Marlies, ikke en krokusvakantie

Marlies:
De operatie van Marlies is nu ruim twee weken geleden. Zoals ik al vertelde is de operatie technisch goed gelukt. Maar het is nog te vroeg om een definitieve conclusie van het resultaat te
trekken. De operatiewonden genezen zo te zien goed, maar het geheel is nog steeds erg gevoelig en Marlies wordt ook nog steeds geplaagd door enorme jeuk. Niet constant, maar heel frequent zeer intens.
Maar toch is er een lichtpuntje. Marlies voelt nu steeds vaker dat de rechterzijde van haar borst ietsiepietsie méér druk en pijn vertoont dan haar linkerzijde......Dat is dus goed nieuws, want de linkerzijde is geopereerd en moet dus ook minder pijnlijk zijn. Een verbetering is hiermee aanstaande en als dat doorzet kunnen we deze 1e operatie hopelijk afsluiten met een positief resultaat.

Tengevolge van deze situatie moet Marlies rust houden. Dat heeft haar arts haar nadrukkelijk geadviseerd. Dit was een tegennatuurlijk advies voor Marlies. Dit kwam bij haar over alsof je tegen een aap zegt dat hij een poosje niet in een boom mag klimmen. Daar had Marlies de eerste dagen erg veel moeite mee en probeerde toch haar gebruikelijke dingen te doen. En dat ging dus niet. Veel extra pijn was het resultaat. Gelukkig had ik nog een paar handboeien liggen en die komen nu goed van pas. Alleen om naar het toilet te kunnen, mag ze even van haar plek.

Ikke:
Hoe het met mij gaat? Wel goed denk ik. Ik voel me in ieder geval onverminderd goed en steeds fitter. Na mijn intensieve stamceltherapie tijdens de feestdagen in december 2006 is de situatie alleen maar beter geworden. De ontwikkeling van Mr. Kahler is onder controle en ik ga mij steeds beter en fitter voelen. Maar, ik voel ook dat ik er nog niet helemaal ben. Ik heb nog steeds behoefte aan mijn dagelijkse middagdutje. Nu weet ik ook dat daar een deel gewenning bij zit, maar toch! Ik slaap elke middag ruim 45 minuten tot een uur! Volgens Marlies zaag ik dan behoorlijk wat balkjes door, want snurken kan ik kennelijk als de beste :)

Tja, en dan die nog steeds niet verdwenen jeukende rode plekken op m'n body. Ik heb er effectieve zalf tegen, maar die mag ik eigenlijk niet langer dan 10 dagen gebruiken. Nou, die termijn heb ik allang overschreden. Het spul helpt prima, maar de plekken komen steeds terug. Daarom ga ik dinsdag 26/2 maar eens op audiëntie bij een huidarts. Hopelijk weet hij er raad mee. Tot dinsdag nog even smeren en krabben :(

Krokusvakantie:
Het is krokusvakantie. 'Helaas' niet voor ons (Jan en Marlies), maar wel voor Mark en Jasper.
Vooral voor Jasper is het vakantie, want die is met z'n suikeroom en -tante op wintersport in Oostenrijk. Mark mocht ook mee, maar die had de verplichte financiële eigen bijdrage er niet voor over. Tja, ook een keus!
Maar Jasper dus wel en die heeft nu de tijd van z'n leven. Hij kon er de afgelopen week al bijna niet van slapen.

Jasper met z'n suikertante in Lermoos (Oostenrijk)

En Mark? Die gaat in de krokusvakantie leren 'zelfstandig wonen' in de woning van die suikeroom en -tante. Lijkt hem helemaal het einde.

Hebben wij toch een beetje vakantie :)

Nieuwe blog:
Zondag 2 maart komt er weer een blog.

Weer thuis en dagvaarding

Weer thuis:
In de vorige blog vertelde ik dat de operatie van Marlies goed was verlopen, de genezing voorspoedig verliep en dat Marlies hoogstwaarschijnlijk dinsdag 12 of woensdag 13 februari thuis zou komen.
Deze prognose sta ik op maandagmorgen in geuren en kleuren aan mijn collega's te vertellen, belt Marlies mij op m'n GSM: "Kom me maar halen. Ik mag vandaag al naar huis!".
De plastisch chirurg was langs geweest en had besloten dat de laatste twee drains er uit konden. Daarmee waren alle snoeren, slangen en andere ziekenhuisbindende zaken verwijderd. Marlies voelde zich in relatie tot de omstandigheden uitstekend en de operatiewonden zagen er prima uit. Dus: inpakken en wegwezen.
We zijn nu alweer bijna een week verder en het gaat redelijk goed met Marlies.....Redelijk, dus niet top?! Nee, helaas niet. De operatiewonden zijn nog erg gevoelig en het geheel doet bij het bewegen nog pijn. Vooral bij het stofzuigen, raamlappen en verschonen van de bedden, valt het haar toch nog erg tegen..........................Nee, dit laatste is natuurlijk flauwe kul.
Maar dat de operatiewonden nog pijnlijk cq gevoelig zijn, is helaas nog wel het geval. Ook wel enigszins begrijpelijk zo kort na de operatie. De wonden zijn nog niet volledig genezen. Daarnaast voelt zij ook een enorme jeuk op die plekken. Jeuk en pijn trekken gezamenlijk op zal ik maar zeggen.
Hoewel een jeukende wond op zich een goed teken is, want dan is de genezing voortvarend bezig, is het ook weer een erg vervelend gevoel. Jeuk kan erger zijn dan pijn en krabben is, in verband met het gevaar voor het openkrabben van de wonden, niet mogelijk.
Of de doelstelling van deze operatie, het wegnemen van de pijn op haar borst, hiermee bereikt is, moeten we nog even afwachten.

Na thuiskomst heb ik Marlies onmiddellijk haar dierbaarste speeltje gegeven. Voelde ze zich meteen weer helemaal thuis :)

Dagvaarding:
Het gebeurde op woensdag 5 september 2007. Mark kwam thuis en vertelde opgewonden dat hij even op de bromfiets van een kameraad mocht rijden en na 50 meter te hebben gereden al door de politie was gepakt omdat hij geen helm droeg. Daar kreeg hij natuurlijk een bon voor. Maar, daar bleef het alleen niet bij. Ook had Mark geen bromfietsrijbewijs en als klap op de vuurpijl bleek die bromfiets ook nog eens niet verzekerd te zijn. "Eigen schuld, dikke bult. Daar gaat je zakgeld", was m'n nogal boze reactie. Enkele weken later viel er een acceptgiro uit Leeuwarden op de deurmat. De boete á €50,-- voor het rijden zonder helm.....
En het rijden zonder bromfietsrijbewijs en het onverzekerd rijden dan? Met betrekking tot het niet hebben van een bromfietsrijbewijs hebben wij tot heden niets gehoord of gezien. Daarvoor is hij hoogstwaarschijnlijk door de optredende bromsnor gematst. Bleef het rijden zonder WA-verzekering nog over. Maar de maanden verstreken. Sinterklaas kwam en vertrok weer naar Spanje..... Geen post m.b.t. het onverzekerd rijden. De Kerstman en zelfs Prins Carnaval hadden hun pakken alweer bij de stomerij liggen....Nog steeds geen post.
Ja hoor! In januari belde een postbode aan en reikte mij een zgn. 'dagvaarding van een minderjarige verdachte' uit. Mark moet 14 maart a.s. voor de kantonrechter verschijnen voor het onverzekerd rijden. Dat is ruim een half jaar ná de pleegdatum. En waarom moet Mark daarvoor eigenlijk bij een kantonrechter verschijnen.? Het feit is helder en er is geen verschil van mening over de schuldvraag. Ik vermoed dat de kantonrechter en de officier van justitie Mark vermanend willen toespreken zodat hij beseft dat hij een verschrikkelijk feit heeft gepleegd. Vervolgens zal de officier de prijs van deze opvoedingsles bekendmaken en zal de rechter daarmee instemmend de bijeenkomst afhameren.Dat Mark hiervoor een boete krijgt, oké! Helemaal mee eens. Daar leert'ie van. Moet hij zich maar aan de (verkeers)regels houden. Daarin hebben wij in zijn opvoeding voldoende geïnvesteerd. Maar dat de officier en de kantonrechter mij in mijn ouderlijke verantwoordelijkheid aan de kant willen schuiven, laat ik mij niet gebeuren.
En dan ook nog een complete zitting organiseren voor zo'n relatief gering feit. Het mag kennelijk wat kosten. Mark is geen probleemjongere, geen recidiverende verkeerscrimineel, geen structurele spijbelaar enz. Gewoon een normale en gezonde puber die een aan die leeftijd gerelateerd verkeersfeit heeft gepleegd. Niets meer en niets minder. Een boete, oké. Maar toch geen rechtszaak. Kom-nou-zeg!
De brief waarin ik een betoog met deze strekking heb verwoord en tevens heb aangegeven dat wij niet gewend zijn om als verdachte bij een rechtbank te verschijnen en dat graag zo willen houden, is al onderweg. Er zal wel een acceptgiro volgen. Mark is al aan het sparen.

Vrijdag 15/2 jl. zit ik in de woonkamer (lekker weekje vrij gehad) en zie dat er alweer een meneer van TNT-post voor ons huis stopt. Hij belt aan.........Nee hè, het zal toch niet..........Jawel hoor.... WEER EEN DAGVAARDING!!. Deze keer voor Jasper omdat hij (ook in september 2006) zonder bromfietsrijbewijs op een bromfiets van óók een kameraad reed. Jasper kón zelfs geen rijbewijs hebben, want hij was in september nog maar 15.
Het moet verdorie toch niet gekker worden met die knapen!!

Zondag 24 februari a.s. komt er weer een nieuwe blog.

De operatie, Uitslag groot onderzoek, Riool

De operatie:
Woensdagmorgen 6 februari te 10.30 uur ging de telefoon. De afdeling 'opname' van het Martini-ziekenhuis. "Goedemorgen mevrouw ten Voorde. De plastische chirurg heeft liever dat u vandaag al wordt opgenomen in plaats van morgenvroeg. Kunt u rond 16.00 uur bij ons zijn? ".
We waren het helemaal met de plastisch chirurg eens en hoefden daar niet lang over na te denken. Omstreeks 14.15 uur startten we de auto en reden gespannen, maar hoopvol over een goede afloop richting Grönin'g .
Het is nu zondag 10 februari en de operatie is alweer bijna drie dagen geleden. Na een 6 uren durende operatie belde de plastisch chirurg en vertelde mij dat Marlies zojuist uit de operatiekamer was gereden en dat de operatie (technisch gezien) succesvol was verlopen.
De plastisch chirurg was veel verklevingen van borst- en zelfs spierweefsel tegen gekomen en weer losgemaakt. Daarnaast had zij veel littekenweefsel verwijderd. Het gevoel wat Marlies al die tijd had, dat alles rond haar borst vast en te strak zat, bleek dus te kloppen.
"Ik denk dat uw vrouw hier erg van zal opknappen", sloot de chirurg af met haar uitleg over de operatie.
Of de operatie ook het gewenste effect, het wegnemen van de vreselijke pijn, zal opleveren, zal op z'n vroegst na ongeveer een week, wanneer de pijn van de operatie redelijk is afgenomen, blijken.
Technisch gezien dus een succes, maar het blijft voor ons voorlopig nog even spannend.

De eerste twee dagen werd de pijn bestreden met morfine welke via een zeer dun infuus direct bij de zenuwbaan in de rug werd toegediend. Maar vanaf gisteren, zaterdag 9/2, is die comfortabele luxe haar afgenomen en moeten een paar paracetamollen die functie overnemen. Dat is toch wel even wennen. Daarbij moest ze ook al enkele keren naast het bed staan. Topsport voor Marlies. En dat doet ze al jaren niet meer, dus was ze elke keer helemaal kapot en.......natuurlijk veel (wond)pijn.
Maar, hoe vervelend ook, dit is volgens het verplegend personeel een normaal beeld bij deze ingrepen. Binnen enkele dagen moet het allemaal beter en pijnlozer gaan. Marlies houdt de moed er gelukkig goed in!
Wanneer de genezing goed doorzet en het wondvocht sterk vermindert, komt ze halverwege volgende week (dinsdag of woensdag) weer thuis.

Marlies kort na de operatie. Blij dat het achter de rug is en uitermate gemotiveerd om weer snel het ziekenhuis te verlaten.

Uitslag groot onderzoek:
In vorige blogs had ik enkele uitslagen al verteld. Die waren al vroegtijdig uitgelekt. Maar woensdag 6/2 was de officiële presentatie door m'n internist/hematoloog. In verband met de vervroegde opname van Marlies was de beste (en zeer deskundige!) man bereid mij eerder te ontvangen. Naast de inmiddels bekende goede bloeduitslagen ging het nu om de uitslag van het beenmerg. "Meneer ten Voorde. Het beenmerg ziet er normaal en dus goed uit. Als ik op basis van die uitslag een diagnose zou moeten stellen, zie ik geen kahler". vertelde hij opgewekt.
Hoewel het vertrouwen op een goede uitslag overheerst en ik mij, in overeenstemming met de uitslagen, uitermate goed en steeds fitter voel, vind ik het ophalen van de uitslagen toch altijd spannend. Ik weet dat vroeg of laat het onvermijdelijke moment zal komen dat de uitslagen anders zullen zijn en dat nieuwe behandelingen nodig zijn om mij deze blogs te kunnen laten schrijven.
Maar nu zijn alle uitslagen top. Beter kan in mijn omstandigheden bijna niet. Oké, een remissie (100% afwezigheid van kahler) is nóg beter, maar dat komt na de therapieën die ik heb gehad helaas zelden voor. Maar,... misschien hoor ik uiteindelijk wel bij de groep 'zelden'.
Tja, de toekomst zal het aantonen. Ik ben een realist en ben al uitermate blij met de huidige stand van zaken!

Riool:
Vorige week stond Jasper (onze jongste zoon) boven te douchen. Toen ik op dat moment in de hal liep hoorde ik opeens het geluid van een vreemd onheilspellend gerochel. Ik hoorde dat dit geluid uit de toiletruimte kwam. Toen ik even keek, zag ik uit de gootsteen van het fonteintje zeepbellen borrelen. Deze constatering maakte voor mij twee zaken duidelijk:

1. Jasper gebruikt zeep en/of shampoo tijdens het douchen.
2. Dit gaat weer geld kosten, want er zit hoogstwaarschijnlijk een verstopping van het riool aan te komen.

Potverdepotver. Nu dát weer. Met gezwinde spoed haalde ik twee grote flessen ontstopper in de hoop een verstopping te kunnen voorkomen. Flessen leeg gekieperd, geen resultaat. Het ging steeds harder borrelen en het water in de toiletpot begon nu ook al te bewegen.
Dan maar heet water en een pak soda. Als ik dat nu eens een paar uren laat intrekken cq marineren. Dat moet toch helpen dacht ik...........Niet dus!
Ondanks het borrelen konden we ogenschijnlijk zonder verdere problemen gewoon gebruik blijven maken van de douche en het toilet. Alles verdween nog keurig in het riool. Dus nog alle tijd om een eenvoudige oplossing te bedenken......
Wat ik niet kon zien was, dat al het douchewater en toiletresultaten zich keurig in het riool aan het opstapelen waren. Dat gaat goed totdat de letterlijke drempel is bereikt.
Die werd sneller bereikt dan ik had gedacht, namelijk op vrijdagmorgen 8/2.
Terwijl ik overwoog om wel of (nog) niet de verzamelput in de tuin bloot te graven, ging Mark (onze oudste zoon) douchen. En ja hoor. Toen kwam de prut over de rand van het benedentoilet en liep met hoge snelheid de hal in. Toe maar! Dat kan ik er echt bij gebruiken. Gatverdegatver. Wat een smeerzooi.
Mark reageerde onmiddellijk en riep: "Pa, ik help je wel even. Ik graaf de verzamelput in de tuin wel bloot en los de verstopping wel op". Natuurlijk hartstikke lief van Mark, maar hij moest naar school en ik wilde rond 13.00 uur vertrekken richting Marlies. Daarbij wilde ik die verstopping niet laten zitten tot de volgende dag.
Een aardige en vakkundige meneer van een rioolreinigingsbedrijf heeft vervolgens het probleem die morgen snel opgelost.
Oorzaak: Wij zijn te schoon! We gebruiken te veel toiletpapier.
Inmiddels hebben we alweer heerlijk gedoucht.

Volgende blog:
Zondag 17 februari a.s. komt er weer een nieuwe blog.