Kijk, hier gaat het nu allemaal om. De stamcellen. In deze bak ontdooit mijn arts (Rudy Komdeur, serieuze en uitertst vriendelijke kerel) de stamcellen in een bak water (precies 37 graden).
Vervolgens dient de arts (altijd een internist/arts) de stamcellen toe. Dit moet altijd een internist of arts doen, omdat met name het conserveringsmiddel waarin de stamcellen zitten, heftige allergische reacties kan veroorzaken. Van ernstige hartritmestoornissen tot overgeven en nog een hele reeks ongein. Voor de meest voorkomende bijwerkingen heeft' ie al spuiten bij zich. Maar, gelukkig was dat bij mij allemaal niet het geval. Ik kan tot heden kennelijk aardig wat rotzooi verdragen :):)
Daar ligt'ie dan. De stamcellen worden toegediend. Ik lig er wat vreemd bij zie ik nu, maar dat moest even. De probleemlijn van de subclavia werkt alleen maar goed als ik iets achterover lig en m'n rechterarm optil. Ik moest daarbij m'n benen ook nog optillen, maar gelukkig had ik daar een mechanisme in mijn bed voor. Het moet toch niet gekker worden :):)Tijdens en na deze transfusie-sessie kreeg ik een licht gevoel in m'n hoofd. Vergelijkbaar met het gevoel wanneer je een glaasje wijn teveel hebt gedronken. Daar word je dan zo heerlijk rozig van. Ik heb heerlijk op bed naar muziek liggen luisteren. Tjonge, wat een heerlijke rust!
Maar na het slaapuurtje actie!! Dan pak ik m'n metalen 'vriend' bij z'n nek en ren ik 6 keer de afdelingsgang op en neer. Dat zijn ze hier niet gewend, want ik kreeg er verschillende opmerkingen over: "Zo, aan het trainen voor de marathon?". " Jazeker! Lance Armstrong won na zijn kanker de Ronde van Frankrijk, ik volgend jaar de marathon van New York!!". De hele dag stil in bed liggen kan niet goed zijn. Straks mag ik i.v.m mijn kwetsbare periode mijn kamer niet meer af. Dan maar eens kijken hoe ik dat oplos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten