18

Zaterdag, zondag en zelfs vandaag kreeg Jasper visite voor z'n verjaardag. Zaterdag kwamen al z'n kameraden op z'n 18e jaar een proost uitbrengen....en nog een keer proosten.....en nog een keer en nog een keer......hik.
Zondag kwam de familie langs. Ook hartstikke gezellie natuurlijk! :)
En vanavond nog een paar luitjes. Tjonge, de jolijt kon maar niet op.

Maar, 18 jaar is dan ook wel een mijlpaal.

LANG ZAL HIJ LEVEN!!

't Stift

Grieta Spannenburg kondigde het gisteren op radio 2 al aan. Vandaag, donderdag 19 november, zou het droog en zonnig zijn. Ideaal wandelweer. Voor ons dus een uitstekende gelegenheid om er weer eens op uit te gaan. Dat werd trouwens ook hoog tijd, want de afgelopen weken hadden we uitsluitend binnen gebivakkeerd. Enerzijds om Jasper te motiveren en te helpen in z'n strijd richting Havo-examen en anderszijds omdat het al enige tijd pokkenweer is. Wandelen in de regen is bij ons niet favoriet.

In ons Twentse dagblad werd vanmorgen paginagroot een 8,1 km lange wandelroute rond het buurtschap 't Stift ( Zie foto) beschreven. De redactrice die de wandelroute voor ons onlangs had verkend, vond het een uitermate geschikte route voor een mooie herfstwandeling.
Nou, dan moeten we dat vandaag maar'es gaan doen.

Na een eenvoudige maar overheerlijke brunch bij een plaatselijk cafe/restaurant strikten we omstreeks 12.30 uur de veters van onze wandelschoenen en zijn we de paarskleurige pijltjes van de betreffende route gaan volgen. Kort na de start liep onze wandelpoging al in de krul, want we misten het derde bordje en liepen dus kort na de start al verkeerd. Hierdoor promoveerde de wandelroute van 8,1 naar ongeveer 9,5 km :(
Terug op de route hebben we vervolgens erg genoten van de harde wind en het altijd weer prachtige Twentse landschap met de nog groene weiden, de vele bosperceeltjes met hoge essen en de prachtige houtwallen. Een prachtig typisch Twents coulissenlandschap.

We wandelen, zoals u in deze blog misschien wel hebt gelezen, wel vaker. Op zo'n doordeweekse dag als vandaag is het veelal erg rustig. Dat wandelt natuurlijk heerlijk en je hebt daardoor ook nog een redelijke kans om (groot) wild te zien.
Maar vandaag was duidelijk te merken dat over deze route een artikel in de krant had gestaan.
We kwamen ze tegemoet en we werden er zelfs door ingehaald. De abonnees die ook door het artikel waren geïnspireerd.
Bij het derde wandelkoppel maakte ik dan ook de opmerking: "Ik zie dat u ook een abonnement op de Tubantia hebt!". De mannelijke helft schoot meteen in de lach en antwoordde: "u hebt helemaal gelijk!".
Halverwege de route kwam ik ook nog een oud-collega met zijn vrouw tegen. Ook zij waren door het betreffende krantenartikel op het idee gebracht.

Zo zie je maar weer. Wandelen is niet alleen goed voor je lijf, maar ook voor de sociale contacten :)

3 en griepprik

3:
De uitslag van m'n tweemaandelijkse bloedonderzoek is weer bekend. Deze keer staat het getal van de m-proteïne (zoals u inmiddels weet is dit de mate van activiteit van mr. kahler) weer op 3. Van 2 naar 3 dus. Nog steeds stabiel laag volgens mijn contactpersoon op het ziekenhuis. Ook de overige bloedwaarden zagen er prima uit. Het komt ook overeen met hoe ik mij voel. Uitstekend! :)

Griepprik:
Van veel mensen in mijn omgeving hoor ik dat zij òf een oproep hebben gekregen voor de traditionele griepprik òf eentje voor de prik tegen de 'beruchte' Mexicaaanse variant. Ik heb geen van beide ontvangen! Natuurlijk is dat een foutje in de administratie bij mijn huisarts, maar dat vind ik niet zo'n probleem. Ik wil namelijk helemaal geen griepprik!

Ik ben inmiddels 52 en kan mij niet herinneren dat ik griep heb gehad. Ik ben buiten m'n kahler nooit echt ziek geweest. Één of twee weken met griep in bed??? Ik kan mij er niets bij voorstellen. Nooit meegemaakt.

Onlangs voelde ik mij niet helemaal fit en was ik twee dagen wat moe en hangerig. Dat was dan kennelijk mijn griep. Ik doe het dan wat rustiger aan en ga vroeg te bed. De volgende dag voel ik mij weer als vanouds.

Dus, ondanks mijn kahler zit het met mijn weerstand nog wel goed. Dat evenwicht wil ik met een griepprik niet verstoren.
Zo'n prik veroorzaakt namelijk een beetje griep om de antistoffen in het lichaam te activeren. Ik, maar geen enkele arts, kan voorspellen wat zo'n beetje griep(prik) bij mij gaat doen. Een grote kans dat het goed gaat, maar die kansberekeningen ken ik inmiddels wel. Die zijn voor mij/ons allang geen leidraad meer.

Ik ben inmiddels van alle kanten over de voors en tegens geinformeerd en heb dus besloten deze prikacties aan mij voorbij te laten gaan. Geef ze maar aan de FC-Twente selectie. Die kunnen natuurlijk niet achterblijven bij hun Almelose collega's........ :)

PC

Onlangs begaf m'n printer het. Ondanks dat ik nieuwe cartridges had geplaatst en de nodige print-herstelhandelingen had verricht, bleven de kleuren door elkaar lopen.
Oké, dan maar een nieuwe.
Deze keer werd het een zgn. Alles-in-Een-printer. Kopiëren, scannen en......printen.
Deze combinatie scheelde ook een stopcontact, want daarmee kon ik m'n inmiddels overjarige scanner (ook) aan de kant schuiven.
Nu nog even de software installeren en klaar is Kees.......

Precies volgens de instructies installeerde ik de aanstuurprogramma's. Maar ondanks verwoede pogingen en verschillende vieze woordjes lukte het niet om de printer aan de praat te krijgen. Wat wél uitstekend lukte was het instabiel maken van m'n pc-besturingsyteem. 'k Had de hele zaak in de krul. Ook dat nog!

Uiteindelijk ontdekte ik het euvel met die printer en werkt het apparaat nu uitstekend, maar de pc bleef in de war!
Om de haverklap weigerde hij dienst en verbood het besturingsysteem mij om op het WorldWideWeb te surfen.
Vandaag was ik het zat en heb ik alle software eraf geknikkerd en de besturingsoftware er weer 'nieuw' opgezet.

't Is nu 22.15 uur en de klus is zojuist geklaard.
Zoals u ziet, kan ik weer surfen op het web, maar is het inmiddels te laat voor een nieuwe blog.

Dat wordt dus weer uitstellen. :(

Confronterende realiteit

Al enige tijd volg ik de blog en had ik regelmatig mailcontact met kahler-collega Ine. In de eerste helft van oktober begon Ine aan een stamceltherapie in het MST te Enschede. Ondanks wat ongemakken verliep de therapie volgens schema. Morgen, woensdag 4/11, zat haar therapie erop en mocht ze hoogstwaarschijnlijk naar huis.
Zover is het helaas niet gekomen. Ine is gistermiddag plotseling overleden. Zomaar. Zonder thans nog duidelijke oorzaak overleden.

Heel erg jammer voor Ine. Vreselijk voor haar familie en confronterend voor mij en misschien wel meer lotgenoten. 'k Ben er kapot van! De werkelijkheid kan bijzonder confronterend zijn!
Ine is 54 jaar geworden. Natuurlijk veel te jong om nu al dood te gaan!

Ik wens haar familie en iedereen die zich hierbij betrokken voelt veel sterkte!

Kiespijn(slot) en MRI

Kiespijn(slot):
Nou, ten Voorde. Nu weten we het wel met die kiespijn. Dit is nu al de 3e keer dat je over die kies begint.
Oké, dit is dan de laatste keer. Het hoeft trouwens ook niet vaker, want het probleem is opgelost :)
Maandag jl had m'n tandarts z'n herfstvakantie erop zitten en was ik weer welkom. Op een opnieuw gemaakte röntgenfoto was te zien dat de antobiotica-kuur goed z'n werk heeft gedaan. Ik hoef gelukkig geen plaats te nemen in de stoel bij de kaakchirurg. Wel is er nog iets ontstekingrestant zichtbaar en dat wordt dinsdag 10/11 weggeboord. Heeeeerlijk dat boren....
'k Zie d'r echt naar uut :(

MRI:
Vanmorgen ( 1/11) stond een MRI-onderzoek op de agenda. Onlangs had ik behoorlijke pijn in m'n onderrug. Omdat m'n kahler-avontuur in 2006 begon met een behoorlijk grote tumor op m'n heiligbeen, was ik bang dat dit ding weer tot leven was gekomen. Om daar achter te komen is een MRI-onderzoek noodzakelijk.
Klokslag 10.30 uur lag ik in m'n boxershort op de harde plank van het MRI-apparaat. Tjonge, wat een vreselijk oncomfortabel ding is dat zeg. Waarom zijn die dingen altijd zo hard.
Kennelijk is er geen medische term voor het woord 'comfortabel' beschikbaar. De ziekenhuis-bedden en -matrassen zijn er in de loop van de jaren al stukken op vooruit gegaan. Nu de behandelapparaten nog. Waarom bedekken ze die tafels niet met tempur of zoiets. Dat ligt heel wat beter en kun je je ook beter ontspannen. Deze keer duurde het onderzoek ook nog bijna een vol uur!
Ach, op zich is zo'n onderzoek goed te doen. Ik heb het al verschillende keren ondergaan. Alleen deze keer begon m'n rechterschouder op te spelen. Ik begon onderwijl behoorlijke last te krijgen van m'n latent aanwezige muisarm. De zeurende pijn begon met de minuut toe te nemen. Het eerste kwartier van de MRI-sessie was het nog redelijk te verdragen, maar daarna begon de pijn behoorlijk toe te nemen. Tja, wat nu?!
Ik kon de sessie onderbreken door op de bel te drukken, maar dan moet deze sessie uiteindelijk toch weer vanaf het begin worden over gedaan. Moet ik nog langer op die plank liggen. Ietsje anders gaan liggen, kan niet, want ik moet juist 100% stil blijven liggen.
Uiteindelijk zag ik kans om m'n hoofd, want dat werd niet gescand, langzaam naar links te draaien. Dat hielp iets. Pfff. Kon ik het onderzoek toch nog uitzitten....eeeh -liggen en verder luisteren naar het heerlijke radioprogramma 'De Sandwich'.

En dinsdag a.s. 3/11 is het weer zover. De tweemaandelijkse kahlermeting. Ik voel me nog steeds goed, dus ik zet in op (weer) 2........minder mag ook!