Klok:
Ik ben moe en lusteloos. Het is zo'n prachtige zachte herfstdag. Een echte wandeldag. Maar ik heb er de energie niet voor. Ik hang wat op de bank en zap een beetje langs de tv-zenders.
Dat heb ik elk jaar rond deze datum. 'k kan er steeds slechter tegen wanneer ik gestoord word in m'n slaap. Het lukt me dan bijna niet meer om de slaap te hervatten.
Vroeger, in m'n vrijgezellentijd, had ik daar geen moeite mee. Toen was m'n lichaam een stuk veerkrachtiger en kon ik er beter tegen. Als ik bijvoorbeeld in het weekeinde na het stappen 's nachts voor een sanitaire stop even op moest staan, sliep ik na de donatie gewoon weer verder. Geen probleem.
Dat gebeurde trouwens alleen in het weekeinde, want dan kreeg ik iets meer vocht dan gemiddeld te verwerken. De biologische plaswekker wekte mij dan uit m'n dromen, waarop ik vervolgens naar het witte keramiek waggelde. Wat ik daar vervolgens allemaal deed, kon ik mij de volgende dag nauwelijks herinneren. Ik bleef gewoon doorslapen. Volautomatisch werd het allemaal keurig afgewerkt op het toilet, om vervolgens weer heerlijk verder te dromen................over Marlies natuurlijk. Want daar had ik toen bijna verkering mee :)
Maar, dat zomaar doorslapen is de laatste jaren toch wel anders geworden.
Elk jaar rond deze datum moet ik rond 02.00 of 03.00 uur opstaan en dat valt me dus steeds zwaarder.
Ik heb me nu voorgenomen om dat volgend jaar toch anders te doen.
Dan verzet ik de klok gewoon 's-morgens, als ik eerst heerlijk heb (uit)geslapen!.....
Kiespijn(vervolg):
Het gaat nog steeds goed met m'n kies. Geen pijn, maar nog wel een iets verdikte omgeving.
Morgen maakt m'n tandarts opnieuw een foto om te kijken of het allemaal oké is. Zo niet, dan zit er helaas niets anders op dan de kaakchirurg de wortelpunt eraf te laten zagen. Spanneeend.
Nieuwe provider:Bijna is het zover. De zaak is aangesloten en werkt bijna naar wens. En 'de zaak' betreft de nieuwe internet-, tv- en telefoonaansluiting. Maar, ondanks een hoop gepruts met kabels e.d. is het dus nog niet helemaal voor elkaar. Zo kunnen wij wel 'naar buiten' bellen, maar kunnen anderen ons op ons huisnummer niet bereiken. Hopelijk wordt dat komende week weer mogelijk.
En die digitale tv. Tjonge, dat is toch wel een verschil zeg! Wij hebben nog van die oude tv's met zo'n bult aan de achterkant. Ze doen het nog goed, dus weggooien vinden wij zonde. We dachten dat wij redelijk goed beeld hadden, maar met dat digitale signaal kan het nog een stuk beter.
Maar voordat ik dat voor elkaar had, heb ik wel verschillende aansluitmogelijkheden tussen de digitale ontvanger, de tv en de videorecorder moeten uitproberen. Alle combinaties die ik probeerde werkten op de een of andere manier, maar het perfecte digitale tv-beeld kreeg ik maar niet voor elkaar.
Dan kwam ik weer kabels te kort, dan hield ik weer een kabeltje over. Vandaag had ik de juiste mix gevonden. Ik hield tot m'n verrassing een kabel en een signaalsplitter over, maar het werkt allemaal prima.
Kan Marlies vanavond weer naar Yvon Jaspers kijken :)
Nu de telefoon nog.
Bij ons, Jan en Marlies ten Voorde, werd in 2006 kanker geconstateerd. Bij Jan de ziekte 'Kahler'(beenmergkanker) en bij Marlies voor de 3e keer borstkanker. In deze weblog beschrijven wij het ziekteverloop, de (ziekenhuis)behandelingen- en het genezingsproces. Indien u na het lezen wilt reageren kan dat via het emailadres: reactie@tenvoorde.me
25 okt 2009
11 okt 2009
Kiespijn(vervolg) en telefoonlijn
Kiespijn( vervolg):
Ik ben nu ruim een week verder en het spannende avontuur met m'n wortelpuntontsteking is nog niet helemaal ten einde. Vrijdag jl. nam ik m'n laatste antibioticum-pil. Het gaat de goede kant op, maar ik vermoedde dat één kuurtje de strijd niet kon winnen. Dan nog maar een kuurtje er achteraan. Dat vond m'n tandarts ook en nu ben ik dus bezig met een nieuwe serie van 20 ontstekingkillers.
Met een beetje geluk kan ik de kaakchirurg dit keer overslaan :)
Ik ben de laatste weken wel een beetje aan het sukkelen. Pijn in m'n onderrug, pijn in m'n kaak en nu ook pijn in m'n rechterbovenarm. Dat is onmiskenbaar het begin van een zgn. muisarm. Ik heb in het verleden een keer last gehad van een tennisarm. Dat is ongeveer hetzelfde en ook er-rug vervelend. Maar een muisarm? Nee, dat nog nooit.... Tot nu dus.
Ik heb natuurlijk meteen maatregelen genomen om een flinke muisarm te voorkomen. Nu bedien ik de muis met m'n linkerhand. Dat is wel even wennen moet ik zeggen, maar zeker niet onmogelijk. Voor op m'n werk heb ik zo'n zgn. trackball besteld. Dat schijnt ook een goed preventiemiddel tegen een muisarm te zijn. Ik vond het altijd rare dingen die trackball-muizen. Een soort steunzool voor pc-gebruikers. Maar als het inderdaad helpt, ben ik snel om.
Het typen gaat gelukkig nog zonder pijnklachten..:)
De telefoonlijn:
Ook ik ben gezwicht voor het verkoopaanbod van een andere provider.
Het aanbod was voor ons aantrekkelijk omdat wij voor dezelfde kosten meer producten krijgen, plus nog enkele interessante tv-cadeautjes. Tja, wie wil dat niet?!
En daarbij ook nog een monteur die het gratis komt aanleggen. Nou, dat was helemaal top natuurlijk.
Mijn vraag aan de provider: "Ik heb drie telefoon-, vijf tv- en vier internetaansluitingen. Zorgt de monteur ervoor dat dit allemaal zo blijft? ".
Antwoord van de helpdeskmejuffrouw: " Meneer ten Voorde. Alles blijft zoals het nu bij u is en de monteur gaat niet eerder weg dan wanneer het allemaal werkt".
Afgelopen dinsdag 7 oktober ging de bel en daar stond meneer de monteur.
Ik liet de situatie met betrekking tot onze aansluitingen zien en aangekomen bij de telefoon fronste hij z'n wenkbrauwen.. "Maar die telefoon kan ik helemaal niet aansluiten", merkte hij op. "Het punt waar de telefoon het huis binnenkomt (het zgn. isra-punt) zit niet bij de plaats waar de coax-kabel van de tv binnenkomt. Dat gaat niet goedkomen", vertelde de monteur verder.
"ja, mooi is dat", reageerde ik verbaasd. "De vrouwenstem van de helpdesk beloofde dat alles door u zou worden aangesloten !".
"Hahaha, ja! Dat hoor ik wel vaker. Die werkloze studenten van de helpdesk snappen er helemaal niets van. Die hoeven niet naar de klanten om het aan te sluiten. Nee, zoals u het wilt, kan ik het niet aansluiten. Er moet eerst een telefoonlijn naar het coaxpunt worden getrokken en........... dat moet u zelf doen!"
Vervolgens verliet de monteur weer ons huis. Voorlopig geen andere provider dus.
Maar........ik had het abonnement van m'n huidige provider al opgezegd en dat loopt per 22/10 a.s. af. Als ik het voor die datum niet voor elkaar heb, heb ik dus geen internet en telefoon meer en lopen we tevens het risico om ons telefoonnummer te verliezen.
Ik ben dus maar meteen aan de slag gegaan om het voor elkaar te maken. Omdat ik tot dusver alles zelf had aangelegd, herinnerde ik mij dat ik jaren geleden twee telefoonlijnen vanaf het isra-punt in de keuken naar de woonkamer had getrokken. Een lijn voor de telefoon en een 'je weet maar nooit waar het goed voor is-lijn'. Die lijn bood hoogstwaarschijnlijk uitkomst. En omdat deze in de woonkamer lag, was'ie al dicht in de buurt van het coaxbeginpunt.
Aaah, de oplossing is dus simpeler dan ik had gedacht.Vloerluikje even open, telefoonlijntje pakken, even doorknippen en naar het coaxpunt trekken. Klaar is Janneman :) ...
De telefoonlijn had ik snel gevonden. Maar er lagen, zoals ik al vertelde, TWEE lijnen. Een van de twee was dus in gebruik,......maar welke?? De twee lijnen waren identiek en ik had verzuimd ze te markeren. Tja, ik kan natuurlijk op goed geluk gaan knippen, maar misschien kan het ook anders.
Beide lijnen begonnen bij het Isra-punt. Als ik nu aan één van de lijnen trek, dan kan Jasper misschien aan de bewegingen zien welke lijn het is. Zo bedacht, zo gedaan.
Ik trok aan een lijn en Jasper zag de niet in gebruik zijnde lijn bewegen. "Ja pap. Die is het!".
"Weet je het zeker?", vroeg ik nog.
"Ja, die je nu hebt is de loze lijn", antwoordde Jasper overtuigend.
Knip................En ja hoor. De verkeerde! De telefoon was onmiddellijk zo dood als een pier :(
Jasper had het wel goed gezien, maar door de verstrengeling met andere lijnen trok ik aan de ene en bewoog de andere lijn. Heppik weer.
Anderhalf uur later en bij de inmiddels 20-ste poging aangekomen waarbij het weer niet was gelukt om die verrekte kleine verbindingsstekkertjes aan de doorgeknipte uiteinden te krijgen, vond ik het welletjes. Dan maar geen stekkertjes. Met hobbytape lukte het ook.
De lijn doet het gelukkig weer. En de andere lijn? Die ligt nu bij het coaxpunt te wachten op de installatiemeneer.
Donderdagmorgen 22/10 wordt alles hopelijk correct aangesloten.
"Ja pap. Dat is de lijn die je bedoelt!" :(
4 okt 2009
Dierendag en kiespijn
Dierendag:
Na m'n vorige stukje zat ik vandaag toch enigszins met een dilemma. Moet ik in het kader van dierendag dat verjaagapparaat een dagje uitschakelen om de buurtpoezen nog één keer de gelegenheid te geven om op hun favoriete plekje te kunnen toiletteren of toch maar niet.Nou, vooruit dan maar. Èèn dagje nog en dan is het mooi geweest.
Kiespijn:
Met m'n rugpijn, waarover ik het enkele blogs terug had, gaat het alweer een stuk beter. Als ik m'n rug niet teveel belast gaat het prima. Maar ik ben nogal een bezig baasje en dan valt het niet altijd mee om rustig aan te doen. Gelukkig springen Mark en Jasper meteen bij als ze zien dat ik last krijg.
Zo ook gisteren bij het opstapelen van onze jaarlijkse 'openhaardhout-opstapel-klus'. Na een half uur begon ik m'n rug al behoorlijk te voelen. "Paps, ga maar naar binnen. Wij doen de rest wel", riepen ze samen. De schatten :)
De rugpijn verdween en daarvoor in de plaats heb ik nu een ontstoken wortelpunt van een kies in m'n bovenkaak.
Die kies begon al voor m'n fietsavontuur op te spelen. Ik ben toen rap naar 'de beste kleinkunstenaar op de vierkante centimeter' oftewel m'n tandarts gegaan. Die pakte meteen goed uit met een fikse wortelkanaalbehandeling. Het bleek helaas niet afdoende om de ontsteking te stoppen. Ik ben nu bezig met een stevige antibioticakuur om daarmee het optreden van een kaakchirurg te voorkomen, maar ik ben bang dat dit niet gaat lukken. Ik heb niet het gevoel dat de kuur helpt. Dat wordt dus hoogstwaarschijnlijk het bekende hak- en breekwerk bij de kaakjongens met die enge tangen op het ziekenhuis.
Ach, ook daarmee heb ik inmiddels ruime ervaring. Dit wordt dan de 5e keer. De geluiden van het gekraak in het kaakbot (ik heb kennelijk harde botten) zo vlak bij m'n oren is vervelender dan de operatie zelf. Daar voel je niets van. M'n kaak werd elke keer zodanig verdoofd, dat ik na twee dagen nog pijnloos op m'n lippen kon bijten.
Naast deze wortelpuntontsteking ligt er echter nog een serieus gevaar op de loer, nl. kaaknecrose.
Dat is een zeer pijnlijke en moeilijk behandelbare vorm van kaak(bot)ontsteking. Gebruikers van het botversterkingsmiddel APD hebben een verhoogde kans op deze aandoening. Ik ben zo'n gebruiker! En juist daarom wil ik graag zo spoedig mogelijk actie om dat te voorkomen.
Volgende week toch maar even nader overleggen met m'n contactpersoon in het ziekenhuis en m'n tandarts.
Wordt vervolgd.
Na m'n vorige stukje zat ik vandaag toch enigszins met een dilemma. Moet ik in het kader van dierendag dat verjaagapparaat een dagje uitschakelen om de buurtpoezen nog één keer de gelegenheid te geven om op hun favoriete plekje te kunnen toiletteren of toch maar niet.Nou, vooruit dan maar. Èèn dagje nog en dan is het mooi geweest.
Kiespijn:
Met m'n rugpijn, waarover ik het enkele blogs terug had, gaat het alweer een stuk beter. Als ik m'n rug niet teveel belast gaat het prima. Maar ik ben nogal een bezig baasje en dan valt het niet altijd mee om rustig aan te doen. Gelukkig springen Mark en Jasper meteen bij als ze zien dat ik last krijg.
Zo ook gisteren bij het opstapelen van onze jaarlijkse 'openhaardhout-opstapel-klus'. Na een half uur begon ik m'n rug al behoorlijk te voelen. "Paps, ga maar naar binnen. Wij doen de rest wel", riepen ze samen. De schatten :)
De rugpijn verdween en daarvoor in de plaats heb ik nu een ontstoken wortelpunt van een kies in m'n bovenkaak.
Die kies begon al voor m'n fietsavontuur op te spelen. Ik ben toen rap naar 'de beste kleinkunstenaar op de vierkante centimeter' oftewel m'n tandarts gegaan. Die pakte meteen goed uit met een fikse wortelkanaalbehandeling. Het bleek helaas niet afdoende om de ontsteking te stoppen. Ik ben nu bezig met een stevige antibioticakuur om daarmee het optreden van een kaakchirurg te voorkomen, maar ik ben bang dat dit niet gaat lukken. Ik heb niet het gevoel dat de kuur helpt. Dat wordt dus hoogstwaarschijnlijk het bekende hak- en breekwerk bij de kaakjongens met die enge tangen op het ziekenhuis.
Ach, ook daarmee heb ik inmiddels ruime ervaring. Dit wordt dan de 5e keer. De geluiden van het gekraak in het kaakbot (ik heb kennelijk harde botten) zo vlak bij m'n oren is vervelender dan de operatie zelf. Daar voel je niets van. M'n kaak werd elke keer zodanig verdoofd, dat ik na twee dagen nog pijnloos op m'n lippen kon bijten.
Naast deze wortelpuntontsteking ligt er echter nog een serieus gevaar op de loer, nl. kaaknecrose.
Dat is een zeer pijnlijke en moeilijk behandelbare vorm van kaak(bot)ontsteking. Gebruikers van het botversterkingsmiddel APD hebben een verhoogde kans op deze aandoening. Ik ben zo'n gebruiker! En juist daarom wil ik graag zo spoedig mogelijk actie om dat te voorkomen.
Volgende week toch maar even nader overleggen met m'n contactpersoon in het ziekenhuis en m'n tandarts.
Wordt vervolgd.
Abonneren op:
Posts (Atom)