Is het niet de harde wind die ons uit onze slaap houdt, dan is het wel wat anders. Wat dat betreft hebben we het op deze camping wel getroffen zeg! :(
Vannacht was het kennelijk de beurt aan een onophoudelijk huilend kind. Tjonge, wat kon dat jochie schreeuwen zeg. Er kwam geen eind aan. Opeens was het afgelopen en verkeerden we in de veronderstelling dat het kind eindelijk in slaap was gevallen. Maar niets bleek minder waar en begon het blèren opnieuw.
Ach, we hadden zowel met het kind als met de ouders te doen. Het kind kon er waarschijnlijk niets aan doen en de ouders wisten hoogstwaarschijnlijk ook niet wat ze er mee aan moesten. Wij weten hoe hopeloos zo'n situatie kan zijn. We hebben het met onze jongens ook allemaal meegemaakt.
Maar uiteindelijk was het stil en konden we eindelijk gaan slapen..............dachten wij.
Na ongeveer een uur kwamen Mark en Jasper terug van hun stapavontuur. Wij hoorden hen niet arriveren want we lagen eindelijk heerlijk te slapen. Opeens werd met veel kabaal de deur van de caravan geopend en stond Jasper binnen. "Sorry, 'k kan echt niet ophouden".
Potverdorie! Hebben we al jaren de huilperiode achter de rug, krijgen we dit!!
We hebben vandaag de afspraken over het toiletgebruik aangescherpt en doen straks opnieuw een poging tot een ongestoorde nachtrust.
Verder was het een prima dag hoor! Weer heerlijk gefietst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten