Bloeduitslag en te vroeg

   
Bloeduitslag:
Mede op advies van m'n blogmaatje Sander heb ik in verband met m'n vermoeden van een kahlerhaard toch al vandaag contact gezocht met m'n contactpersoon op het ziekenhuis. Sander, bedankt voor je duwtje :)  "Als het inderdaad een kahlerhaard is, kun je er beter zo vroeg mogelijk bij zijn",  was zijn welgemeende advies.
En omdat ik woensdag jl. buisjes met bloed heb achtergelaten, is daar misschien al iets in te zien.
Sneller dan ik had verwacht waren alle bloeduitslagen al bekend. En wederom was die uitslag goed. M'n M-proteïne staat nog steeds op 1 en het totaal aan eiwitten was ook normaal. De uitslagen duiden dus niet op een of andere enge activiteit.
Maar, het menselijk lichaam zit raar in elkaar. Ondanks die situatie kan er toch wel iets broeien of groeien. We hebben besloten om tot dinsdag te wachten. Is de pijnlijke plek op m'n schouderblad dan nog niet weg of aanmerkelijk afgenomen, dan gaan we actie ondernemen in de vorm van röntgenfoto's.
Dinsdag??? Waarom niet maandag of woensdag?
Dinsdag heb ik een vrije dag, vandaar :)

Te vroeg:
Het is herfst. Om dat te constateren hoef je bij ons niet op de kalender te kijken. Aan het begin van dit seizoen beginnen de bladeren van de boom op de hoek van onze straat, een Acacia BladerenGigantica , gestaag naar beneden te vallen. Het is een mooie boom en staat prachtig daar op die hoek. Alleen die kleine blaadjes......Tjonge, wat een enorme productie van één zo'n boom.
Ik heb al eerder geblogd over vallende bladeren. Dat was over onze Magnolia'struik'. Die boom kon er ook wat van. Die hebben we o.a. daarom in februari jl. gepromoveerd tot brandhout. Dus dat scheelt deze herfst minimaal 50% veegwerk. Nu heb ik dus alleen nog die Acacia.
Nu ben ik van het kennelijk uitstervende type mens die z'n straatje voor z'n huis graag aan kant heeft. Dus elke herfst pak ik elke week à twee weken de bezem om de boel bij elkaar te vegen.
De laatste jaren valt het me zwaarder om in die frequentie te vegen. Daarbij heeft mijn straatje een behoorlijke omvang. Wij wonen namelijk op een hoek bij een kruising van twee straten. Daardoor heb ik twee keer zoveel veegwerk dan m'n buren :(:(

Om het wat rustiger aan te doen besloot ik om de veegcyclus te wijzigen. Daarbij leek het mij slimmer om te wachten tot de meeste bladeren waren gevallen om dan de boel grotendeels in één keer bij elkaar te vegen. Daarbij was het niet ondenkbaar dat de gemeentelijke bladruimers van de gemeente langs zouden komen en dan is het bladprobleem natuurlijk helemaal mooi opgelost. Slimmeriken doen dat natuurlijk altijd al, maar ik kan mij bij de aanblik van al die bladeren nu eenmaal moeilijk beheersen. Ik heb kennelijk een veegtik.
Maar dit jaar wist ik mij behoorlijk in toom te houden en besloot ik om pas vorige week vrijdag (21/10) de inmiddels grote berg bladeren weg te werken. Na 4 uren veegwerk had ik het klusje geklaard!
Nee, de mannetjes van de gemeente waren nog niet geweest! 'k Zag ze wel enkele keren langsrijden, maar stoppen en vegen was er niet bij. Ze zaten kennelijk op mij te wachten.....

Wat schetst mijn verbazing.! Vandaag stopte de bladwagen van de gemeente wel! Twee oranjehesjes stapten uit en...................begonnen ons straatje te vegen!
Potverdorie, was ik toch nog een week te vroeg!
Volgend jaar ga ik m'n veegschema opnieuw aanpassen!

Jacob heeft beloofd dat'ie volgend jaar een week eerder komt!
 

Schouderblad

          
En het leven kabbelt voort. Dit klinkt saai, maar is het zeker niet.! Er gebeurt namelijk van alles. Zowel in positieve als in min of meer negatieve zin. Thuis, met onze jongens, binnen onze (sociale) omgeving, op m'n werk en.....in Europa. Allemaal zaken die de Ten Voordetjes in meer en mindere mate behoorlijk bezig houden. We vervelen ons geen minuut. Ik denk dat het bij u niet anders is. Misschien is de bovengenoemde volgorde bij u anders of zitten er andere zaken bij. Maar het zal ongetwijfeld herkenbaar zijn.
Maar, wij voelen ons gelukkig uitstekend en daardoor kunnen wij ons binnen deze 'hectiek van de dag' goed handhaven.

En zo is het deze maand alweer een jaar geleden dat ik m'n 2e autologe stamceltherapie heb ondergaan. Ik schrijf hier 'alwéér', maar ik kan beter zeggen 'slechts' een jaar. Want ik wil vanzelfsprekend nog vele jaren verder.
Afgaand op hoe ik mij het afgelopen jaar heb gevoeld en nog steeds voel, gaat het uitstekend en gaan die jaren zeker lukken. De laatste bloeduitslagen kwamen daarmee ook overeen. Maar toch maak ik mij enigszins zorgen.

De laatste weken voel ik een pijnlijke plek in de omgeving van m'n rechterschouderblad. 't Is maar een klein plekje, maar als ik er op druk veroorzaakt dat grote pijn. Tijdens sommige bewegingen met m'n rechterarm voel ik ongeveer dezelfde stekende pijn. Niet fijn. Ik houd namelijk helemaal niet van pijn!
Onder non-kahleromstandigheden denk je hierbij aan een of andere onschuldige ontsteking of een spierpijntje. Maar ja, ik heb kahler. En dan kan het zomaar een kahlerhaard zijn.
Sinds deze week heb ik de indruk dat het euvel iets afneemt en hoop ik natuurlijk dat het geen kahlerhaard is. Ik wacht nog even de uitslag van m'n gisteren (26/10) ondergane bloedonderzoek af. Misschien geeft die aanleiding om die plek nader te laten onderzoeken. Volgende week weet ik daarover meer.
En als de pijnlijke plek niet binnen redelijke termijn verdwijnt............dan is het ook duidelijk!
    
   

Wordfeud

                     
Nou Ten Voorde Dat werd toch ook wel weer hoog tijd met die blog. Tjonge zeg. D'r zit ruim 16 dagen tussen. Dat zijn we niet gewend. Hoe zit dat?!
Ja sorry. Wordfeud is de schuldige!
Word wat?? WORD-FEUD!..Scrabble op je smartphone. Dé apps-hit van dit moment. Het woordje 'Word' kan ik nog wel snappen. Maar 'feud'.......??
Wikipedia geeft aan dat het 'onenigheid' betekent. Nou, dat herken ik niet tijdens zo'n spelletje. Het gedraagt zich nogal sympathiek zo'n wordfeud spelletje. Ze hadden het beter 'Wordbattle' kunnen noemen. Dat komt dichter in de buurt van het feitelijke spelletje.
 
Maar, het maakt ook niet uit welke naam het draagt. Het is een leuk, maar erg verslavend spelletje. Sinds kort heb ik het, net als de meeste smartphone-bezitters, op m'n Iphone staan. En ik doe het met 7 tegelijk.
5 bekende- en 2 onbekende feudcontacten(leuk feud-woord trouwens). Die 2 onbekenden kwam ik tegen in de dark-room van de digitale feudwereld :) Van de een heb ik gewonnen en van de ander ....verloren verdorie :(
Mijn eerste Wordfeud-woord typte ik bij een vrouwelijke tegenspeler: 'SLET' maakte ik. Zie links op de foto. Een leuke binnenkomer. Ten Voorde doet ook mee :):) Het leverde slechts 6 punten op. Geen wonder dat ik die partij uiteindelijk heb verloren. Als je met scheldwoorden begint, zijn je winstkansen kennelijk gering. En terecht natuurlijk!

En wat is nu eigenlijk het werkwoord voor Wordfeud? Wordfeuden of Feuden?  Ik denk het eerste, anders krijg je alleen maar spraakverwarringen.
Stel je voor dat ik tegen Marlies zeg: "Nou Marlies, ik heb gisteravond een heerlijk potje ge-feud met Marianne. Tjonge, die kan het ook goed zeg! "
Nou, dat klinkt als porno! Volgens mij verlangt Marlies dan toch wel even nadere uitleg......
Laten we het dan toch maar 'word-feuden' noemen.

Maar gelukkig, Marlies feud zelf ook! En Jasper :):) Bij ons dus drie verslaafde wordfeuders.
Dus, als je een smartphone- of tabletbezitter bent, dan is dit spel een echte aanrader.
Nee helaas. Op de pc doet'ie het (nog) niet.
Hé, ik hoor m'n telefoon weer gaan. Ik moet even weer wordfeuden.
      

Uitslag en Dazenval

                   
Uitslag:
Natuurlijk begin ik met het belangrijkste en dat is de uitslag van de M-proteïnen. Ik hoefde namelijk niet, zoals ik in m'n vorige blog schreef, tot maandag a.s  (3/10) te wachten. Gisteren bleek het al bekend te zijn. En ook deze keer was de uitslag uitsteekbaar: 1, einz, one, uno! Het M-proteïne staat nu dus al enkele maanden op 1. Dat is perfect. In mijn situatie kan het eigenlijk niet beter. Oké, een volledige remissie is de ultieme wens van elke kahlerpatiënt, maar dat zal ik waarschijnlijk nooit halen. Maar dit is ook prima. Hopelijk kan ik dit nog een poosje volhouden.

Dazenval:
Een wat?? Een dazenval?? Ik ken wel een muizenval, knieval, haaruitval en een waterval, maar van een dazenval had ik nog niet gehoord.
Laat dat nou het apparaat zijn waarover ik het in m'n vorige blog had. Een val voor dazen dus.

Wat een mug voor de mens is, is de daas voor paarden. Dazen, ook wel paardenvliegen genoemd, zijn vervelende steekvliegen. De daas heeft bloed nodig om zich te kunnen voortplanten. En paardenbloed vinden die beesten kennelijk erg lekker. Alleen vrouwtjes-dazen steken. Net als bij muggen. Door het paardenbloed, waar die vrouwtjesdazen zich mee voeden,  krijgen ze voldoende energie om eieren te leggen.
Maar die dazen zijn nogal opdringerige types. Vooral in deze tijd (september/oktober) zijn die stekende vampieren actief. Regelmatig wordt een paard door een zwerm van dazen belaagd. Die worden er soms helemaal daas...eeeh gek van. Wegrennen heeft geen zin, want een daas kan tot 25km/u vliegen en is bijzonder wendbaar. Daarbij kan een paard zich alleen met z'n staart tegen dazen verdedigen. Maar dat bestrijkt niet z'n hele lichaam, als'ie al een staart heeft! En daarbij heeft een paard ook niet de beschikking over een elektrieke dazenmepper.

Maar waar paarden wel over kunnen beschikken is een dazenval. Een bijzonder slimme oplossing tegen dazen. Dit apparaat werkt als volgt:
De door de wind bewegende zwarte (skippy)bol bootst de wiegende kont van een paard na. Een daas heet niet voor niets 'daas ', want dat stomme beest ziet die bol aan voor een paardenkont. Zij vliegt naar de bol en prikt er, op zoek naar een lekker slokje paardenbloed, meteen in. Onmiddellijk heeft de daas in de gaten dat zij is gefopt en vliegt weer weg, op zoek naar een echte paardenkont  Maar dan komt de grote vervolgtruc!

Een daas kan uitsluitend opwaarts wegvliegen. Geen idee waarom dat zo is. Het beest kan nu eenmaal niet anders. Zij vliegt dus omhoog en belandt dan in de witte puntmuts-truc. De daas vliegt verder omhoog en komt uiteindelijk boven in die muts uit. Het letterlijke eindpunt voor de daas. Naar beneden kan zij niet en verder omhoog ook niet.
Maar, zij is gelukkig niet alleen. Ze kan nog ongeveer 1 dag gezellig keuvelen met soortgenoten om vervolgens tengevolge van voedselgebrek met zes pootjes in de lucht naar de dazenhemel te gaan.
Haar begrafenis was bij het ontwerp van de val al geregeld, want in de punt van die muts zit een speciaal opvangbakje voor dazenlijkjes.

Dus, als u zo'n dazenval ziet, dan lopen er ook paarden in de buurt.
Het mysterie is nu dus opgelost. Hopelijk kunt u weer rustig slapen :)