"Tjonge, wat een mooie hernia umbilicalis hebt u daar. En hij bloeit zo prachtig. Een echte blikvanger in de tuin".
Niks van dat alles. Het is dus een navelbreuk. En als die bloeit, is het tijd om te opereren.
Nou, bij mij bloeit'ie volop en moet ik er dus (weer) aan geloven.
Gisteren heb ik samen met Marlies m'n behandelend chirurg ( Dr. Gerritsen, zie foto) bezocht. Het bleek een echte kenner, want door m'n kleren kon hij al zien dat het niet goed zat.
"Laat uw buik meteen
maar eens even zien, ". zei de chirurg met opgewekte stem.Truitje, blousje en T-shirt omhoog en de chirurg kon aan z'n onderzoek beginnen. Dat onderzoek duurde kort, want onmiddellijk nadat de handel bloot lag, zei hij: "ja hoor, ik zie het al. Dat gaat niet goed zo. Dan moet ik nu maar een matje plaatsen", was zijn snelle diagnose.
"Matje plaatsen?", vroeg ik enigszins verrast. "Ik was in de veronderstelling dat er al een matje zat!!", merkte ik verbaasd op.
Dat bleek dus niet het geval te zijn. Bij de vorige operaties was de breukopening gesloten door de omliggende spieren aan elkaar te naaien. Het voordeel van deze methode is, dat je geen lichaamsvreemd materiaal in je lichaam hebt (het matje), maar het nadeel is, dat de kans op herhaling vrij groot is. Klopt helemaal.
Nu gaan opereren en het gebruiken van Velcade (mijn onderhoudsmedicijn) slecht samen. Nu bleek onlangs dat het gebruik van mijn onderhoudsmedicijn niet deze maand, maar pas in februari zal stoppen. Daarom stelde ik voor om de operatie daarna te laten plaatsvinden.
Dus ergens in maart gaat ten Voorde weer enkele dagen logeren in het Medisch Spectrum Twente. Tegen de operatie zie ik niet op, maar die paar dagen doorbrengen met snurkende en rochelende medepatiënten wordt weer afzien :(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten