Waterleiding

"Nee hè! Potverdikkeme nog aan toe. ALWEER!!".
Sta ik dinsdagmorgen 26/1 op het punt om m'n shakespier een flinke douchebeurt te geven, komt er geen drup water uit de kraan. In ontwikkelingsgebieden kan ik me zoiets voorstellen, maar bij ons in Twente zijn we dat niet gewend.

Het had in de nacht van 25 op 26 januari flink gevroren en daar kon een deel van onze waterleiding kennelijk opnieuw niet tegen. Deze was ALWEER bevroren. Ja, alweer, want in december had het ook stevig gevroren en werd de waterleiding ook al getroffen door een infarct. De eerste keer. Een vervelende gewaarwording. Ik heb toen meteen nog blootliggende leidingen van een isolatiejas voorzien, maar het probleem zat kennelijk toch op een andere plek. Een terzakekundige buurman heeft ons toen prima geholpen.
Nu wilde ik de hulp van deze handige noaber natuurlijk weer inroepen, maar ik kreeg de slaperige stem van z'n vrouw aan de telefoon. "Oeps, heb ik je wakker gebeld"?"....Ja dus.
Haar man had de bedstede al verlaten en vervolgens heerlijk warm gedouched! Sommige mensen hebben nog een baan en werken gewoon. Lastig is dat soms :)

Tja, dan toch maar een installateur bellen. Die hebben een speciaal ontdooiapparaat waarmee het euvel binnen enkele minuten is verholpen.
Na enkele telefoonrondes langs verschillende installateurs bleek dat niet alleen wij kampten met een bevriezingsprobleem. Sommige -teurs konden pas de volgende dag komen!
Nee, zolang gaat ten Voorde natuurlijk niet in z'n, inmiddels weer aangetrokken, plakkende onderbroek rondlopen.
Uiteindelijk kreeg ik een -teur te pakken die dezelfde morgen al langs kon komen. Toen de monteur kort na het telefoontje was gearriveerd was het probleem binnen 15 minuten en € 75,- lichter weer opgelost.

Ik koop ook zo'n apparaat.......Dat verdient lekker!

Autokraak en giro 555

Autokraak:
Vandaag, 21/1, stond ik vroeg op om naar m'n werk te gaan. Omstreeks 07.00 uur stond ik gedouched en met keurig gekamde haartjes m'n brood te smeren toen de voordeurbel ging. Dat vond ik vreemd, want wij zijn niet gewend dat er zo vroeg bij ons wordt aangebeld. 12 uren later zou beter passen, maar 07.00 uur 's-morgens is toch wel wat vroeg. Dan moet er dus iets aan de hand zijn. En dat was het ook!
Onze trouwe krantenbezorger had aangebeld. Of Mark ook thuis was. "Ja, die is thuis. Die ligt nog in bed", was mijn enigszins verbaasde antwoord.
"Nou, er is in z'n auto ingebroken", vertelde de krantenjongen met een bedrukte stem en een duidelijk bezorgde blik. Hij kende Mark en wist daardoor welke auto van hem was.
"Potverdorie, wat zeg je me nu!", reageerde ik geschrokken. "INGEBROKEN?!", sprak ik nogmaals verbaasd en met enige stemverheffing.
De attente krantenjongen vertelde nogmaals wat hij had gezien. De ruit van het portier aan de bijrijderskant was vernield en de autoradio was eruit gejat. De klassieke autoradiodiefstal dus.
Ik bedankte de krantenjongen en heb vervolgens Mark geïnformeerd.

Meestal duurt het enige tijd om hem wakker te krijgen, maar deze keer ging het opmerkelijk snel. Mark sprong uit z'n bed en reageerde vervolgens nogal heftig. Hij gebruikte daarbij woorden die wij hem in onze opvoeding pertinent niet hebben geleerd! Het was een mix van Engels en Nederlands vocabulair. Nadrukkelijk ongeschikt om in deze blog te herhalen. Daarbij wenste hij de dader ook nog vreselijke dingen toe die hij (of zij), wanneer daar gevolg aan gegeven zou worden, zeker niet zou overleven.
Het is dus maar goed dat die betreffende dader niet bij Mark z'n auto is blijven wachten, want dan had Mark naast het gebroken glas ook de restanten van die dader moeten opruimen.

Maar, het blijft een zeer vervelende ervaring. Misschien bent u ook eens slachtoffer geweest van een misdrijf en kent u het gevoel. Een gevoel van machteloosheid met daarbij de grote frustratie dat er lieden zijn die niet van andermans spullen kunnen afblijven......De ratten!
Gelukkig had Mark een goede autoverzekering afgesloten, met als resultaat dat vanavond alles alweer in oude glorie was hersteld. Zo snel alweer?! Ja, zo snel alweer.......Voorgeschoten. De verzekering betaalt later.

Giro 555:
Vandaag stond helemaal in het teken van de onbeschrijfelijke ramp in Haïti. Ik hoef daarover niet verder uit te wijden. U kunt het niet gemist hebben.
Daarbij is het niet de eerste keer dat er naar aanleiding van zo'n vreselijke gebeurtenis een grote geldinzamelactie wordt gehouden. Ook tijdens de tsunami-ramp werd opgeroepen om een donatie te doen op giro 555. Logisch natuurlijk. Want er is veel geld nodig om hulp te kunnen bieden. Tot zover vind ik het nuttig en logisch.
Maar, naast dat gironummer heb je ook nog een telefoonpanel. Als je er naartoe belt krijg je een bekende Nederlander aan de telefoon en kun je aan hem of haar toezeggen dat je geld overmaakt naar giro 555..........Ik begrijp daar he-le-maal niets van.

"Hallo meneer de bekende Nederlander. Gerrit oet Tjalk hier. Goh, wat leuk dat ik u aan de telefoon krijg". En vervolgens doet Gerrit een toezegging voor een donatie.

Dat iemand beslist om geld te doneren, kan ik begrijpen. Maar waarom belt iemand daarvoor naar een telefoonpanel ?! Dat is toch onzin?! Om geld over te maken heb je toch geen telefoonpanel en al helemaal geen bekende Nederlander nodig!. Dat lukt toch prima met een overschrijfkaart of via internet?!
Of vinden al die bellers het belangrijker om met een BN'er te beppen inplaats van gewoon anoniem geld over te maken.
Nee, ik snap die bellers echt niet.............Maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen.

Maar goed. Als u nog geld kunt missen......giro 555. Gewoon thuis even een bedrag invullen, giro
555 ten gunste van de samenwerkende hulporganisaties Den Haag erop en klaar is Kees.

Koken en betalen

U hebt het zelf gezien. En hoogstwaarschijnlijk hebt u er net zoveel van genoten als wij: het prachtige Nederlandse winterlandschap. Prachtig, hoe alles egaal bedekt was met een witte isolatiedeken van sneeuw, om maar even in termen van de huidige isolatiehype te spreken.

Maar als het, zoals vandaag zondag 17/1, dooit en regent, is er geen bal meer aan. Wat een pokkeweer zeg! Dit weertype motiveert niet tot veel activiteit. 'k Heb nog niet gedouched en loop nog in m'n zgn. huispak. Nou ja, ik loop niet. Ik zit natuurlijk achter m'n pc. Al lopend een blog typen is behoorlijk lastig. Daarbij is het draadje van het toetsenbord ook te kort.

Ik zit dus in m'n huispak. Een ruim zittend zwart trainingspak zonder ritsen. Heerlijk! Vandaag geen haast en alle tijd voor..........o.a. deze blog en...........vakantieplannen maken!
Als je daar mee bezig bent, wordt het vanzelf een beetje voorjaar. En daarbij, de voorpret van de vakantieplanning is bijna net zo leuk als de vakantie zelf. :)

De zomervakantie hebben we al geregeld. Dat wordt, net als vorig jaar, weer Zeeland. Renesse om precies te zijn. Dat beviel ons vorig jaar goed. En ook dit jaar willen onze jongens weer met ons mee...Hoewel.....! Eigenlijk is het andersom!

Natuurlijk vinden wij het leuk dat Mark en Jasper ook dit jaar weer met ons op vakantie willen. Maar, juist daarom hebben wij onze zomervakantie zowel qua bestemming als tijd (midden in het hoogseizoen) op hen afgestemd.
Dus, eigenlijk is het zo dat Mark en Jasper op vakantie gaan en WIJ mee mogen om......TE KOKEN EN ALLES TE BETALEN!!

Potverdorie! Nu ik dit zo schrijf kom ik er pas achter dat Mark en Jasper het slim hebben aangepakt. Zij hebben ons behoorlijk bij de neus, die slimmerikken! Zij een heerlijk ontspannen all-inclusive vakantie en wij mogen koken, alles op orde houden en als klap op de vuurpijl ook nog alles betalen!!!

Mar-lieees?!.......MARLIEEEEES! LUISTER 'ES. HIER KLOPT IETS NIET!!

Sneeuw, Kerstverlichting en Uitslag

Sneeuw:
Het jaar kon bijna niet beter beginnen. Tjonge, wat kan de natuur toch mooi zijn met al dat gekristalliseerde water.
De klimaattop is duidelijk niet voor niets geweest. Het resultaat is nu al meteen te voelen en te zien :)
Eergisteren (zondag 3/1) was het zwart van de wandelaars in de hagelwitte sneeuw. Gisteren 4/1 niet. Daarom zijn wij gisteren gegaan. Heerlijk rustig en prachtige plaatjes.

Kerstverlichting:
En de kerstdagen lijken alweer ver weg. We kijken weken van tevoren naar de feestdagen uit en maken allerlei fantastische plannen. En voor je't in de gaten hebt, is het alweer voorbij. De meeste mensen hebben de versieringen al weer opgeborgen. Zo hier en daar zie ik nog een verdwaalde boom in een huiskamer staan. Maar ook die zullen deze week aan de straat worden gezet of, in geval het een kunstboom betreft, in een doos verdwijnen.

Ook wij hebben de kerstspullen alweer opgeborgen. De meeste versiering was eenvoudig en snel op te bergen. Maar het ontmantelen van onze kunstboom bleek dit jaar toch tegen te vallen.
Dat kwam omdat we deze keer de verlichting er op een andere manier wilden uithalen. We dachten slim te zijn door de boom helemaal uit elkaar te halen, waardoor de verlichting uiteindelijk over zou blijven en dan eenvoudiger op te rollen zou zijn.


Het klopte. De verlichting bleef als laatste over.....Maarrr, die lag nu in een kluwen op de grond. Het waren ook nog twee aparte strengen. Helemaal door elkaar.
Marlies deed nog een serieuze poging om het geheel te ontwarren, maar dat heeft ze na een half uur prutsen toch maar gestaakt. De verwijderingsbijdrage is bij aanschaf al betaald en daar gaan wij nu gebruik van maken! Fot'er met (weg ermee). Kerst 2010 zien we wel weer verder.

Uitslag:
Maar nu toch het belangrijkste van alles. De status quo van m'n kahler oftewel de uitslag van m'n tweemaandelijkse onderzoek.
Het valt mij op dat ik elke keer, wanneer ik voor die uitslag naar het ziekenhuis moet bellen, zenuwachtiger word. Ik heb het gevoel dat de inmiddels vertrouwde stabiele uitslag niet meer zo vanzelfsprekend is. Het gaat al vanaf m'n stamceltherapie (dec. 2006) goed en ik voel mij ook uitstekend. Nergens last van. Maar juist daardoor word ik steeds zenuwachtiger. Het is onvermijdelijk dat de ziekte vroeg of laat in progressie weer zal toeslaan. Die zekerheid, in combinatie met het onbekende moment wanneer dat zal gebeuren, maakt mij zenuwachtig. Zenuwachtig was ik voor deze uitslag en hoogstwaarschijnlijk zal ik zenuwachtiger zijn voor de uitslagen die nog zullen komen.

Vergelijk mijn gevoel met dat van een kandidaat in een tv-quiz waarmee hij/zij een groot geldbedrag kan winnen. In het begin zijn de vragen simpel en het te winnen geldbedrag is nog beperkt. Ook de spanning is nog relatief gering. Maar, wanneer het te winnen cq 'te verliezen' geldbedrag hoger wordt, neemt de spanning bij elke nieuwe vraag flink toe. Je ziet bij elke nieuwe vraag de spanning en onzekerheid bij de kandidaat toenemen. Hij/zij begint zelfs door die spanning te zweten.....Nou, dat gevoel dus.
Er is wel een belangrijk verschil.....Bij mij en al m'n lotgenoten is het niet 'slechts een spelletje'!!

Maar goed. De uitslag dus. Nou, die was gelukkig weer prima. M'n M-proteïne staat nog steeds op 3.
Dit, terwijl het gemeten is met een nieuw en nauwkeuriger apparaat. Dit ding meet beter, waardoor de uitslagen in de meeste gevallen hoger uitvallen. Maar bij mij nog steeds 3. Zeer stabiel dus.
Daarnaast is, op mijn verzoek, ook het cholesterol gemeten. Dat stond helaas niet op 3, maar viel wat hoger uit dan ik in het verleden gewend was. Namelijk 6,3!
Nog net binnen de normale waarden, maar aan de hoge kant. Dat gaan we vanaf nu dus ook in de gaten houden.
Straks bezwijk ik niet aan kahler, maar aan een hart- of herseninfarct. Zo'n spelbreker wil ik natuurlijk niet zijn! :)