Deze week veel witte jassen, boem en hardnekkig gaatje

Deze week veel witte jassen:
Tjonge nog aan toe zeg! Nu is het wel even mooi geweest met dat ziekenhuis! Afgelopen week moesten we elke dag voor een of andere behandeling of controle in het ziekenhuis zijn. ELKE DAG!
Het is dat wij dichtbij het ziekenhuis wonen. Op ongeveer 10 minuten afstand fietsen. Dat scheelt enigszins. Maar ondanks dat, zijn we de dagelijkse gang naar een of andere witte jas nu wel een beetje zat! Ik heb ze allemaal weer gezien en vriendelijk hun handen geschud: de meisjes van de dagbehandeling voor m'n kahlermedicijnen, de chirurg i.v.m. linkerbeen, de neurologe i.v.m. bestraalde kahlerhaard en m'n moeizame lopen, de prikzusters van het lab, enz. 't Zijn allemaal aardige lui en ze doen allemaal hun uiterste best om het Ten Voorde naar de zin te maken, maar ik ben nu wel even klaar met die dagelijkse gang naar dat hospitaal. NAAR DE KROEG WIL IK!  IN GEZELSCHAP VAN M 'N LIEVE MARLIES,  ZITTEN ACHTER EEN GOED GEVULD GLAS GRIMBERGEN OF WIJN.!!
Of naar ons favoriete restaurantje in Enschede! Om daar weer eens heerlijk en gezellig te genieten van hun lekkere spijs en drank!
Maar ja, dat zit er voorlopig even niet in. M'n smaak is behoorlijk aangetast ten gevolge van dat fijne dexamethason. Tja, als je bijna niets proeft, vinden wij het zonde van de culinaire investering. Nog even  uitstellen dus :( :(

Boem:
Gisteren stond een bezoek aan de neuroloog op het programma. Ten gevolge van omstandigheden gingen we niet per fiets, maar met onze auto. We parkeerden 'em vervolgens in de parkeergarage van het MST.
De neurologe (een meisje) bleek tevreden over de ontwikkelingen van mijn benen en rug. Wel schrok ze van m'n opgezwollen voeten. Dat leverde vervolgens een verwijsbrief op voor het aanmeten van steunkousen. Ook dat nog! Ik heb al een bril, een rolstoel en een rollator. Daar komen die steunkousen nu dus bij. Hoe bejaard en krakkemikkig wil je je voelen! Nu alleen nog pampers voor volwassenen en een kunstgebit voor zowel de boven- als onderkaak en Ten Voorde is klaar voor een verzorgingshuis! Tjonge, hoe snel kun je aftakelen? Snel dus! Nou ja, het is hopelijk tijdelijk.

Het voordeel van plastic is, dat het terug veert.
Dan lijkt de schade minder.

Toen we na het consult bij de zenuwdokter in onze auto waren gestapt reed ik achterwaarts om het parkeervak te kunnen verlaten. Ik zag in de achteruitkijkspiegel een leeg parkeervak. "Ah, daar kan ik mooi even achterwaarts inrijden.." 
Terwijl ik dit voorzichtig probeerde te doen zag ik een aan de andere zijde van de auto opdoemende ijzeren constructie van die parkeergarage over het hoofd. Ja hoor! BOEM!  Een bescheiden deuk en een mooi rond gat (het dekseltje van een zgn. trekoog) in de plastic bumper was het gevolg! Getverdegetver!! Heb ik weer. Balen natuurlijk!.....Hoewel ??Ik had ook een beetje mazzel!
We hadden juist besloten om onze auto, gezien z'n leeftijd en daarmee z'n relatief geringe dagwaarde, per juni 2013 niet meer all-risk te verzekeren. Maar het is nu mei en dus nog niet zover! Als er dan toch een deuk in 'moet', dan liever nu! .......Over enkele dagen krijgt'ie een nieuwe bumpert :) :)

Hardnekkig gaatje:
U herinnert zich hoogstwaarschijnlijk nog wel dat ik in februari jl. ben geopereerd i.v.m. een kahlerhaard in m'n linkerdijbeen. Omdat dit dijbeen 'op breken' stond, is daar ter ondersteuning een pen in geplaatst.
Na enkele dagen zag ik bij de operatiewond ter hoogte van m'n knie een gaatje ontstaan. Een klein friemelgaatje van ongeveer een 1 cm. doorsnee.. Ik dacht: "Ach, een klein gaatje. Dat zal binnenkort wel dichtgroeien. Even een pleister erop en Klaar is Kees".
Nou mensen, het is nu 3 mei en dat gaatje is nog steeds een gaatje. De grootte is ongewijzigd en het groeit maar niet dicht. Het enige dat groeit zijn de zorgen over dat gaatje. Want mijn opnamedag voor de allogene sct (5/6) nadert en dan moet dat gaatje dicht zijn!

Woensdag jl. was ik hiervoor bij m'n joviale chirurg. Hij keek nogal zorgwekkend en vond het een bijzonder geval. " Tja, lastig geval ! Ik denk dat ik het, gezien uw aanstaande therapie, toch maar open- en schoonmaak. Er zit kennelijk toch iets wat genezing belemmert. Ik ga dat deze week nog doen. Ik denk vrijdag 3/5 a.s. Ik zal u daarover bellen".
En, inderdaad. Vrijdag belde de chirurg. "Meneer Ten Voorde. We stellen het nog even uit. Volgende week gaat u opnieuw die medicijnen-therapie in. Ik heb met enkele collega's en uw contactpersoon Tineke Duyts uw wondje besproken en zij waren van mening dat het juist daarom geen goed idee is om dat wondje open te maken. Dan is de kans op complicaties, ten gevolge van al die zware medicatie, groot. Dat wilt u niet en wij natuurlijk ook niet!  Na deze therapie zal ik de situatie opnieuw bekijken".

Nou ja, oké. Gezien het argument van de chirurg denk ik ook dat het verstandig is om het even uit te stellen. Na 17 mei, de laatste keer dat ik het kahlermedicijn bortezomib krijg, zijn er nog 2 1/2 weken ruimte om dat wondje schoon te maken en tot genezing te manen! Nou, dat moet toch lukken lijkt mij :)

En verder:
Ach, het gaat wel redelijk tot goed moet ik zeggen. Het is in vergelijking met m'n vorige blog allemaal wel ietsjepietsje vooruit gegaan. Het gaat langzaam, maar het gaat in ieder geval de goede kant op!
Zo heb ik bijvoorbeeld alweer zoveel kracht in m'n linkerbeen, dat ik de koppeling van onze auto kan bedienen. Ik kan dus weer autorijden........Ik bedoel maar!
En ik heb ook alweer gefietst. Nou......gefietst......Ik heb mij op de fiets van Marlies voortbewogen. Dat is een betere beschrijving. M'n conditie is zodanig slecht en de kracht in m'n linkerbeen nog té gering om goed vooruit te komen. Maar het ziekenhuis heb ik al enkele keren gehaald. Nadat ik was gearriveerd, was ik natuurlijk helemaal kapot. Maar dat is weer goed om m'n conditie een beetje op te krikken. Want rust roest! :)