KNO-arts, dip en Kermit

KNO-arts:
Maandag 21 mei had ik een nieuwe blog willen plaatsen, maar die dag werd Marlies tot onze verrassing en schrik bij de KNO-arts verwacht. Het schrijven van een nieuwe blog schoot er toen even bij in.
Ja maar, in een van de vorige blogs gaf je toch al aan dat een bezoek aan een KNO-arts aanstaande was.?
Ja, dat klopt. Maar de snelle doorverwijzing verraste ons.

Maandag ging Marlies naar onze huisarts om het probleem van haar aanhoudende verkoudheid en hoesten nogmaals met hem te bespreken. "Nu is de KNO-arts aan de beurt", zei onze huisarts zoals verwacht. "Ik zal alvast röntgenfoto's van je hoofd laten maken en vervolgens kun je, indien nodig, een afspraak maken met een KNO-arts", vertelde hij verder.
Zo gezegd, zo gedaan. Marlies hoefde geen afspraak te maken bij de afdeling röntgen, maar kon meteen komen. Na de fotosessie moest Marlies vervolgens even op de gang wachten. Een fotodokter bekeek onderwijl het resultaat en verwees haar meteen door naar de KNO-arts. Hij had al een afspraak voor haar gemaakt en wel per direct.....!
Jullie begrijpen dat Marlies daarvan schrok. Zo'n spoed doorverwijzing had zij niet verwacht. Marlies belde mij enigszins bezorgd op. Ik ben toen onmiddellijk naar het ziekenhuis gegaan om haar bij het bezoek aan de KNO-arts bij te staan.
Wij werden ontvangen door een aller aardigste en joviale arts, Dr. Schipper, leuke man !
Hij bekeek de röntgenfoto's en tuurde met allerlei lampjes en stangetjes in de keel, neus en oren van Marlies. Hij hield zich keurig aan de volgorde: K.N.O.
" Oh, ik zie het al. Daar zit veel rommel in. Uw neus- en keelholten zijn behoorlijk gevuld met ontstekingsmateriaal. Ik moet die holten schoonspoelen", vertelde de arts. Verder trof hij geen verontrustende zaken aan. Pffff, dat was zowel voor Marlies als mij een behoorlijke opluchting. In zo'n snelle doorverwijzingssituatie ben je natuurlijk bang voor ernstiger zaken.

Vandaag, donderdag 24 mei, werd Marlies voor de doorspoelbehandeling op de spoelkamer van de KNO-arts verwacht. Hierboven zie je Dr. Schipper bezig met de voorbereidingen van de spoelbehandeling. Hier worden watjes, gedrenkt in verdovingsvloeistof, in de neus van Marlies gebracht. Vervolgens moest zij 10 minuten in de wachtkamer wachten om de verdoving te laten inwerken. Terug in de behandelstoel werd met een dunne naald door haar neuskraakbeen geprikt om bij de holten te kunnen komen. Vervolgens werden de holten met een warme vloeistof schoongespoeld. De spoeloperatie duurde nog geen twee minuten. Pijn? Nauwelijks! Wel een naar krakend geluid van dat prikken door het neuskraakbeen.
Over drie weken moeten de holten helemaal ontstekingsvrij zijn en moet ook de verkoudheid en het hoesten zijn gestopt. We wachten af.

Dip:
"Jan jongen, Hoe staat het met je dip? Gaat het alweer een beetje."
Deze vraag heb ik de laatste weken in verschillende variaties gehoord en beantwoord. Ik waardeerde deze belangstelling en het heeft me ook goed gedaan. De dip cq lichte depressie is gelukkig sterk gereduceerd. Natuurlijk zijn er nog momenten waarin ik, maar ook Marlies, minder vrolijk en opgewekt de wereld inkijken. Net als ieder ander hebben ook wij van die momenten en in verband met onze situatie komt dat dan iets vaker voor. We zijn gelukkig in staat om dit goed te hanteren en we worden er in ons functioneren niet door belemmerd.
Daarentegen zijn de momenten van 'genieten van het leven', gelukkig in de meerderheid.
Zo ook dit Pinksterweekeinde. Morgen eerst een feestje in Appingedam. Onze caravan parkeren wij naast de feesttent en de dagen erna op familiebezoek, waarbij wij vanzelfsprekend ook de Groningse horeca uitgebreid gaan beoordelen op de kwaliteit van spijs en drank. Proost!

Kermit:

Kijk eens wie daar opeens zit!.....KERMIT....onze verloren gewaande kikker. Enkele weken geleden heb ik onze vijver opnieuw ingericht. Het was bijna helemaal dichtgegroeid met allerlei algen. 'k Heb toen alles eruit gemieterd en schoongemaakt, maar de kikker trof ik niet aan. De weken erna liet hij/zij zich ook niet zien. Tot dinsdagavond 22 mei. Opeens zat'ie weer aan de rand van de border. Kermit zat mooi dicht bij de tuinlamp zodat ik net licht genoeg had voor een foto. Toch leuk zo'n kikker.
Marlies wilde hem nog een kus geven, in de hoop een gezonde prins aan te treffen. Maar dat lukte gelukkig niet, want Kermit sprong op tijd de vijver in :)