Kiespijn(slot):
Nou, ten Voorde. Nu weten we het wel met die kiespijn. Dit is nu al de 3e keer dat je over die kies begint.
Oké, dit is dan de laatste keer. Het hoeft trouwens ook niet vaker, want het probleem is opgelost :)
Maandag jl had m'n tandarts z'n herfstvakantie erop zitten en was ik weer welkom. Op een opnieuw gemaakte röntgenfoto was te zien dat de antobiotica-kuur goed z'n werk heeft gedaan. Ik hoef gelukkig geen plaats te nemen in de stoel bij de kaakchirurg. Wel is er nog iets ontstekingrestant zichtbaar en dat wordt dinsdag 10/11 weggeboord. Heeeeerlijk dat boren....
'k Zie d'r echt naar uut :(
MRI:
Vanmorgen ( 1/11) stond een MRI-onderzoek op de agenda. Onlangs had ik behoorlijke pijn in m'n onderrug. Omdat m'n kahler-avontuur in 2006 begon met een behoorlijk grote tumor op m'n heiligbeen, was ik bang dat dit ding weer tot leven was gekomen. Om daar achter te komen is een MRI-onderzoek noodzakelijk.
Klokslag 10.30 uur lag ik in m'n boxershort op de harde plank van het MRI-apparaat. Tjonge, wat een vreselijk oncomfortabel ding is dat zeg. Waarom zijn die dingen altijd zo hard.
Kennelijk is er geen medische term voor het woord 'comfortabel' beschikbaar. De ziekenhuis-bedden en -matrassen zijn er in de loop van de jaren al stukken op vooruit gegaan. Nu de behandelapparaten nog. Waarom bedekken ze die tafels niet met tempur of zoiets. Dat ligt heel wat beter en kun je je ook beter ontspannen. Deze keer duurde het onderzoek ook nog bijna een vol uur!
Ach, op zich is zo'n onderzoek goed te doen. Ik heb het al verschillende keren ondergaan. Alleen deze keer begon m'n rechterschouder op te spelen. Ik begon onderwijl behoorlijke last te krijgen van m'n latent aanwezige muisarm. De zeurende pijn begon met de minuut toe te nemen. Het eerste kwartier van de MRI-sessie was het nog redelijk te verdragen, maar daarna begon de pijn behoorlijk toe te nemen. Tja, wat nu?!
Ik kon de sessie onderbreken door op de bel te drukken, maar dan moet deze sessie uiteindelijk toch weer vanaf het begin worden over gedaan. Moet ik nog langer op die plank liggen. Ietsje anders gaan liggen, kan niet, want ik moet juist 100% stil blijven liggen.
Uiteindelijk zag ik kans om m'n hoofd, want dat werd niet gescand, langzaam naar links te draaien. Dat hielp iets. Pfff. Kon ik het onderzoek toch nog uitzitten....eeeh -liggen en verder luisteren naar het heerlijke radioprogramma 'De Sandwich'.
En dinsdag a.s. 3/11 is het weer zover. De tweemaandelijkse kahlermeting. Ik voel me nog steeds goed, dus ik zet in op (weer) 2........minder mag ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten