Loat oe nich in de kraant zet'n

Afgelopen week las ik in de krant een rouwadvertentie van iemand die bij een verkeersongeval was omgekomen. Bijzonder triest natuurlijk. Pats boem dood. Vreselijk voor de betrokkene, maar natuurlijk ook voor de naasten. Geen ziekbed, maar ook geen afscheid!
Bij een overlijden is het meestal gebruikelijk dat van deze trieste gebeurtenis bekendheid wordt gegeven door het plaatsen van een rouwadvertentie in de krant. Zo worden ook diegenen die geen directe (sociale) relatie met de overledene en zijn familie hebben van deze gebeurtenis op de hoogte gebracht. Wat dat betreft is de krant ook voor deze gebeurtenissen een mooi medium om iets bekend te maken. Maar, in die betreffende krant stond niet alleen de rouwadvertentie, maar ook -tig advertenties met medelevingsbetuigingen. Een condoleancebericht van de buren, van neven en nichten, de sportclub, van verschillende zakelijke relaties, enz. Bijna anderhalve pagina vol.
Niet zelden wordt daarbij ook nog zelfs een pootafdruk van Snuf de hond of Minoes de kat afgedrukt of wordt de naam van de kanarie van tante Truus uit Drente vermeld.
Ik vind dit al enige tijd merkwaardig. Waarom tonen al die mensen via een advertentie in de krant hun medeleven aan de familie van de overledene? Het wordt op grote schaal gedaan, want dagelijks staan dergelijke condoleances op de rouwpagina. Doen mensen dit nu écht om de familie te condoleren of dient het ook nog een ander doel. Bijvoorbeeld, om de (sociale) omgeving te laten weten dat je met de familie van de overledene een bepaalde band hebt of had en met hen begaan bent??? Ik weet het niet. 'k Heb ook geen idee waar het vandaan komt. Vreemd verschijnsel eigenlijk, vindt u niet?
'k heb er zelfs een boekje over etiquette op nageslagen, maar daarover staat er niets in. Wel over condoleren in het algemeen enzo, maar niets over het plaatsen van dergelijke advertenties.

Ik zou, wanneer ik de familie van een overledene mijn medeleven wil betuigen, een kaart of brief sturen. Of ik zou, wanneer ik de familie persoonlijk ken, bijvoorbeeld ingeval één van mijn buren overlijdt, er op bezoek gaan. Dan kan ik hen persoonlijk condoleren en hen zonodig steunen door mijn hulp voor het een of ander aan te bieden. Maar een advertentie plaatsen om mijn medeleven te betuigen? Nee, dat zou niet bij mij opkomen. 't Is nog hartstikke duur ook!
Dus, wanneer jullie mijn advertentie lezen. Houd het geld in de knip en stuur eventueel een kaart of brief :)

Gisteravond sprak ik met een buurman over het Twentse dialect. Hij vertelde dat er in het Twents een mooie nuchtere uitspraak is om iemand het beste met z'n gezondheid te wensen:

'Loat oe nich in de kraant zet'n'

Over en verder

Over:
En daar was opeens het verlossende mailtje van de schoolmentor/coach van Jasper. Hij is over!
Het was nog enigszins spannend of Jasper vanwege z'n slechte cijfer voor Frans wel zou overgaan. Maar gelukkig compenseerden z'n andere cijfers de schade en kan hij komend schooljaar beginnen aan het vierde jaar. Met veel dank aan zijn mentor/coach Els Wolbers van het Kottenpark College in Enschede. Zij heeft Jasper formidabel begeleid en gestimuleerd.
Jasper is een bijzonder lieve en slimme jongen, maar die steun in de rug had hij wel nodig. Maar het resultaat is er gelukkig ook naar. Jasper is over en Mark is geslaagd. De vakantie kan beginnen!

En verder:
Nou, verder is er eigenlijk niet zoveel (interessant) nieuws te melden. Alles loopt gelukkig volgens verwachting.
Wij zijn (nog steeds) behoorlijk druk met het schilderen en opruimen van ons huis. In m'n blog van 20 april schreef ik er al over. Het is nu 24 juni......We doen het dus duidelijk rustig aan. Maar ja, in verband met onze fysieke beperkingen hebben we ook geen keus. Als het maar gestaag gebeurd :)
Volgende week wordt de peilstok weer in meneer kahler gestoken. Dan is het weer tijd voor periodieke meting van de kahlersituatie. Ik voel me nog steeds onverminderd goed, dus ik heb er wel vertrouwen in dat de uitslag (ook) goed zal zijn.
Ik maak me echter wel enigszins zorgen over de maand december van dit jaar. Dan is de Hovon 65-studie, waar ik nu aan deelneem, afgelopen en zal er worden gestopt met m'n onderhoudsmedicijn Velcade.
Ik weet nog niet hoe het dan zal gaan. Krijg ik dan een ander medicijn of moet ik het doen met alleen rode wijn en paracetamol? Hoe zal de kahler zich dan houden?? Allemaal prangende vragen die ik binnenkort eens met m'n internist zal bespreken.

't Is laat zie ik. Morgen weer een dag. Marlies ligt al in de bedstede en ik ga er lekker achteraan.
Heerlijk, want slapen doe ik als de beste.............en snurken trouwens ook! zegt Marlies :)

geslaagd, overgaan en kamperen

Het was voor veel ouders een spannende week. Zullen al die jaren van aanmoedigen, liefde, zorg, frustratie, kwaadheid, verbijstering, wassen, strijken, opruimen, eten koken enz. eindelijk één van de gewenste resultaten 'HET SCHOOLDIPLOMA' voor zoon of dochter opleveren?! Gelukkig vielen de meest gezinnen in de prijzen. Wij gelukkig ook!
Onze oudste zoon Mark is een bijzonder lieve en attente jongen met veel kwaliteiten. Maar studeren komt in dat rijtje niet voor. Daar heeft'ie niet zoveel mee. Tenminste niet om min of meer zonder specifiek doel of uitsluitend voor een algemeen diploma te studeren. Tóch is het hem gelukt. Wat dat betreft heeft hij evenals Oranje een prestatie van formaat geleverd. Wie had dát gedacht............Nou, wij in ieder geval niet.
Maar dat is nu verleden tijd en telt nu niet meer. 26 juni rap het diploma ophalen en met frisse moed verder in het hoveniersvak. Deze week kon voor ons niet meer stuk!!

En Jasper? Jasper moet nog een paar dagen goed z'n best doen om over te kunnen gaan. Hij heeft prachtcijfers.................. maar niet voor de talen. Jasper is een echte Bèta-student. Wis- schei- en en natuurkunde vindt'ie zelfs leuk, maar de talen?! "Je ne parles pas Francais" en daar heeft hij dus ook een 3 voor op z'n rapport staan. Om dat te compenseren moeten alle andere vakken ruim voldoende zijn. Hij komt nog 0,4 punten tekort. Maar, Jasper heeft voldoende grijze massa om dat te kunnen compenseren. We houden de spanning er dus nog even in. :)

En met ons (Jan en Marlies) gaat het gelukkig zoals het al een hele tijd gaat. Ongewijzigd goed.
Oké, we hebben zo onze ongemakken, maar daar zijn we nu zo langzamerhand aan gewend. Mijn situatie blijft gelukkig stabiel en Marlies kan zich redelijk goed redden.
Gisteren hebben we een prachtplek op een grote camping gevonden. Ruim 150 vierkante meter! Zo'n grote plek tref je niet vaak. Die hebben we dit jaar ook wel nodig want de vriendinnen van onze jongens gaan dit jaar ook mee. We hebben dus extra bouwruimte nodig. Nou, dat kan nu makkelijk. Als het weer ook nog meewerkt, wordt het natuurlijk harstikke gezellie! :)

Neusholten, hovenier en 44

Neusholten:
Het is alweer een tijdje geleden dat ik over de aanhoudende verkoudheid/verstopte neusholten van Marlies schreef. De KNO-arts heeft de oorzaak in alle hoeken en gaten in haar hoofd proberen te vinden, maar tot op heden niet gevonden. Die verstopte neus heeft Marlies nog steeds. Nu al bijna 1 1/2 jaar!
Deze week is Marlies toch maar weer eens naar de KNO-arts geweest. Die schreef haar een zojuist nieuw op de markt gekomen medicijn voor. De arts denkt aan een allergie en dit nieuwe spul moet de verschijnselen ervan effectief bestrijden. Afwachten maar weer.

Hovenier:
Vrijdag 30 mei was voor Mark de laatste schooldag. In het nieuwe schooljaar begint hij met een hoveniersopleiding. Het lijkt hem prachtig en hij heeft er veel zin in. Om al wat ervaring op te doen heeft hij een vakantiebaantje gevonden bij zijn toekomstige stageadres: Groenbedrijf Farwick in Enschede. Mark kon maandag 2 juni meteen beginnen.
Tijdens zijn schoolperiode hoefde hij, wanneer er zo nu en dan les werd gegeven, pas om 07.30 uur op te staan en was hij vaak al omstreeks 15.00 uur thuis.
Mark ging nu kennismaken met de grote mensenwereld met de daarbij horende grote mensentijden! Om 07.15 uur moet hij op het werk aanwezig zijn en om 16.45 uur rijdt Mark met zijn collega's het terrein van Farwick weer op om vervolgens eerst het gereedschap en het tuinafval op te ruimen om daarna pas naar huis te kunnen fietsen. En dan komt'ie rond 17.45 uur weer thuis. Dat zijn nog eens andere tijden.
Voor een jongen die wij elke morgen zes keer moeten wekken om hem uit bed te krijgen en die met gemak tot diep in de middag kan uitslapen, waren wij natuurlijk er-rug benieuwd hoe hem deze arbeidstijden én het harde werken zou bevallen...................
Hij is nog maar een weekje bezig, maar we zien ineens een andere Mark. Hij staat fluitend om 06.00 uur op en (afgaand op de positieve berichten) steekt hij vervolgens flink z'n handen uit de mouwen. Aan het eind van de middag komt'ie fluitend en nog fit weer thuis. Hij is hartstikke enthousiast en vindt z'n collega's helemaal top. Werken met z'n handen ligt hem duidelijk beter dan werken met (alleen) z'n hoofd.
Hij heeft zelfs al enkele adresjes gescoord waar hij tegen enige financiële compensatie ook in z'n vrije tijd kan snoeien en schoffelen.

Jasper wil iets in de bouw gaan doen. Dat zien wij vanzelfsprekend ook helemaal zitten. Dat scheelt ons straks aanmerkelijk veel klusuren in de tuin en aan het huis.
Prima investering.............die jongens :):)

44:
Het is alweer 32 jaren geleden dat ik mijn rijbewijs heb gehaald. Toen werd mij verteld dat de maximum snelheid binnen de bebouwde kom 50 km/u was. Het schijnt dat dit verschillende jaren al niet meer zo is. Het is al jaren 30 km/u. Die 30 km-zonegebieden bestrijken namelijk bijna de hele bebouwde kom, waardoor die maximum snelheid van 50 km volledig teniet wordt gedaan.
Of je nu op een woonerf, een gewone woonstraat of op een wijkontsluitingsweg rijdt, overal zie je die koddige bordjes met het getal 30 staan.
Ik heb er al die jaren nooit zo bij stilgestaan omdat deze maatregel het verkeersbeeld niet wijzigde. Ik heb nooit enige matiging in snelheid waargenomen. Geen enkele bestuurder, uitgezonderd die een hoed of pet dragen, trekt zich er iets van aan. De 30 km-bordjes worden ter kennisgeving waargenomen om vervolgens met de al jaren gebruikelijke snelheid van 45 á 50 km/u door te rijden. Die maatregel leeft dus niet bij de bestuurders. Niemand kan zich in de meeste gevallen de noodzaak ervan voorstellen. Een onzin maatregel dus!
Weet je hoe snel 30 km/u is? Dat is niet snel! Dat is tergend langzaam. De cruise control van onze auto weigert die snelheid zelfs te accepteren. Ik moet het gaspedaal zelfs omhoog drukken om niet boven die 30 km te komen. En dat ging op dinsdag 29 april kennelijk even mis.
Ik reed zomaar 44 km/u. Vorige week kreeg ik bericht van dit gevaarlijke weggedrag. Of ik even €51,-- naar het CJIB wil overmaken. Ik was en ben nog steeds witheet!! De Hells Angels gaan vrijuit, maar als je 44 km/u op een wijkontsluitingsweg rijdt ben je de klos. Knap hoor!!
Ik wil hiermee niet zeggen dat ik het bekeuren van verkeersovertredingen altijd onzin vind. Zeker niet! M'n jongens reden enige tijd geleden zonder bromfietsrijbewijs en helm. Dat leverde hen terecht een boete op. Of wanneer je het rode licht negeert of bumperkleeft, aantoonbaar gevaarlijke overtredingen dus, moet je niet zeuren en gewoon de boete betalen. Maar ik heb wel veel moeite met de onzinmaatregel van de 30 km-zonegebieden. Die wordt teveel toegepast op wegen die daarvoor ongeschikte zijn, waardoor een schijnveiligheid wordt gecreëerd.
Maar, het OM is nog niet van mij af. Ik ga vanzelfsprekend vreselijk in beroep. Ik weet nu al dat ik zal verliezen, maar dan heeft de hele procedure vele malen het bedrag van €51,- gekost.

Voor- en tegenspoed

Het was een week met voor- en tegenspoed.
Het onderdeel 'voorspoed' betrof de uitslag van de MRI. Die was bijzonder goed. Er was duidelijk te zien dat de restant-materie van de bestraalde tumor op het sacrum (heiligbeen) aanzienlijk was geslonken. De tumor is kennelijk dood en m'n lichaam is het nu aan het opruimen. Verder was er in de onderrug wel enige slijtage op de draaiende delen te zien. Dit, in combinatie met de bijwerking van m'n medicatie, veroorzaakt hoogstwaarschijnlijk de klachten in m'n linkerbeen.

De tegenspoed betrof het telefoontje dat Marlies vrijdag 30/5 naar de afdeling opname van het Martiniziekenhuis in Groningen verrichtte. Op haar vraag of de operatie d.d. 10/6 volgens planning zou doorgaan werd haar verteld dat er die dag geen operatie gepland stond en dat haar plastisch chirurg (PC) al enige tijd geleden was afgereisd naar China!..................Ja, daar werd Marlies ook even stil van. Dit was een behoorlijke tegenvaller. Zeg maar Kut met een grote K!
Dat de operatie niet doorging was nog niet de zwaarste tegenvaller. Maar dat de PC zich niet aan haar afspraak had gehouden, viel bij Marlies verkeerd.
Wij hoorden de PC nog zeggen: " U staat gepland voor 10 juni, maar wanneer ik naar China ga, zal ik in ieder geval telefonisch contact met u opnemen om een andere afspraak te maken. Misschien kan ik nog, voordat ik naar China afreis, een aantal extra operaties plannen, waarbij ik u ook zal opereren". Nou, niet dus.
Ondanks deze tegenvaller heeft Marlies, na enigszins tot rust te zijn gekomen, ook wel enig begrip. De PC is ook maar een mens en dit was al de 3e keer dat zij voor adoptie naar China zou gaan. Twee eerdere pogingen waren mislukt en dat laat je, wanneer je een kinderwens hebt in welke vorm dan ook, niet koud. Ook een PC niet.
Hoogstwaarschijnlijk horen we in oktober, want dan is zij pas weer terug, hoe het allemaal is gegaan.
Op de dag van dit vervelende telefoontje was het prachtig terrasweer en dat hebben wij 's-avonds op de Oude Markt in Enschede uitgebreid 'gevierd'............

Geen idee hoe we 's-avonds thuis zijn gekomen :)