2e fietspoging en kattenverjaagapparaat

2e fietspoging:
Het is alweer verschillende blogs geleden dat ik schreef over onze poging om per fiets Maastricht te bereiken. Dat was in juni en de betreffende blog vindt u hier.

Afgelopen weekeinde, zaterdag 19/9 en zondag 20/9 om precies te zijn, hebben wij ( Han en Jan) de in die blog aangekondigde 2e poging ondernomen. En ook nu hebben we Maastricht niet bereikt.
Gelukkig kwam dit nu niet door de regen, maar door een andere oorzaak oftewel m'n werk.
Desalniettemin hebben wij twee dagen onder bijzonder goede weersomstandigheden heerlijk gefietst. 165,5 km in totaal.
De eerste dag 105km en de 2e dag de rest. M'n dagafstandsplanning viel een beetje tegen. Ik had de eerste dag 85 km berekend. Maar omdat tussen Arnhem en Nijmegen veel LF3-bordjes ontbraken hebben we wat kilometertjes moeten omfietsen om weer op de route te komen. Vooral rond Huissen was dat een probleem. Daar hebben we het bord 'Welkom in Huissen' minimaal 3 keer gezien. Er kwam gevoelsmatig geen eind aan. Het lukte ons maar niet om dat dorp te verlaten.
En we hebben natuurlijk ook veel gelachen :)

De volgende dag zijn we vanuit Broekhuizenvorst weer terug richting onze eindbestemming Nijmegen gefietst.
We hebben nog geen plannen voor volgend jaar, maar de LF1, langs de Nederlandse en Belgische kust, schijnt ook mooi te zijn.

Kattenverjaagapparaat:
Bij ons hanteren wij het motto: 'Wie van dieren houdt, houdt geen dieren'. Oké, we hebben vissen in onze vijver en er springen twee kikkers rond, maar dat is het dan ook. Die vissen hebben wij gedwongen om in onze vijver te zwemmen, maar die kikkers hebben zich vrijwillig bij ons aangemeld.

Veel van onze buren hanteren met betrekking tot het houden van dieren echter andere normen. Tengevolge daarvan hebben wij naast honden ook relatief veel katten als buurtbewoners. De honden(drollen)overlast is na het plaatsen van bordjes en aanspreken van op heterdaad betrapte hondenbezitters behoorlijk verminderd. Maar de overlast van die schijtende snoezepoezen begint nu langzamerhand de spuigaten uit te lopen. De buurtpoezen hebben kennelijk in onze tuin een favoriete plek gevonden om even op de hurken te gaan zitten. Die plek is al op ruime afstand te ruiken. Getver !
Ik weet niet wat fabrikanten allemaal door dat kattenvoer draaien, maar het meurt in iedergeval enorm als het onder de staart van Minoes weer tevoorschijn komt.

Ik heb al verschillende middeltjes geprobeerd om die beesten uit onze tuin te weren. Kattenschrik, Koffiedik, Dikkiedik, noem maar op, maar niets hielp echt. Juist op het moment dat ik overwoog om op Ebay een 9mm Kalashnikov aan te schaffen, werd ik geattendeerd op een apparaatje dat door middel van een hard geluid die spinnende zoogdieren verjaagt. Een bewegingssensor ziet de katten naderen om vervolgens een hoge frequentie aan geluid te gaan produceren.
Het geluid is voor (volwassen) mensen niet hoorbaar, dus houdt het apparaat ons niet uit onze slaap. Een bijkomend voordeel is dat dit apparaat, in tegenstelling tot mijn voorgenomen aankoop op Ebay, bijzonder diervriendelijk is.

Hopelijk is het ook net zo effectief :)

Weer 2

Vanmorgen, 14/9, belde ik mijn rots in de medische branding (Tineke Duyts) van het MST te Enschede. Met betrekking tot mijn ziektebeeld is zij mijn deskundige aanspreekpunt voor alles wat er in mijn situatie noodzakelijk is. Zij weet alles van Kahler en aarzelt niet om actie te ondernemen wanneer zij of wij samen vermoeden dat er iets niet in orde is.
Zo heeft zij er ook voor gezorgd dat ik voor zondag 1/11 alweer op de rol sta voor een MRI-onderzoek..........Op zondag???
Ja, op zondag. De rij wachtenden voor u is kennelijk zo lang dat de sterke magneten van het MRI zelfs in de weekeinden moeten draaien om aan de behoefte te kunnen voldoen.

Ik heb de laatste tijd namelijk last van hardnekkige pijn in de onderrug. Precies op de plaats waar alle ellende in 2006 begon. Om te zien wat daar aan de hand is, is een MRI wel zo handig. Speculeren heeft geen zin. Ik wacht gewoon af of er via de MRI iets te zien is. Tot die tijd niet te zwaar tillen. Dat wordt dus zitten bij het plassen.... :)

Wat nu vandaag erg belangrijk is, is de uitslag van het tweemaandelijkse bloedonderzoek. Dat was een zeer verrassende en tevens verheugende uitslag. Vorige keer was de waarde van het M-proteïne gestegen van 2 naar 3. En nu was het weer 2. Weer gedaald dus. En dat zonder ondersteuning van medicijnen!
"Hoe is dat mogelijk", vroeg ik aan Tineke. Zij kon het ook niet verklaren.
Maakt niet uit. Zo lang het zo blijft, ben ik uitermate tevreden! Hoe lager, hoe beter :)

Zaterdag a.s. 19/9 doe ik samen met m'n fietsmaat weer een poging om in drie dagen van Arnhem naar Maastricht te fietsen. Met deze uitslag in m'n gedachten wordt dat extra genieten!

Inkuilen, Gestopt en Uitslag

Inkuilen:
Je ziet ze vooral tijdens zonnige zomerdagen in de maanden augustus en begin september. De landbouwmachines die gras maaien en het daarna van het veld halen om in te kuilen. Ingekuild gras dient in de wintermaanden als veevoer voor de op stal staande koeien.
Ach, gewoonlijk zie je ze vanuit de auto als je onderweg bent. Je schenkt er geen bijzondere aandacht aan. Wat is daar nu aan, zo'n landbouwactiviteit. Allemaal 'ver van m'n bed gebeuren'. Ik kom uitsluitend in de buurt van de boerende medemens als ik buiten de bebouwde kom achter een tractor moet hangen en verdorie niet kan inhalen en als ik bij de groenteboer ben om een landbouwproduct uit te zoeken. Toch is het een fascinerende bedrijfstak waar de technische ontwikkelingen zeker niet hebben stilgestaan. Dat bleek ons tijdens een mooie fietstocht.

Afgelopen week fietsten wij in de omgeving van Vasse. Een prachtig klein plaatsje in de buurt van Ootmarsum, in ons mooie Twente. Het was een prachtige zomerdag en daarom hadden wij besloten er een mooie fietsdag van te maken.
In de verte hoorden we enorme herrie van landbouwmachines. Toen we bij de veroorzakers ervan waren gearriveerd, zagen we twee grote landbouwmachines in actie met het oprapen van half gedroogd gras. Ik ben even afgestapt om dat eens goed te bekijken.
Het was een grote trekker met daarachter een grote silo-aanhanger. Daarnaast reed een zogenaamde 'motorinkuilmachine' die het gras van het veld pakte en via een koker in de aanhanger van die trekker blies. Zie foto.
Het was duidelijk te zien dat de jongetjes op die apparaten dit niet voor de eerste keer deden. Het was een schouwspel van perfecte samenwerking. Ze bleven exact synchroon rijden, waardoor er geen grasspriet verloren ging. OOK IN DE BOCHTEN!. Knap hoor.

Enig idee met welke snelheid dit allemaal gebeurde?!............... Nee, natuurlijk niet met 120 km/u. De precieze snelheid weet ik niet, maar het verbaasde mij zeker. Ik schat met een snelheid tussen de 25 en 30 km/u scheurden ze over het weiland. Binnen ongeveer 5 minuten was het gras op dat weiland, ter grootte van drie voetbalvelden, opgeraapt om vervolgens ons voorbij te scheuren, op weg naar het volgende weiland.
Ik vond het zo fascinerend dat ik er zelfs een blog aan heb geweidt.

De prachtige 31 km lange fietstocht is voor klanten gratis beschikbaar bij hotel/restaurant 'Tante Sien' en na het bestellen van een kop koffie ben je al klant :)

Gestopt:
We zijn allemaal jong geweest. We hebben allemaal wel eens onverstandige dingen gedaan. Jeugdzondes noemen we dat. Stomme dingen die in meer en mindere mate mede bepalend zijn geweest voor je toekomst. Soms kon je ze gelukkig achter je laten, maar soms word je er tot op de dag van vandaag nog mee geconfronteerd.
Dat geldt vooral voor de rokende medemens. De meeste rokers zijn er in hun jeugd mee begonnen en worden nu dagelijks, bij elke sigaret die ze opsteken, met deze jeugdzonde geconfronteerd. Niet zelden hoor ik hen zuchten: "Was ik er maar nooit aan begonnen".

Wij roken niet......meer. Toen Marlies en ik elkaar leerden kennen waren wij niet meer echt piep. Ik was 23 en Marlies 26.

Ja, ik val toevallig op rijpe vrouwen :) Vrouwen met een gelijkwaardige volwassen geest zal ik maar zeggen. Tja, dan moet je op de leeftijdsladder toch eerder naar boven kijken, dan naar beneden....... of krijg ik nu een heleboel boze mailtjes?!

In die periode rookten wij allebei. Marlies shag over de longen en ik zo nu en dan kleine sigaartjes voor de sfeer en de geur. Ik kon niet over de longen roken. Wel geprobeerd natuurlijk. Dat moment vergeet ik nooit meer.
"Je moet eerst flink aan de sigaret zuigen en dan de rook in één teug inademen. Heerlijk!", werd mij door ervaren rokers geadviseerd.
"Nou, oké. Dan zal ik dat maar even doen", dacht ik.......................
Na slechts één teug dacht ik dat ik een serieuze poging tot zelfmoord had ondernomen. Vreselijk! Ik hoestte vanuit het diepste puntje van m'n longen en liep bijna paars aan van benauwdheid. Dat duurde enkele minuten. Erg lange minuten moet ik zeggen. Tjonge, ik snapte er toen geen sikkepit van dat mensen roken lekker vonden en er ook nog aan verslaafd konden raken. Ik in iedergeval NIET! Dit was mijn eerste en tevens laatste sigaret die ik ooit heb gerookt.

Zoals ik al vertelde heb ik wel sigaartjes gerookt. Maar die dingen hoef je niet over de longen te roken. Ik rookte ze ook niet. Ik liet ze opbranden. Een beetje paffen voor de sfeer en natuurlijk om indruk te maken op Marlies.
Gelukkig hebben wij de laatste sigaar en sigaret heel lang geleden gedoofd!

Inmiddels hebben Mark en Jasper een leeftijd bereikt waarop zij ook zijn gaan proeven van het tegenwoordig ruime assortiment aan genotsmiddelen. Gelukkig hebben zij daarin tot nu toe geen zorgwekkende keuzes gemaakt. Zij beperken zich tot een biertje en..........een SIGARET! Althans wat Jasper betreft. Mark beperkt zich tot het gerstenat. Bij voorkeur van het plaatselijke merk.

Maar Jasper tot vandaag dus niet. Hij rookt(e) en was daar naar ons toe ook heel open over.
We hebben er wat af geadviseerd om hem tot inkeer te brengen. Zelfs de vreselijkste longfoto's op internet schrikten hem niet af om, buiten onze aanwezigheid...dat wél, een peuk op te steken.

Nu wordt hij binnenkort 18 en zien wij een uitgelezen kans om hem van het roken af te krijgen.Jasper wil dolgraag zijn rijbewijs halen. Hij ziet z'n broer in z'n blitse auto en dat ziet hij ook helemaal zitten.
Gisteren, 12/9, hebben we een serieus akkoord met Jasper kunnen sluiten.
Wanneer hij met ingang van heden in alle omstandigheden ECHT STOPT met roken van welke rookwaar dan ook, zullen wij financieel garant staan voor zijn rijbewijs. (Donaties van enthousiaste lezers zijn natuurlijk welkom :)
Maar, rookt hij vóór z'n 21ste verjaardag tóch weer, dan betaalt hij het door ons betaalde deel terug!
Wij houden enorm veel van onze lieve Jasper en vertrouwen hem 200%..............maar we zijn natuurlijk niet gek :)
En soms worden de bewijzen dat'ie (weer) rookt je in de schoot geworpen. Zie foto.

Nu maar hopen dat'ie straks geen brokken maakt.

Uitslag:
Morgen is het weer zover. De uitslag van het tweemaandelijkse bloedonderzoek. Hoe zal de waarde van het M-proteïne eruit zien? Nog steeds 3 of hoger?
Morgenavond zal ik de uitslag op m'n blog zetten.