Daarvoor beleefden wij de dagen min of meer als vanzelfsprekend. Als volstrekt normaal dat er weer een 'morgen' is en het leven gewoon doorgaat. Wij stonden er niet elke dag bij stil dat wij een rijk bezit hadden: een gezond lichaam!. Niets bijzonders aan. Net zoals wij het normaal vonden dat we een baan hadden en in het ultiem rijke Nederland met z'n uitstekende medische en sociale voorzieningen leven.
Maar natuurlijk is dat allemaal niet vanzelfsprekend! Daar kunnen ze bij de pillenfabriek Organon nu over meepraten. Denk je als hoogopgeleide Drs. P, - X of -Y een goed betaalde vaste baan te hebben, mag je van je werkgever ineens onbeperkt met vakantie! Binnenkort dus werkloos. Ruim 2100 extra 'vakantiegangers' erbij. samen met de duizenden die hen in deze crisis al voorgingen. Zo heb je een baan en zo heb je niets!
En dan het belangrijkste. Je gezondheid. Ook dat is bij iedereen een moment van de dag. Als je beseft wat er aan chemische en andere processen per seconde in je lichaam plaatsvinden, dan is het een wonder dat het allemaal goed gaat. Enig idee hoeveel stamcellen een lichaam per seconde aanmaakt??....gemiddeld 5 miljoen! PER SECONDE! Dus, wanneer het fout gaat, is het eerder begrijpelijk dan vreemd!
Dus jongens en meisjes. Als je nog gezond bent, daag het kwetsbare systeem niet uit met een onverantwoorde levenstijl... 't Is natuurlijk maar een vrijblijvende tip :)
Vooral als je nog jong(er) bent sta je daar tijdens de doordeweekse dagen niet altijd bij stil.
Het leven kabbelt dan in volle tevredenheid voort, tenminste wanneer er geen pieken, in welke richting dan ook, gebeuren.
Het is ook niet voor niets dat je pas deze luxe situaties en omstandigheden waardeert als je ze moet missen.
Materiële zaken moeten missen kan vervelend zijn. Lastig zelfs. Maar daar valt op de een of andere wijze wel mee te leven. Als je geen auto hebt, kun je altijd nog met de fiets, bus of met de trein. Het wordt pas echt vervelend als het je gezondheid betreft.
Nou, ik hoef u niet te vertellen dat wij op dit gebied ruime ervaring hebben. Je bent echt steenrijk als je een gezond lichaam (en geest) hebt.
En juist daarom is nu elke dag voor ons bijzonder. Wij weten en beseffen heel goed wat wij missen!
In de rij van bijzondere dagen was er vandaag (7/7) een uitschieter. Het was de dag dat er een feitelijk begin werd gemaakt met het relatief lange traject van een mogelijke allogene stamceltherapie: Mijn broer Wim en zus Ine hebben bloed gegeven voor het onderzoek dat moet uitwijzen of zij een geschikte donor voor mij kunnen zijn. Voor mij toch wel een gedenkwaardig moment!..toch?
De wijze waarop zij zich als donor bereid hebben verklaard maakte op mij al behoorlijke indruk: Ik had mijn verhaal
over het donorschap nog niet afgerond of ik hoorde hen al zeggen: "Het maakt mij niet uit over het hoe en wat ik er allemaal voor moet doen. Als ik geschikt ben, sta ik voor je klaar!"
(Beiden in iets andere bewoording, maar met deze overduidelijke strekking.)
Natuurlijk had ik medewerking verwacht. Maar als je het op die manier hoort, waaruit een grote mate van liefde voor hun broer spreekt, doet het je toch wel wat moet ik zeggen. Alleen al hun bereidheid vind ik top!
Nu is het enkele weken wachten op de uitslag. Er-rug spannend allemaal!
Indien één van de twee (of misschien allebei) geschikte donoren kunnen zijn, draagt dit zeker bij in het nemen van een beslissing.........maar ik weet nu nog niet welke :(
2 opmerkingen:
Ik heb diep respect voor de wijze waarop jij/jullie omgaan met alles wat op je/jullie pad komt.
Heel veel sterkte gewenst.
Groet uit Harbrinkhoek
Ik duim met je mee Jan!
Een reactie posten