Hoe staan de zaken?!
Nou, het is misschien wel jammer voor liefhebbers van spannende verhalen, want het is op medisch gebied een saaie boel aan het worden bij de ten Voordetjes.
Het gaat namelijk nog steeds onverminderd goed.
M'n kahler houdt zich stabiel (niet minder, maar ook niet meer), 'k heb nog steeds een vreemd gevoel in m'n linkerbeen en m'n voetzolen (alsof ik constant met een gekrulde sok in m'n schoenen loop), m'n onderrug en heupomgeving zijn redelijk gevoelig (kraken en piepen bij het in beweging komen), Marlies heeft nog steeds pijn op haar borst en nu ook op de operatieplek op haar rug, haar neus is nog steeds verstopt en in haar linkerwijsvinger zit artritis. Het gaat dus uitstekend! Perfect zelfs, want ondanks al deze ongemakken ondervinden wij nagenoeg geen beperkingen en genieten we van elke dag. Sommige zaken, waarbij enige fysieke inspanning vereist is, duren wat langer. Nou, dan duurt het maar wat langer. Ook geen probleem.
December:
Maar toch voel ik mij niet helemaal op m'n gemak. In een van de vorige blogs gaf ik al aan dat het zgn. Hovon 65-onderzoek, waar ik aan deelneem, in december a.s. zal stoppen. Dan zitten de 2 jaren van onderzoek erop. In het kader van dit onderzoek ontvang ik elke 14 dagen het onderhoudsmedicijn Velcade (Bortezomib). Ik reageer kennelijk uitstekend op dat medicijn, want ik voel mij, zoals ik in de vorige blogs ook al verschillende keren heb geschreven, als vanouds. Juist daarom ben ik nu enigszins bang dat, wanneer ik dat medicijn in december niet meer krijg, mr kahler dat in de gaten krijgt en die gelegenheid aangrijpt om mij het leven zuur te maken. Vanzelfsprekend krijg ik dan wel andere medicatie, maar dan is het maar weer afwachten of ik (ook) dat medicijn goed kan verdragen én of dat nieuwe medicijn net zo effectief tegen mr kahler optreedt als de Velcade. Een hoop onzekerheden dus.
Daarom heb ik maar een gesprek met m'n behandelend geneesheer aangevraagd. Het is niet dringend, dus we spreken elkaar eind juli.
Beentjes strekken:
Maar eerst deze week m'n oudste broer feliciteren met z'n verjaardag en dan aan het einde van de week naar Ommen. That's the place to be! Even drie weken de beentjes strekken. Heerlijk...........als het maar droog blijft......
