Op het verkeerde moment op de verkeerde plaats

             
Tja, het was ook bijna onvermijdelijk. Het ging al een paar keer bijna mis. Het beestje is klein en gedroeg zich niet schuw. Hij is kennelijk aan ons gewend en springt niet weg als wij hem naderen. Niet hij, maar juist wij moeten constant opletten waar we lopen. Ik heb het over onze huiskikker. Een nog jonge bruine kikker. Enkele weken geleden kwam'ie opeens tevoorschijn.

Na het invallen van de duisternis, tussen 22.00 uur en 22.30 uur, kruipt Kermit onder onze poort door en hupt'ie langs onze achterdeur richting zijn overnachtingsadres: onze kleine vijver. Soms zien we hem niet langskomen, maar horen we rond die tijd een plons in de vijver. Dan weten we dat mr. Kermit weer thuis is.
Zoals gezegd is het al verschillende keren bijna mis gegaan. Op die momenten was hij kennelijk iets waakzamer en zag'íe nog kans om net op tijd weg te springen.
Maar gisteravond was onze huiskikker toch echt te laat. Hij (of zij) zat vast onder de sandaal van Marlies. Slachtoffer van een trieste samenloop.
Op het genoemde tijdstip was het al donker cq schemerig en Marlies liep naar buiten. Later bleek dat onze kikker zich juist op dat moment ter hoogte van de achterdeur bevond: FLATS!.....Het leed was geschied!
Een typisch voorbeeld van op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn. De kikker was niet opgewassen tegen de sandaal van Marlies.

Marlies slaakte een kreet van jewelste op het moment dat zij de kikker onder haar voet voelde. "OOOH,NEEEE!! IK BEN OP DE KIKKER GESTAPT...OOH, VERSCHRIKKELIJK!!".
Tja, het is triest voor onze kikker, maar ook voor ons en in het bijzonder voor Marlies. We waren inmiddels gehecht aan onze huisamfibie. Marlies was er helemaal ontdaan van!

Ik sprong op en zag de kikker bewegingsloos op z'n rug liggen. Morsdood.....dacht ik.
Maar, ik vond het opmerkelijk dat hij nog goed intact was. Geen geplet exemplaar waarbij de hoogte van de kikker met minimaal 2/3 is gereduceerd zal ik maar zeggen.
Maar, omdat Kermit niet bewoog ging ik ervan uit dat'ie ondanks die situatie toch was vertrokken naar de eeuwige moerasvelden.
Ik pakte een stoffer en blik om Kermit aan de GFT-bak toe te vertrouwen. Ook in dergelijke situaties zijn we consequent en houden wij dus vast aan het scheiden van afval!

Het bruine stipje rechts naast de stoel is Kermit in betere tijden.

Juist op het moment dat ik hem met de stoffer raakte, kwam er weer leven in Kermit. Hij sprong opeens weer weg. "Tjonge zeg! Dat is een taaie rakker. Hij leeft nog!", merkte ik op .
Vervolgens zag ik dat Marlies hem kennelijk niet volledig had geraakt. Alleen z'n rechterachterpoot was flink beschadigd en hing op een afwijkende manier nog aan z'n lijfje.
Maar verder mankeerde Kermit ogenschijnlijk niets. Oké, hij was wat beduusd en waarschijnlijk door de pijn verdoofd. Maar verder zag ik er niets aan.
Ondanks dat het 'slechts' een kikker betrof, vond ik het een zielig tafereel. Ik had met Kermit te doen!
Maar ja, wat nu? De dierenambulance bellen? Volgens mij kunnen die er ook weinig aan veranderen. Is een vermorzelde kikkerbil nog te spalken? Ik denk het niet.
Ik besloot dat de natuur z'n gang moest gaan. Hoe triest de afloop vermoedelijk ook zal zijn.
Ik heb Kermit vervolgens op een blad van een waterlelie gezet in de hoop dat'ie snel leert omgaan met z'n handicap en nog een kans maakt bij de vrouwtjes.

Vandaag zag ik Kermit op het ontsnappingsplankje in de vijver zitten. Dat is een schuin plankje voor in het water gevallen muizen e.d. Via dat plankje kunnen ze dan uit de vijver ontsnappen.
Ik zag dat Kermit nog leefde, maar veel spirit zat er niet meer in. Ik kon hem zo oppakken. Dat is een slecht teken.
Om hem de mogelijkheid te bieden om z'n dagelijkse kostje bij elkaar te scharrelen, heb ik'em in de border gezet. Daarna heb ik'em niet meer gezien.

Ik zal vanavond tussen 22.00 uur en 22.30 uur de poort in de gaten houden. Wie weet :)