP-methode (de buikflapmethode). Houpt is patiënten gewend die uit cosmetische overweging zo'n ingreep laten verrichten. Maar voor Marlies is dat niet haar primaire doel. Marlies wil van de pijn af en als bijkomende wens komt pas de cosmetische verfraaiing. Houpt had daarvoor alle begrip en dacht met ons mee om de beste keuze te maken. Uiteindelijk is de keus gevallen op de methode waaraan de minste risico's kleven en die tevens de grootste kans van slagen heeft: De rugspiermethode.
De rugspiermethode heeft, in vergelijking met de DIEP-methode, daarnaast nog een voordeel. Het nieuwe weefsel is een goed doorbloed (rug)spierweefsel. Hierdoor heeft het niet alleen een positieve invloed op de plaats waar het getransplanteerd wordt, maar ook op het daar omheen liggende weefsel. Dit is vooral in de situatie van Marlies van belang, omdat niet al het door de bestralingen aangetaste weefsel kan worden verwijderd.
Dit bijkomende voordeel heeft er mede toe bijgedragen dat Marlies voor deze methode heeft gekozen.
De operatie zal in januari plaatsvinden. In het spiksplinternieuwe Martini-ziekenhuis dat pal naast het oude (huidige) is gebouwd.
Maar eerst de nieuwe operatiekamer testen op een aantal onwetende patiënten ("Goh, kan ik al zo snel worden geopereerd ?" ) en dan is Marlies aan de beurt.
Been en navel:
Met m'n linkerbeen gaat het alweer een stuk beter. De symptomen zijn nog identiek, maar de pijn is een stuk minder. Vooral na een flink stuk lopen is de pijn nagenoeg verdwenen. Wel raar allemaal. Maandag 3/12 hoor ik de uitslag van de MRI-scan. Het is mogelijk dat hier nog iets uitkomt, maar ik denk van niet....... MRI-scan?? Maar die scan zou toch pas op 10 december a.s. plaatsvinden?!
Ja, dat klopt. Maar door bemiddeling van m'n doortastende contactpersoon op het ziekenhuis was ik in de week van vrijdag 23/11 al aan de beurt. Toch handig zo'n kruiwagen :)
Dr. Houpt (plastisch chirurg) bleek een bijzonder aardige en tevens serieuze man. We waren naar hem toegegaan voor een nadere uitleg over de DIEP-methode (de buikflapmethode). Houpt is patiënten gewend die uit cosmetische overweging zo'n ingreep laten verrichten. Maar voor Marlies is dat niet haar primaire doel. Marlies wil van de pijn af en als bijkomende wens komt pas de cosmetische verfraaiing. Houpt had daarvoor alle begrip en dacht met ons mee om de beste keuze te maken. Uiteindelijk is de keus gevallen op de methode waaraan de minste risico's kleven en die tevens de grootste kans van slagen heeft: De rugspiermethode.
De rugspiermethode heeft, in vergelijking met de DIEP-methode, daarnaast nog een voordeel. Het nieuwe weefsel is een goed doorbloed (rug)spierweefsel. Hierdoor heeft het niet alleen een positieve invloed op de plaats waar het getransplanteerd wordt, maar ook op het daar omheen liggende weefsel. Dit is vooral in de situatie van Marlies van belang, omdat niet al het door de bestralingen aangetaste weefsel kan worden verwijderd.
Dit bijkomende voordeel heeft er mede toe bijgedragen dat Marlies voor deze methode heeft gekozen.
De operatie zal in januari plaatsvinden. In het spiksplinternieuwe Martini-ziekenhuis dat pal naast het oude (huidige) is gebouwd.
Maar eerst de nieuwe operatiekamer testen op een aantal onwetende patiënten ("Goh, kan ik al zo snel worden geopereerd ?" ) en dan is Marlies aan de beurt.
Been en navel:
Met m'n linkerbeen gaat het alweer een stuk beter. De symptomen zijn nog identiek, maar de pijn is een stuk minder. Vooral na een flink stuk lopen is de pijn nagenoeg verdwenen. Wel raar allemaal. Maandag 3/12 hoor ik de uitslag van de MRI-scan. Het is mogelijk dat hier nog iets uitkomt, maar ik denk van niet....... MRI-scan?? Maar die scan zou toch pas op 10 december a.s. plaatsvinden?!
Ja, dat klopt. Maar door bemiddeling van m'n doortastende contactpersoon op het ziekenhuis was ik in de week van vrijdag 23/11 al aan de beurt. Toch handig zo'n kruiwagen :)
M'n nieuwe navel bleef tot voor kort ook maar opspelen. Zelfs weken na de operatie weigerde het apparaat normaal in het gareel te lopen om net als alle andere littekens gewoon te genezen. Het bleef maar tegensputteren. Maar ook dat is nu verleden tijd. 't Ding zit nu luchtdicht en d'r komt geen prut meer uit. Het is nu eindelijk goed aan het genezen.
Zo zie je maar weer. 't Is een kwestie van niet opgeven en doorbijten! Dan komt het allemaal dik voor elkaar.
En dan onze Jasper. 30/11 is'ie 16 jaar geworden.
Eindelijk z'n eerste (legale) grote mensen drankje.....
Eindelijk z'n eerste (legale) grote mensen drankje.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten