Plotseling komt een verpleegkundige mijn kamer oprennen. Ze smakt met een harde knal mijn kamerdeur dicht en gaat recht voor me staan. Tengevolge van die knal hoor ik ineens de alarmbel van de hartbewakingsapparatuur op de kamer naast mij afgaan. " Volgens mij hebt u dat veroorzaakt" , merkte ik zachtjes op. " NIETSSS mee te maken" schreeuwde de verpleegkundige. " Oke" slispelde ik zachtjes.
Hier was duidelijk iets ernstigs aan de hand, dacht ik. Juist op het moment dat ik daarnaar wilde vragen, begon zij weer:
" Meneer ten Voorde. Wat komt u hier eigenlijk doen??. U moet zich goed realiseren dat u in een ziekenhuis bent. Dat is voor mensen die ziek zijn en zich daar ook naar gedragen".
" Ja, maar ik ben toch ziek", probeerde ik haar uitspraak te bevestigen.
" Dat klopt" Maar u gedraagt zich daar niet naar! " Antwoordde de verleegkundige op bitse toon.
Vervolgens boog ze zich in mijn richting en zwaaide streng met een vinger dicht bij mij gezicht.
" Ik gedraag me daar niet naar?" Vroeg ik haar verbaasd. " Nee, meneer ten Voorde", antwoordde ze. " Wij zijn op deze afdeling gewend dat mensen erg ziek zijn of dat in iedergeval worden. Juist daarvoor zijn wij hier. Dat is onze roeping. Zowel ik als mijn collega's hebben daarvoor 4 jaren een HBO-opleiding gevolgd en daarbij nog tig cursussen op deze afdeling. Voor alle complicaties die u kunt krijgen heb ik cum laude een certificaat gehaald. Maar wat doet u?. ..........
De verpleegkundige pauzeerde even in haar tirade. Net alsof ze even niet meer wist wat ze nog meer wilde vertellen, maar al snel ging ze verder met haar preek.
" U wordt, potverdorie niet ziek!". Toch nog een preek op zondag, dacht ik nog even snel.
" Staan wij te popelen om u bij alle complicaties bij te staan,... ,kunnen wij niets anders doen dan eten brengen, bed opmaken en uw temperatuur nutteloos bijhouden. Daar willen wij graag verandering in zien en wel rap een beetje. Het is hier geen ' Doe Het Zelf' instelling.
Ik spreek met u af dat u binnen twee dagen minimaal een(1) complicatie van enige betekenis krijgt. Zo niet, dan eeeh, eeeh, nou dat weet ik nu even niet. Maar zorg dat u dat voor elkaar krijgt, want wij zijn hier niet voor de kat z'n viool aan het werk. En het is potverdorie ook nog Kerstdagen!!...........Ik had ook bij m'n man op de bank kunnen zitten of een ander romantisch tijdverdrijf. Tot ziens, meneer Ten Voorde!!", waarmee ze haar betoog op strenge toon afsloot.
Vervolgens keerde de verpleegkundige zich met een ruk om en liep in twee grote passen mijn kamer weer uit. Enkele seconden lang bleef ik sprakeloos naar de inmiddels weer dichtgeknalde deur kijken. Opnieuw ging het alarm op de naastgelegen kamer af.
Tjonge, Ik heb al veel rare dingen meegemaakt, maar dit slaat alles zeg! Tja, wat nu?
Moet ik dan maar enkele keren van de vloer likken? Daar kun je behoorlijke infecties van krijgen, is mij verteld. Of zal ik Marlies thuis met een bezoekje verrassen en meteen even de hond van de buren gaan tongzoenen?
Eerst maar eens even laten bezinken. Misschien hebben jullie een goeie tip?
2 opmerkingen:
Hoi Jean.
Zeg gewoon even de nieuwe Jan Smit-cd op, daar wordt je pas echt beroerd van!
Merry X-mas!!!
Ik zit je verhaal met grote ogen en een verbaasd gezicht te lezen...
Dit meen je toch niet??
Ik ben blij dat je met de kerstdagen kan genieten van een heerlijke maaltijd. Ik neem aan dat ze je die toch niet onthouden hebben??
Liefs van Jacomijn.
Een reactie posten