Stand van zaken:
Hoe gaat het met de gezondheid van de ten Voordetjes. Nou, daar kan ik kort over zijn: prima!
De situatie is (gelukkig) al geruime tijd ongewijzigd. We voelen ons goed en dat is vaak een goede graadmeter. Hoewel..bij kahler niet altijd, want dat is een sluipend monster. Die pakt het vaak geleidelijk aan. Wanneer je het gaat merken is'ie alweer geruime tijd actief. Eind deze maand wordt de peilstok weer in mr. kahler gestoken en weet ik (een week daarna) hoe het ermee gesteld is.
En met Marlies is het, zoals gezegd, naar omstandigheden dus ook goed. Ze voelt zich goed, slaapt goed en snurkt zelfs niet. Kun je nagaan :)
Jasper is elke dag en avond druk bezig met z'n examen. Zijn enthousiastme daarin is wisselend......zeer wisselend zelfs. Hij moet er mentaal steeds meer moeite voor doen om zich ertoe te zetten. 't Is maar goed dat het eind enigszins in zicht is!
En dan onze Mark. Die jongen heeft het met deze winter mooi voor elkaar. Hij is al vanaf medio december 2009 vrij! Onwerkbaar weer. De branche waar hij werkt, de hoveniers, hebben het daar tegenover een stuk minder getroffen. Geen werk betekent geen inkomsten en dat moet dus niet te lang duren. Het is in deze branche normaal dat er in de winter enkele weken onwerkbaar weer is, maar zo'n lange tijd zoals nu het geval is, is uitzonderlijk. Ook wat ons betreft is het nu mooi geweest met koning winter. Opzouten! ......Maar dat is dus het probleem.......het zout is op!
21 jaar geleden:
21 jaar geleden gingen Marlies en ik (nog kinderloos) op vakantie naar Frankrijk. Naar de camping La Source in het kleine dorpje Les salles sur Verdon om precies te zijn. We waren daar al vaker geweest en het beviel ons prima. Toen was het nog redelijk rustig en de camping was ideaal gesitueerd. Pal tegen het dorp en pal aan de oever van een groot stuwmeer. Toen het stuwmeer werd gebouwd lag het dorpje in de weg. Daar moest het meer komen. En dat meer kwam er dus ook, met als gevolg dat het oorspronkelijke dorp nu op de bodem van dat meer staat. Les salles sous Verdon dus. Vervolgens is het op de huidige locatie, op de oever van het meer, herbouwd. Du pain et du grande vin op loopafstand evenals het strand(je).
Niet alleen wij vonden het een heerlijk vakantieoord. Gonne, Rob-Jan, Paulien en Jeroen vonden dat ook. We stonden met onze tenten (toevallig) naast elkaar, maar we kenden elkaar onderling niet. Gonne en Rob-Jan??....Nooit van gehoord. Jeroen en Paulien?? Geen idee!
Maar daar kwam al snel een eind aan. Ach, je weet hoe dat gaat: "Morgeuu buur. Goeie reis gehad?" Vervolgens ontstaat er een praatje. Het praatje gaat over in een gesprek. Jeroen en Paulien kwam erbij staan en namen ook deel aan het gesprek. Het klikte meteen tussen ons, met als gevolg dat we de rest van de vakantie intensief met elkaar hebben opgetrokken. Overdag op safari in de omgeving en 's-avond feest. Kramp in de kaken van het lachen. Een vakantie om nooit te vergeten. En dat deden we dus ook niet!
Waarom schrijf ik dit.
Nou, afgelopen december waren wij kerstkaarten aan het schrijven...... Ja, ik weet het! In een van m'n vorige blogs schreef ik dat ik het sturen van kerstkaarten in bepaalde situaties onzin vind, maar deze situatie valt daarbuiten.....dus.
Toen we de adressen opzochten kwamen we die van Gonne en Rob Jan tegen. We hadden elkaar kort na die vakantie nog wel een keer gezien, maar dat was toch ook alweer ruim 17 á 18 jaren geleden. 'Goh, hoe zou het toch met hen zijn?', vroegen we ons af.
Kort na het versturen van de kaart ontvingen we een mail van.......Gonne en Rob-Jan. Ook zij waren vanwege de kerstkaart nieuwsgierig geworden. Daarbij hadden ze onze blog ontdekt en waren ze extra benieuwd hoe het met ons was.
Zaterdag 6/2 zijn we naar Limburg (want daar wonen ze) gereden. Een pokke-eind vanuit Twente, maar meer dan de moeite waard. Alsof er geen 21 jaren tussen hadden gezeten. Het klikte meteen weer en we pakten de 'vakantiedraad' meteen weer op. Nu zijn wij natuurlijk ook er-rug fijne mensen. Dat scheelt :)
Na zo'n lange tijd nog zoveel herkenning. Dat vonden wij toch wel bijzonder.
Binnenkort hopen wij hen onze gezellige stad Enschede te mogen laten zien. Wij hebben ook terrassen. Meer dan één zelfs! :)
Van Jeroen en Paulien hadden we geen adres en hebben we na die vakantie nooit meer ontmoet.
V.l.n.r: Paulien, Jan, Jeroen, Marlies, Gonne en Rob-Jan.
1989 op het enige terras in Les salles sur Verdon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten