Marlies, Jan en varen op de Friesche meren

Marlies:
De situatie van Marlies is helaas nog ongewijzigd. Op korte termijn verwachten wij ook geen wezenlijke veranderingen.
Wel is Marlies weer gestart met de medicatie die haar tot nu toe het beste hielp. We dachten aan een allergische reactie van dit medicijn, maar zowel de KNO- als de huisarts zeggen dat dit zeer onwaarschijnlijk is. Toch wel raar, want nu Marlies het spul weer slikt, is haar 'verkouden zijn' weer enorm toegenomen.
Verder tipte een goede vriend ons op de mogelijkheid om haar situatie te laten onderzoeken door een specialist van een brandwondencentrum.
Goh ja, dat is nog niet zo'n gek idee. Als iemand vaak wordt geconfronteerd met complicaties van huid- en daaronder liggend weefsel, dan is het wel een specialist van een brandwondencentrum.
Onze huisarts was ook enthousiast over dit idee: "Goed idee!. Daar denkt volgens mij niemand aan. Doen!".
Woensdagmorgen wordt Marlies gebeld door haar arts van de pijnkliniek in Groningen. Via hem wil zij een consult bij zo'n specialist in het UMCG regelen.

"Maar als de pijnkliniek-dokter daarin geen heil ziet?".........

"Niets mee te maken! Regelen dat consult. En wel rap een beetje :(:(
De situatie van Marlies heeft nu lang genoeg geduurd. Daar moet nu heel snel een eind aan komen.

Jan:
Gisteren, 24/9, hoorde ik de uitslag van het grote bloedonderzoek. De uitslag was (gelukkig alweer) goed. De waarde van het M-proteïne was zelfs iets gedaald. Van 12 naar 11. Da's mooi, want hoe lager hoe beter.
Verder voel ik mij onverminderd goed en redelijk fit. Ook ben ik aan het Sonja Bakkeren. Ja, ook ik ben in verband met m'n overgewicht, gezwicht voor Sonja. Ik doe het nu al enkele weken en......het valt niet tegen. Zeer goed te doen. Ik weet niet hoe andere Bakkeraars het ervaren, maar ik heb geen hongergevoel. Toch eet ik minder dan de helft dat ik gewend was. Enige discipline is natuurlijk wel vereist. Want als je niet consequent bent, heeft het geen zin.
Ik zie het Bakkeren ook niet als lijnen, maar als een opstap naar een ander eetpatroon. Alleen in het weekeinde komt de (bescheiden) fles wijn op tafel. Bij mooi weer pakken we dan ook nog wel eens een terras met een heerlijke pint en een daghap. Het goede leven gaat natuurlijk wel door :) Maar ondanks die SAS-momenten (Schijt Aan Sonja ), val ik toch gestaag af. Ik was 101 kg, nu 96,5. En dat in 3 weken.
Na mijn aanstaande operatie krijg ik van de ziekenhuisober natuurlijk niet meteen braadworst met uien, dus daar zal ik ook nog wel enkele kilo's kwijtraken.

Varen:
Het aanstaande weekeinde gaan wij met onze jongens en een stukje familie van Marlies varen op de Friesche meren. De weersverwachting valt natuurlijk tegen, maar dat zijn wij tijdens onze vakanties inmiddels gewend. We hebben een zgn. houseboat gehuurd. Zie foto. We hebben dit nog niet eerder gedaan. Dit weekeinde is bedoeld om te er-varen hoe dat is. Wanneer het goed bevalt, doen we het in het voorjaar 2008 nog een keer. Mark en Jasper verheugen zich enorm, want die mogen natuurlijk schipperen.
Als de boat waterdicht blijft, zijn we maandag a.s. weer terug in de haven.

Jan's aanstaande hersteloperatie en Marlies

De hersteloperatie:
Maandag 8 oktober 2007 gaat het eindelijk gebeuren. Dan word ik geopereerd in het MST en zal m'n stoma worden verwijderd. De darmdelen worden dan weer aan elkaar genaaid. Ik was in de veronderstelling dat ik een dag vóór de operatie zou worden opgenomen, maar dat is niet het geval. Op 8 oktober moet ik mij op het ziekenhuis melden om vervolgens meteen geopereerd te worden. Lekker snel allemaal. Vervolgens lig ik die week in het hospitaal, maar met een beetje mazzel en inzet mijnerzijds hoop ik vrijdag weer naar huis te kunnen. Ben ik op de verjaardag van Mark (13/10) weer thuis........hoop ik.
Eindelijk is m'n afvoerkanaal dan weer in zijn oude glorie hersteld. Er gaat toch niets boven een normale stoelgang! Toch heb ik de periode met een stoma niet als een handicap of iets vreselijks ervaren. Nee, er valt goed mee te leven. Maar het is net als met een bril. Het is handig en uitermate functioneel, maar zonder is natuurlijk altijd beter. Daarnaast wordt m'n navelbreuk (ja, die heb ik ook nog) ook meteen gerepareerd.
Tegen de operatie zie ik niet op. Daar merk ik toch niets van. Eigenlijk is het nog heerlijk ook. Ik krijg volledige narcose en ga lekker dromen. De operatie duurt ongeveer anderhalf uur, maar in mijn beleving word ik een seconde na de narcose alweer wakker en is het karwei geklaard. Natuurlijk hoop ik dat ik, net als de vorige twee keer, geen enkele last heb van de narcose. Want dan is het nog heerlijk nadommelen. Heeeeerlijk man!
De volgende dag een bord bruine bonen om te kijken of binnen alles luchtdicht zit en daarna, wat mij betreft, op 't hoes an. :)

Marlies:
Tja, Marlies... Chirurgen, anesthesisten, fysiotherapeuten, pijnspecialisten, huisarts, magnetiseur, acupuncturist, nog enkele anti-pijntherapieën, verschillende medicijnen en speciale zalf, ontspanningsoefeningen, zwemmen en wandelen. Niets heeft tot nu toe echt goed geholpen.
Neem een pijntabel van 0 naar 10. 0 = geen pijn en 10 = maximale pijnbeleving. Marlies zit nu (24 uren per dag!) tussen de 7 en 8! Daar is eigenlijk niet mee te leven, maar Marlies heeft helaas geen keus. Het is voor haar bijna niet meer vol te houden en dat begint zo langzamerhand zijn tol te eisen. Haar sterke karakter en doorzettingsvermogen houden haar nog op de been.....nog wel gelukkig.
Ik denk dat velen die haar goed kennen en dit nu lezen misschien enigszins verbaasd zijn.
"Goh, het is aan haar niet te merken dat het zo erg is".
Nee, dat is het ook niet. Dat doet zij bewust niet. Ze is geen klager en wil met haar sores niet te koop lopen. Daarbij vindt Marlies dat, wat zij ook doet, de pijn hetzelfde blijft. "Dan kan ik net zo goed mijn ding blijven doen. Piekeren en stilzitten lost ook niets op".
Daarbij wordt zij ook nog geplaagd door een vervelende ontsteking ergens in haar kaak-/neusholten. Ze is al drie keer op die plaatsen door een KNO-arts gespoeld, maar de ontsteking en het 'verkouden zijn' blijft aanhouden. De KNO-arts piekerde zich suf, maar moest in deze situatie bekennen de oorzaak (ook) niet te weten: "Geen idee wat daar aan de hand is".
Dus dát heeft Marlies er ook nog bij!!
Al met al geen vrolijke boel voor Marlies. En waar het eindigt??? Geen idee!
En juist die onzekerheid is het derde grote probleem waar Marlies mee worstelt.
"Moet ik in deze situatie mijn leven slijten?!"..................
Wie écht dé oplossing voor deze problemen weet, mag ons mailen, bellen of langskomen......24 uren per dag!

Chirurg, Acupuncturist en Rommelmarkt

Chirurg:
Vanmorgen, 7 september 2007, werden wij bij de meneer hier links op de foto verwacht. Dit is Dr. Gerritsen, chirurg van het MST in Enschede. Het is de bedoeling dat hij binnenkort, vermoedelijk begin oktober, mijn (Jan) zgn. colo-stoma (dikke darm-stoma) verwijdert. Zoals je misschien wel (of niet) weet, veroorzaakte medicijngebruik op zaterdag 25 maart 2006 een gat in m'n dikke darm. Dat was de enige keer dat ik serieus dacht dat het einde nabij was. Héél erg au deed dat!
In verband met vervolgbehandelingen tegen m'n kahler, moest een tijdelijke stoma worden aangelegd. En nu is de tijd dus aangebroken om het afvoerkanaal voor m'n gfv-afval (groente-, fruit- en vleesafval) weer aan elkaar te naaien. Kan ik eindelijk weer een echte scheet laten.......Heerlijk! :)

Acupuncturist(e):
Maandag 3 september jl. is Marlies voor de 1e keer naar de acupuncturist geweest. Na een uitvoerige uitleg over de behandeling werden in haar handen, voeten en op haar borst naalden geplaatst. Ze voelde een licht prik, maar verder was het pijnloos. Marlies is nu enkele dagen verder en ze heeft nu enorm veel last van intense jeuk en pijnlijke steken in en op haar borst.
Deze jeuk en pijnscheuten heeft Marlies nog niet eerder ervaren. Hopelijk is dit een goed teken. Misschien is dit een vervelende start naar een positief resultaat. De tijd zal het uitwijzen.

Rommelmarkt:

Zaterdag 1 september jl. was het dan eindelijk zover: de door Marlies al zo lang gewenste rommelmarkt. Al vanaf de geboorte van Mark (1990) heeft Marlies bij ons overbodig geraakte, maar nog in prima staat verkerende, spullen verzameld. Onze logeerkamer was inmiddels getransformeerd tot een pakhuis. De dozen stonden tot aan het plafond en het logeerbed was daardoor niet meer te zien. Dus hoog tijd voor verkoop. Bij toeval hoorde Marlies over een 'vrijmarkt' in het centrum van Enschede (nabij de bibliotheek). Vervolgens hebben we een VW-busje van een kameraad geleend die door Mark en Jasper werd volgepakt en hupsakee, de volgende dag stonden wij de kinderboeken, knuffels, rammelaars en andere handel op twee behangtafels aan te bieden.
't Was onze eerste keer en een hartstikke leuke ervaring. Niet alleen het verkopen, maar zeker ook het kijken naar het snuffelende publiek is leuk. D'r komt wat 'bijzonder volk' langs schuiven zeg. Prachtig !
De omzet viel niet tegen. Ruim € 140,- en nog ruim de helft van de handel over!
Een deel van de omzet hebben we 's-avonds op een gezellig terras in het centrum meteen omgezet in spijs en drank :)