Morgenvroeg (19/2) ben ik als eerste OK-patiënt gepland. Dat houdt in dat ik omstreeks 08.00 uur in de operatiekamer wordt verwacht. In overleg met de verdovingsarts heb ik gekozen voor een ruggenprik. Dat scheelt een hoop chemie, waardoor ik na de operatie weer sneller helder en opgeknapt ben........hoop ik. En als het verder een beetje meezit kan ik 's middags gewoon meedoen met het ziekenhuis-diner :) 'k Ben gek op 'buiten de deur' eten, dus die kans laat ik niet voorbijgaan.
Maar straks eerst nog het MRI-onderzoek. Vanmiddag rond 13.30 uur luister ik ongeveer een half uur roerloos naar radio 2, terwijl het MRI-apparaat mijn rug minutieus in kaart brengt. De uitslag hoor ik donderdag (21/2). Dan belt m'n arts het resultaat door. 'k Ben erg benieuwd wat daar uitkomt! M'n arts vermoedt een vorm van slijtage in m'n onderrug. Ik denk dat het een kahleractiviteit is. Maar wat het ook is, er is duidelijk iets aan de hand. Dat kan gezien mijn relatief snel opgekomen rugpijn haast niet anders.
De pijn in m'n rug neemt gestaag toe. Vooral tijdens het opstaan en bukken heb ik er behoorlijk last van. Tijdens het lopen valt het in verhouding mee, maar de vaart is er duidelijk uit.
'k Ging gistermorgen nog even op bezoek bij m'n moeder (91). Onderweg naar haar kamer in het verzorgingshuis liep ik achter enkele bejaarde medebewoners. Die zagen mij lopen en stelden vriendelijk voor dat ik wel even voorbij mocht. Zij waren natuurlijk in de veronderstelling dat ik als jonge adonis veel sneller kon lopen dan zij. Ik waardeerde het gebaar en maakte er met dank gebruik van. Maar halverwege de gang liep ik alweer achter de betreffende dames en heren.
Tijdens onze fietstochten worden we door die pensionada's op hun electrieke fietsen al rechts en links ingehaald en nu dus ook al te voet! Het moet toch niet gekker worden! Hoog tijd dus voor medische actie!
Ook is nu zeker dat het hele medische traject erop gericht is dat ik dit jaar een allogene stamceltherapie zal ondergaan. Of dat ook feitelijk doorgaat is afhankelijk hoe de hele kahlersituatie zich in de komende tijd ontwikkelt. Indien het lukt om kahler weer enigszins in z'n hok te krijgen en m'n conditie onverminderd goed blijft, moet ik er rekening mee houden dat het over enkele maanden zal doorgaan.
Ja, ik geef toe. Dat was wel even slikken! Die allogene SCT (stamcellen van een donor) is toch wel wezenlijk anders dan een autologe SCT (lichaamseigen stamcellen).
Maar zover is het nu dus nog niet. Ik ga me eerst maar eens concentreren op het komende traject en het weer terugdringen van mr. kahler. Dat is voorlopig al spannend genoeg !
1 opmerking:
Hoorde dat alles goed was gegaan en dat je ws. al weer thuis bent ook ?
Fijn dat je dit in elk geval alweer achter de rug hebt ,nu duimen dat de uitslag mee zal vallen en dat Mr. kahler weer terug gaat in zijn hok .
Een tijd geleden had je ergens in een blog iets staan over een mogelijk nieuwe behandeling voor Kahler een soort vaccinatie ,zijn ze daar nog me bezig en zou je daar misschien niet voor in aanmerking kunnen komen ?? Leek toch erg veelbelovend te zijn of niet ??
Sterkte de komende spannende dagen en tijd ,we duimen natuurlijk weer xx
Een reactie posten