Emotioneel had ik liever een andere uitslag willen zien, maar rationeel was het wel te verwachten. Je kunt de situatie nu eenmaal niet forceren.
Vandaag zijn voor het eerst m'n neutrocyten gemeten en die blijken op nog minder dan 0,1 te staan. Dus nog veel te laag. De overige bloedonderdelen stijgen gestaag. De leukocyten staan inmiddels op 0,6 en de trombocyten zijn alweer gestegen naar 51 (gisteren 44).
Nu hoop ik dat de neutro's morgen meetbaar op ongeveer 0,1 staan, zodat het een reële kans is dat die zondag tot 0,3 zijn gestegen. Dus nu hoop ik dat zondag de dag is dat ik naar huis kan.
Dat is dan dag 18 en daarmee een dag later dan in 2006.
18 dagen !................IK BEN HET NU AL HELEMAAL ZAT HIER!
Nee, het is niet het personeel. Daarvoor alleen maar lof! Allemaal een dikke 11.
Het is het gedwongen verblijf, de steriele luchtjes, het vervelen, de medicijnen die ik nu nog steeds allemaal krijg toegediend en moet slikken, het niet bij Marlies en de jongens zijn. Dat gaat me nu echt tegenstaan.
Maar gelukkig nog slechts een paar dagen. Wanneer de uitslag aangeeft dat de neutro's 0,3 zijn, ren ik naar de centrale hal waar Marlies mij kan oppikken. Laten ze die subclavia er daar dan maar uithalen!
1 opmerking:
We kunnen ons de teleurstelling voorstellen hoor en ook dat je je verblijf daar meer dan zat bent ....wel een goed teken ook natuurlijk ,dat je weer verlangt naar Marlies Mark,Jasper en het thuis zijn .
Maar ja je kan die neutrocyten niet omhoog kijken,dus je zal het nog even 'uit moeten zitten' daar,natuurlijk duimen we weer om het hardst voor je dat het dan toch in elk geval zondag gaat lukken...veel sterkte ...de laatste loodjes wegen 't zwaarst zeggen ze dan he;)
Groetjes en liefs van iedereen hier
Een reactie posten