18 en Marlies

18:
Z'n geboorte was voor hem natuurlijk het belangrijkste moment. Zonder die gebeurtenis hadden we Mark niet gehad. Dat geldt trouwens voor meer mensen.
Gelukkig heeft hij z'n geboorte niet bewust meegemaakt, want dan had hij hoogstwaarschijnlijk nu nog met een trauma rondgelopen. Er wordt vaak lyrisch over gesproken en het is natuurlijk ook wel bijzonder dat er 'zomaar' een compleet mens tevoorschijn komt, maar feitelijk is het natuurlijk een gedoe van jewelste. Niks fraais aan. Nee, ik ben blij dat ik een jongetje ben. Alleen aan de voorkant van het proces wat actie en dan gaat de rest vanzelf. Goed geregeld! :)

Maar dat even terzijde. Mark vierde dit heugelijke feit maandag jl. alweer voor de 18e keer.
ACHTTIEN JAREN! Dat is in de reeks van verjaardagen toch wel een mijlpaal. Hij is nu strafrechtelijk volwassen. Niet dat juist dit belangrijk voor hem is. Het is een keurige jongen die goed oppast en zelfs niet schuin de straat over steekt, maar toch. Verder mag hij grote mensen-beslissingen nemen op o.a. financieel gebied en mag hij ook zijn eigen ziektekostenverzekering gaan betalen. Daarnaast mag hij nu qua leeftijd ook auto's besturen. Dat wil hij ook erg graag en daarom is hij op z'n verjaardag meteen begonnen met autorijlessen. Klokslag 19.00 uur parkeerde de lesauto voor onze deur en mocht Mark plaatsnemen achter het stuur.
Twee uren later kwam hij dolenthousiast terug.
"Ik denk dat hij een snelle leerling is en binnen redelijke termijn examen kan doen", sprak de instructeur tevreden.
"Ik had niet anders verwacht. Hij lijkt op z'n vader.......", antwoordde ik gekscherend.
Dinsdag 28 oktober moet'ie al theorie-examen doen.

Mark en z'n rij-instructeur Ron

Marlies:

Vandaag is het precies 4 weken na de operatie en in algemene zin gaat het goed met Marlies. Natuurlijk, ze heeft nog veel last van de operatiewonden. De huid in de omgeving van deze wonden zit (nog) strak en het is nogal pijnlijk als die huid onder spanning komt te staan. Maar dat is normaal na zo'n ingreep. In vergelijking met de eerste operatie gaat de genezing sneller en kan zij haar armen en bovenlichaam beter bewegen.

En nog veel belangrijker: Marlies heeft de indruk dat de pijn op haar borst weg is!

Maar ondanks al dit goede nieuws zit het Marlies ook wel eens tegen.
Ze is nogal een taaie die de grenzen van haar mogelijkheden constant opzoekt. Dat heeft er afgelopen weekeinde in geresulteerd dat de operatieomgeving kennelijk te zwaar belast is geweest. Resultaat: Twee beroerde nachten tengevolge van hevige pijn in haar rug. Ze kon zelfs niet in haar bed liggen of op een bank zitten. Dat was wel even schrikken. "Wat nú weer!", dachten we allebei.
Marlies heeft het daarna iets rustiger aan gedaan, waardoor de pijn gelukkig verdween.

Gisteren waren we op controlebezoek bij de plastisch chirurg. De pc was tevreden.

Het stukje weefsel dat de ingreep niet heeft overleefd, is door haar verwijderd. Verder kreeg Marlies verschillende zalfjes en tapes om de genezing te bevorderen en eventuele ontstekingen te voorkomen. Ook kreeg Marlies Scarban siliconenverband. Dit zelfklevende spul plak je op de littekens, waardoor wondgenezing wordt bevorderd en littekenvorming wordt tegengegaan. Volgens de bijsluiter verdwijnen sommige littekens zelfs of worden ze in ieder geval minder zichtbaar.

Over twee maanden zullen we het resultaat bekijken, want zolang moet je het minimaal gebruiken.