Nagenoeg elke straat onderscheidt zich, of beter gezegd, kenmerkt zich door één of meer gezichtsbepalende objecten. Een bepaald gebouw of huis, plein, kunstobject, winkel of groenobject enz. Juist die opvallende kenmerken worden gebruikt wanneer iemand wil duiden welke straat of buurt hij of zij bedoelt.
"Je weet wel, die straat waar dat huis staat met dat rode dak en die blauwe luiken ". Ongetwijfeld herkent u dit en doet u dat ook op die manier om een ander een bepaalde locatie te duiden.
"
Oooh, bedoel je die straat. Ja, die ken ik ! ". enz.
Wij hebben.....eeh...hadden ook zo'n beeldbepalend object. Niet voor onze hele straat, maar in ieder geval voor het deel waar wij wonen.
Kort na de bouw van onze woning hebben de toenmalige bewoners een
magnolia in de tuin aan de straatzijde van ons huis geplant. Dat is ruim 50 jaren geleden en naast de bewoners voelde die boom zich daar kennelijk ook helemaal thuis. Hij groeide en groeide en was tot vorige week zaterdag uitgegroeid tot een boom van formaat. Hij reikte tot boven de nok van het dak.
Als de boom in bloei stond was het, mede door zijn grootte, dé blikvanger van de straat. Prachtig met dat dichte bladerdek en al die witte bloemen in tulpvorm. Daarom wordt een magnolia ook wel tulpenboom genoemd.
Die pracht en praal was echter van korte duur. Maximaal één week bloeide de boom........als het tenminste niet regende, want daar kunnen die bloemen niet tegen. Bij regen was het na twee dagen al over met de pret. Dan vielen de verlepte bloemen naar beneden en kon Ten Voorde de rest van de week die glibberige dingen bij elkaar vegen. Laten liggen was geen optie, want het leken wel bananenschillen, zo glad zijn die bloemen.
En dan hebben we de herfst nog niet gehad, want dan komen die bladeren er ook nog eens achteraan.
Een magnolia is een mooie boom, maar die moet niet in jouw tuin staan.
Tjonge, die boom heeft mij de afgelopen jaren heel wat rugpijn bezorgd. 'k Heb er minstens vier bezems op versleten.
Vanwege onze fysieke gesteldheid ben ik al geruime tijd bezig om oplossingen te vinden voor de jaarlijks terugkerende zware huis- en tuinklussen. Die boom stond ook op mijn lijstje en die was vorige week zaterdag 12/2 aan de beurt.
 |
| Het zagen werd professioneel aangepakt |
Mark heeft er met een collega actieve euthanasie op toegepast oftwel omgezaagd. Weg d'r met. 50 jaar groei en bloei werd in 60 minuten teniet gedaan. Ook voor ons was het wel even wennen. Maar wij zijn niet zulke sentimentele types, dus dat wennen ging redelijk snel. Het scheelt in ieder geval ook veel licht in onze keuken, want daar stond'íe pal voor.
Vanwege onze charitatieve instelling mogen de buren de boom in hun houtkachel opstoken. Dat verzacht de pijn van het missen een beetje. Daar kunnen ze minimaal een week van stoken :)
Nog dagelijks word ik erop aangesproken. De woorden 'waarom', 'jammer' en 'zonde' komen in de opmerkingen veel voor. Allemaal beste buren..... die niet hoefden te vegen.
Een kapvergunning??
De groenmeneer van de gemeente: "een magnolia is toch een struik " ?
Ik: "Is dat zo? Nooit geweten. Ik ben geen magnoliakenner, maar inderdaad. Een behoorlijke struik, dat wel".
De groenmeneer van de gemeente: " Voor het rooien van een struik hebt u geen vergunning nodig".
Ik: " Prima, dan gaan wij zaterdag een struik rooien. Wilt u dat even vastleggen? Bedankt !".
Volgende week gaan wij een paar dagen magnoliastruiken in Limburg bekijken. Ik denk dat ze daar al in knop staan. Het blijven prachtige 'struiken', die magnolia's :)
